11. mrt, 2014
De zoon van de minister
In Beiroet staat een vliegtuig van een Libanese vliegmaatschappij op het punt naar Bagdad te vliegen De meeste passagiers zijn zieken en bejaarden die voor behandeling zijn geweest en willen terugvliegen naar Bagdad.
De kapitein meldt de passagiers dat ze nog even wachten op twee passagiers die hij nog mist. De Irakezen zijn geduldige mensen. Ze hebben veel ellende meegemaakt en kunnen nog een paar minuten wachten, ondanks het feit dat het erg irritant is. De namen van
die passagiers worden geroepen door de luidsprekers van het vlieghaven. De tijd verstrijkt en de passagiers, twee jongemannen, zijn nergens te bekennen. Ze melden zich niet aan, misschien bewust. Misschien willen ze kattenkwaad doen en testen. Voordat de piloot
zijn slot tijd verliest besluit hij te vliegen zoals het hoort. Je kunt niet eeuwig wachten op de passagiers.
En de passagiers in het vliegtuig juichen slaan een zucht van opluchting wanneer het vliegtuig opstijgt.
De twee passagiers die bij de gate aankomen en het vliegtuig niet hebben gehaald zijn verontwaardigd omdat het vliegtuig niet op hen heeft gewacht. Hoe durfde de piloot zonder hen te vliegen. Want een van hen is de zoon van de minister van verkeer.
Hij belt zijn vader en zegt dat hij het vliegtuig gemist heeft. Vader lief wordt boos en vraagt zijn ambtenaren om er voor te zorgen dat het vliegtuig terug vliegt en zijn zoon en diens vriend ophaalt. De ambtenaren hebben geen keus. De minister is de baas
en ze voeren zijn opdracht. De regels en de logica van de internationale vliegverkeer verbergen zich, schrikken weg en verdwijnen in de la's. Een ambtenaar belt met de piloot die inmiddels de landing heeft aangezet en beveelt hem terug te keren. De piloot
denk eerst aan een grap maar het wordt hem langzaam ernst. Hij heeft geen keus en keert terug. Hij meld zijn baas over het gebeuren. Deze vertellen hem dat hij mag terug keren en besluiten geen vluchten meer naar Bagdad te laten vliegen.
De zoon van Iraakse minister van verkeer zou in de tijd van Saddam een vluchteling zijn geweest en zou zulke incidenten niet goed gekeurd hebben van de machthebbers van toen. Maar nu zijn vader een minister is en hij macht heeft doet hij net als
de zonen van Saddam zelf. Waarschijnlijk creëert de macht in combinatie met de historie van het land kleine dictatoren die inhoudelijk kleine Saddamtjes zijn. Dit is natuurlijk ondenkbaar in de democratische wereld maar hoe lang gaat het duren tot de
machthebbers in Irak denken dat zij zich alles permitteren en de regels aan hun laarzen lappen.
De zoon van de Iraakse minister van verkeer is niet de enige die zulke handelingen verrichten. Hij is geen uitzondering maar bijna een deel
van een regel geworden om hun machtsmisbruik te praktiseren. Vele machthebbers boeken economyclass maar als ze in het vliegtuig zijn gaan ze op de stoelen in de eerste klas zitten en weigeren de comfortabel stoelen te verlaten.
De macht
van de sterkte geldt, Irak is nog steeds een jungle.
Meest recente reacties
Zo trots op iemand zoals u, die ons bekend maakte bij nl bevolking in zeker in jaren 90. Ik ben zeer benieuwd naar uw boeken , erg veel succes
Als je niet de liefde, toewijding en aanbidding krijgt die je verdient of als je geliefde de interesse in je lijkt te verliezen, dan kan ik eerlijk zeggen dat je hulp nodig hebt om dingen goed te make
In 1960 is mijn naam.Joyce ook geweigerd bij de burgerlijke stand in Diemen. Ambtenaar kon de naam niet. En daardoor heet ik nu officieel Jolanda.
Ik wil mijn prachtige getuigenis delen over hoe ik mijn Echtgenoot van mijn leven terugkeerde, ik wil de mensen vertellen dat er een echte spell caster online is en is krachtig en oprecht, Zijn naam i