Gifgas, wie grijpt in?

Op bepaalde punten blijft de wereld hetzelfde. Nu Syrië betrokken is bij het gebruik van gifgasbommen herhalen de reacties van de wereld zich van langgeleden over Irak. 
Toen in Irak op grote schaal chemische wapens in 1987 en 1988 gebruikt werden tegen Koerden zweeg de wereld, aanvankelijk.
Die zwijgzaamheid van de wereld gaf de Iraakse dictator het groene licht verder zijn despotisme uit te oefenen. 
Hij werd gestraft maar hoefde niet weg. Dat was in 1991.
Nu, 18 jaar later, lees is dat Assad, de dictator van Syrië, moet gestraft worden maar hoeft niet weg.
In de jaren negentig kon de democraat Clinton geen vuist maken tegen Saddam. Dat veranderde na de komst van Bush jr vooral na 11 september 2001. 
Opeens moest Saddam weg. Het leek eerder op een persoonlijke vete dan op een standpunt van een staat tegen het gebruik van chemische wapens, die er niet meer waren, vernietigd. 15 jaar na het gebruik van chemische wapens werd Saddam toch nog van de troon gehaald en later opgehangen.
Nu Assad, de man van dezelfde partij als Saddam lid was (de Arabische nationalistische partij Baath), die al heel lang aan de macht is, die de vriend van Sovjet en China maar ook van het westen was, nu van Rusland, China en Iran en misschien in het geheim van nog meer landen. 
Hoe lang gaat het duren tot de wereld ingrijpt? Niet dat ik zit te trappelen op de komst van een extreem islam regime in Syrië want die tak krijgt steeds meer macht.
Wat ik deze keer wel opvallend vind is dat de Nederlandse linkse partijen die toen tegen een ingrijp in Irak waren nu juichen voor het militaire ingrijp. 
Waarom? Heeft iemand een antwoord?
Tot het juiste antwoord komt is de bevolking in Syrië misschien gehalveerd en de overblijvenden een kolossale hekel hebben aan de hele wereld, misschien niet helemaal onterecht.