22. jan, 2014

Je hond opeten?

Natuurlijk kunnen we ons niet voorstellen dat we in een situatie terecht kunnen komen waarin we genoodzaakt worden onze dieren op te eten en dan misschien onze naasten. Edoch in het huidige Syrië is dat wel het geval. Niet in alle Syrische steden is dat het geval. In bepaalde plaatsen genieten bepaalde mensen van dure Russische kaviaar. 
In de voormalige kamp Jarmoek die in 1957 gesticht was om Palestijnse vluchtelingen op te vangen lijden de bewoners al een jaar aan een totale belegering, omsingeling. Er mag nauwelijks hulp binnen komen. De bewoners zijn arme Palestijnen die niet op tijd konden uitvluchten. Het Syrische leger, gesteund door Palestijnse strijders, belegeren de kamp. Wanneer ze heel af en toe voedselpakketten toelaten die niet voldoende zijn voor alle bewoners krijgen bepaalde vrouwen en hun kinderen, in de kamp, geen voedsel. Waarom? Omdat de mannen die binnen de kamp voedsel verdelen geven niet aan gezinnen waar de man buiten de kamp verblijft.
De belegerde bewoners moeten al een jaar zonder elektriciteit, brandstof en vrijheid leven.
Stel dat deze Syrische stad die als een kamp is begonnen niet door het Syrische leger en de Palestijnse strijders belegerd was maar door Israël. Wat had de wereld gedaan? Waarom grijpt niemand in, waarom protesteren we niet? Waarom laten de Arabische landen en hun bondgenoten deze afslachting door gaan? Hoe groeien de kinderen daar op en met welke gevoelens? Ik herinner me een beeld uit jaren negentig toen de intifada aan de gang was. Het beeld was van een Israëlische soldaat die een jonge Palestijnse man met een steen sloeg. Dat beeld werd een week lang als eerste nieuwsitem op alle tv netten in Nederland uitgezonden. Natuurlijk is het terecht dat je het geweld moet afkeuren en bestrijden maar daar moet je niet selectief in zijn. Wat er nu in die Palestijnse wijk gebeurt is onmenselijk en duizenden keren erger dan het beeld waar ik noemde. Een stad van duizenden mensen lijdt aan honger en de dood klopt elke seconde aan hun deuren. Ze eten gras, katten en honden. Ze leven in angst. In een verschrikkelijke angst. 
Zou het helpen als Israël troepen verstuurt om de belegering over te nemen van de Syrische militairen en hun Palestijnse bondgenoten? Zou dan de wereld gaat protesteren?
In ieder geval ik blijf mijn lieve hond extra eten geven en dikker laat maken dan hij nu is voor het geval dat ik in zo'n situatie terecht kom. Dan kan hij ons voor een week van voedsel voorzien.
Met die gedachte kijk ik naar hem hoe vredig hij ligt terwijl zijn kop op mijn dij ligt. Blijkbaar leest hij mijn gedachten. Hij kijkt me met verwijt aan, rekt zich uit en gaat naar een andere plek in de kamer. Hij gaat onder de kindertent liggen en houdt zich stil. Als ik hem roep reageert hij niet.