Profeet: een wandaad moet je bestrijden!

Naar aanleiding van mijn column: 'Man, wordt moslim en geniet van 78.400 Horias' kreeg ik een aantal reacties. Mijn neef Hawar verzocht mij in een reactie om ook kritisch te kijken naar de mooie dingen van Islam. Hij vroeg dat omdat ik met name schrijf over de daden van (fundamentele) moslims die me in de media opvallen. En hij ziet een wezenlijk verschil in het denkwijze tussen de Islam en de Moslims. Mijn neef is 'zelf van overtuigd dat wanneer men naar iets/iemand kijkt dat men zoekt naar zowel de goede als de slechte eigenschappen. Zodat men daar een juiste oordeel over kan maken.' Ik ben met het eens. 

Laat ik maar in het begin zeggen dat ik niet geroepen ben om over de islam te schrijven. Waarom? Omdat ik me niet kan verdiepen in de islam, althans niet zo ver zoals duizenden islamitische denkers die in de afgelopen 14 eeuwen het wel gedaan hebben en duizenden boeken over de islam schreven. Alleen van het heilige boek, de Koran, zijn er vele analyses, vele boeken gepubliceerd. Ook over de uitspraken van de profeet zijn evenzeer duizenden uiteenlopende interpretaties gepubliceerd. 

De islam werd helaas direct na het overleden van de profeet verscheurd door mening verschillen of die persoonlijk waren of religieus laat ik het in het midden. Die meningsverschillen hebben er toe geleid dat vele moslims bloed vloeide. Ook het bloed van de ashab (kameraad) van de profeet zelf. Zelfs zijn kleinzonen werden afschuwelijk afgeslacht. Sindsdien is de strijd alleen maar heftiger geworden. Islam kent twee grote stromingen: De snunne en De shieaa. Uit deze twee hoofdstromingen zijn weer tientallen takken. 

Daarom ga ik me, als een simpele geest, niet bemoeien met de islam. Islam is voor mij een religie dat in Koran geschreven is, een soort theorie. En de moslims zijn diegenen die in het heilige boek geloven. Ze moeten dat boek respecteren en uitvoeren wat hen wordt opgedragen. Het probleem echter is dat in de afgelopen 14 eeuwen de interpretaties blijven komen die op zijn zachts gezegd het heilige boek geen goeds doen. Ik denk, van uit het positieve in me, dat alle moslimgeleerden proberen, zonder enkele uitzondering vanuit een positieve blik de zaken hebben benaderd en nog steeds benaderen. En toch is het ene positieve niet het andere. 

Laat ik maar een positief punt noemen, een zin uit de Koran zegt: 'diegene die een ziel doodt betekent alsof hij de hele mensheid heeft gedood.' Dit is menselijk en positief. Niemand kan er aan twijfelen. In welk context is de zin gezegd weet ik niet. Dat hoeft ook niet. 

Dit is theorie. En dat is, zoals mijn neef waarschijnlijk bedoelt, Islam en dat wezenlijk verschilt met de moslims. Want is waarschijnlijk niemand ontgaan dat er verschillende moslims zijn die de dood van andere moslims verheerlijken en als hun plicht zien. Hierover heb ik onlangs een column op mijn site gepubliceerd over hoe onschuldige mensen in de belegerde dorpen en steden in Syrië slachtoffers worden van die vechtende extreme moslims. 

De profeet heeft gezegd: 'wie van jullie een wandaad ziet moet laten stoppen. In d eerste instantie moet je dat met je hand doen (dus ingrijpen), als je niet durft moet je het verbaal proberen de wandaad tot stoppen te brengen en als je dat ook niet durft moet het in je hart afkeuren.'

Als ik zie dat moslims die in de naam van Allah een kind in het hoofd schieten en 'Allah u Akbar' roepen kan ik dat niet aan de islam toedichten maar aan die moslimman. En als ik dat verbaal afkeur en mensen ervan op de hoogte hou is volgens de profeet een goede zaak. Maar de moslims die alleen in hun hart wandaden afkeuren en verder lekker hun frustratie in een gebed wegwerken is volgens de profeet het zwakste wat een moslim kan doen.

Voor mij als schrijver vind ik dat ik de wandaden van wie dan ook (of het om een treinconducteur gaat die een bejaarde de trein uitgooit, een NS die (wan)planning maakt of een militante moslim die mensen in het openbaar gijzelt) onder het licht moet brengen. Dat lucht op. Dat is voor mij een soort gebed, en indirect tegemoetkoming aan wat de profeet in positieve zin heeft bedoeld. 

Sinds 1988, sinds dat ik de gevolgen zag van wat Saddam Hussein met het gebruik van chemische wapens tegen de Koerden bereikte en duizenden slachtoffers maakte heb ik mijn geloof in de goedheid van religieuzen verloren. Welke moslim geestelijke, over de hele wereld, heeft tegen die wandaad geprotesteerd? Naar mijn weten geen een. Ze juichten voor de dictator. Ze ontvingen de massamoordenaar met open armen in de moskeeën en gingen achter hem staan tijdens het gebed.

Ik heb niet in een moskee gebeden maar ik heb die wandaden veelvuldig onder de aandacht gebracht. En we zullen zien welke daden worden door Allah en de profeet gewaardeerd: mijn protesten tegen de onrechtvaardigheid of het stilzwijgen van de religieuze mannen die misschien tijdens een gebed, stiekem in hun harten, de massamoorden hebben afgekeurd?

Dat ik nu letterlijk beschreef wat die imam zei en deed is puur verslag geven met een beetje spot. Ik doe geen waarde oordeel over of zo iets al dan niet bestaat. Maar dat mensen als schapen zaten naar hem te luisteren kon ik niet begrijpen. En als de bedoeling van die imam positief was, dat hij daarmee de mannen voor vreemdgaan ging behoeden zou ik dat toejuichen. Maar wat zou je doen als hij daarna zijn toehoorder stimuleert aanslagen te gaan plegen om zo snel mogelijk in het hiernamaals te komen? In het paradijs waar volgens hem elke man recht op 78.400 vrouwen heeft. Als man moet je dat niet willen. Sommige mannen kunnen één vrouw niet temmen maar een grote fantasie hebben ze wel.