Sterke leider?

De leider is de ander!

Op je flexdag wil je iets langer in bed blijven maar wat als ‘langer in bed blijven’ je migraine bezorgt? Dan stap je uit je bed en je doet alsof je naar je werk gaat. Toch, iets langer in bed, denk je doet geen kwaad, het lichaam verlangt er naar, naar de knuffel van je bed. En de zon komt binnen, zich uitrekkend en zegt: ‘Ik ben al lang wakker.’ Zelfs de zon overdrijft, al vroeg in de ochtend.
Ja, de kleine hond in het mandje wil zijn tijden aanhouden. Hij kent immers geen flexdagen, weekenden en dergelijke. Hij moet op dezelfde tijd uit. Ach, hij zal zeker even door zijn klauwen kijken als het om een paar minuten gaat. Bij de deur, op de deurmat, ligt er een stevige vuist met de mededeling: ‘Boos volk wil nu een sterke leider’.
Je denkt niet direct aan Nederland. Nederlander heeft een sterke democratie. Wat moeten ze met een sterke leider? Dat rijmt waarschijnlijk niet. Maar first thinks first. De hond komt op de eerste plaats en omdat je een kwartier langer in bed bent gebleven moet je die tijd inhalen. Je neemt je scheermachine mee. Twee dingen kunnen tegelijk. Scheren en de hond aan de lijn houden. Maar je kunt niet scheren, de hond aan de lijn houden en in je smartphone kijken. Er zijn grenzen.
Je komt terug, je bereid het ontbijt voor je kleine logeer, die overigens erg leuk is maar heel veel energie en aandacht kost.
De vuist, de gebalde vuist, schreeuw: ‘Sterke leider nu!’ Je laat het water koken, je legt de eetspullen op tafel en de vuist wordt steeds brutaler.
‘Schiet op, kom en lees!’
‘Ho, ho, ho, jij wacht en je wordt niet brutaal. Je mag Stalin zijn, je mag Hitler zijn, je mag Assad zijn maar je ligt in mijn huis. En in mijn huis heb ik bepaalde prioriteiten. Dit volk moet eerst ontbijten. Zelfs het hondje komt eerder dan jou. Oké, dus blijf liggen en ik bepaal wanneer ik je lees. Trouwens welk volk ben je, boos volk?’
Ja, je zou niet denken dat het om het Nederlandse volk gaat, dat om een sterke leider smacht. Na de thee die in het kopje tot op de bodem zakt en na dat de hond vredig in zijn mandje ligt, zet ik mijn lees bril op en lees. Zestig procent van het volk wil een sterke leider. Het volk is boos. Het volk is op zoek naar een Michiel de Ruyter. Het is crises in de wereld, in Nederland regeert een slappe goedlachse democratisch gekozen premier. In crises tijden werkt dat niet.
Je zucht. Men moet denken aan wat de sterke leiders hebben bereikt en wat bereiken ze nu? Een sterke leider zal krachtig zijn, hij zal in actie komen maar elke actie vraagt op een reactie. Hoe krachtiger de actie is kan de reactie ook net zo krachtig zijn, misschien nog krachtiger. De reactie kan soms op zich laat wachten maar die komt altijd. Je zou de meerderheid van het volk, je zou ze (dat boos deel van zestig procent) aanraden twee weken, slechts twee weken, in Syrië te gaan bivakkeren. Je zou dan de onderzoekers willen vragen: ‘ga opnieuw je stel je vragen.’ Je zou benieuwd zijn naar het resultaat.
O Nederlands volk, wees gelukkig met de democratie die je hebt. Wees kritisch maar hoop niet te veel van een sterk leider, hoop niet te veel van de ander, zeker niet van een sterke leider. De leider is de ander.