31. okt, 2013
Leven en sterven tegelijk
De ochtend begint als elke andere dag. Geen bijzonderheden. Je zet je telefoon en laptop aan. Je maakt een foto voor de opkomende zon. De chemie tussen zon en wolken baart mooi licht met de kleur van het menstruatiebloed. Je ontbijt en je rijdt naar je werk. Je bent nog niet uit de wijk als je ziet de auto voor je langzaam en over de stoep rijdt. Je vraagt je af waarom. Links van de weg ligt een kadaver van een kat met de kleuren van een tijger. Verderop staat een auto voor de helft op de weg en de rest op de stoep. Je manoeuvreert en kijkt naar de bestuurder. Een vrouw zit achter het stuur en belt. Ze heeft blijkbaar zojuist de kat in een kadaver getoverd, maar misschien ook niet.
Het beeld blijft hangen. Je krijgt schuldgevoel maar
het is te laat om te keren. Het kadaver verovert een plek in je hoofd en het stukje profiel van de vrouwelijke bestuurder komt er bij.
De drukte op je werkt is noodzakelijk voor het dringen van het kadaver naar je achterhoofd.
De drukte
laat je leven, liever doe je drie dingen tegelijk. Door het werk heen denk je aan het opteerden van vrijdagavond: De nacht van de doden. Een gedicht openbaart zich zonder het woord dood of doden te gebruiken.
Je gaat wandelen en twee keer kom je
bij een brug die opengaat. De brug zegt ga terug. Je denkt aan de kat, aan de bestuurder die het ongeluk veroorzaakte of vermelde. Je bent niet bijgelovig, je gaat. Je komt een oude vriendin tegen, je drinkt een kop koffie in een druk lawaaiig café,
je verstaat elkaar niet. De mens verandert alleen van buiten. Iedereen gaat eigen weg en wordt opgelost in de massa.
Je gaat weer aan het werk met het interview dat je een jaar geleden opnam. Een Engels man, een ridder van 95 jaar oud. Een man die
steeds elke dag golft. Hij straalt levenslust en vertelt bescheiden over zijn rol, de helden rol van bijna zeventig jaar geleden. Elke detail staat nog gegrift. Hoezo dementie?
Het kadaver verschijnt even op het scherm en verdwijnt. Je gaat
door, je wil hyperactief zijn maar krijgt hyperventilatie. Je besluit te gaan, iets doen dat het bloeddruk laat zakken. Denken? Dichten? Schrijven? Een stuk van je zelf zien?
Je voelt je stil van binnen. In je vechten het leven en sterven. De avond
is jong.
Er is nog veel te beleven. Je verheugt je op het voorlezen voor je kleindochter.
Manja
Als ik fit genoeg ben, kom ik op de nacht van de doden,,,,een gedicht horen zonder het woord dood.