10. mei, 2014

Info over Moederdag maakt niet gelukkig...

'Moederdag werd in 1900 in het leven geroepen door de Amerikaanse activiste Anna Marie Jarvis. Jarvis wilde daarmee haar moeder eren die in de burgeroorlog hulpbehoevende gezinnen aan voedel en medicijnen hielp. Zij overleed in 1907 op de tweede zondag in mei. Jarvis vond dat Amerikaanse volwassenen nalatig waren jegens hun ouders. Zo kwam ze op het idee een nationale Moederdag te introduceren. In 1914 werd dat ook een erkende feestdag. Jarvis raakte echter al snel verbitterd omdat de feestdag een steeds commerciëler karakter kreeg. Samen met haar zus spendeerde ze het familiebezit aan campagnes tégen die commercialisering. De zussen stierven in armoede.'

Deze info die in dagblad Trouw te lezen is kende ik niet. Ik wist van het ontstaan van de Moederdag geschiedenis niet en besef dat we vele dingen doen zonder te weten waarom. Dat we inrollen in een gewoonte waar we helemaal niets van wete. Straks komt de vaderdag en ik weet niet waarom we de vaderdag vieren. Ik weet niet hoe die is ontstaan. Maar dat zoek ik later uit of ik zal het ergens in een krant of op internet tegenkomen. Maar nu weer de Moederdag. Laatste jaren vieren we het wel, erg bescheiden. Nu begrijp ik dat een kind (jongens en meisjes, mannen en vrouwen) zou deze dag moeten grijpen om eigen moeder in het zonnetje te zetten, liefst zonder enkele commerciële bijbedoelingen. 
Het is ook erg triest als iemand geschiedenis maakt en dan door die inzet zelf ongelukkig wordt en in armoede en ongelukkig overleed. Het resultaat is al honderd jaar voelbaar, over de hele wereld. En als iemand van Moederdag heeft profijt gehad dan is de de commercie. Dus die dame, haar zus en hun moeder liggen zich in hun graven te draaien. 
Ik zelf heb nooit de Moederdag met mijn moeder mocht vieren. Toen we samen onder een dak woonden wist ik niet van het bestaan van de Moederdag en toen ik het wist was ze overleden. Nu ik deze informatie lees bekruipt me een gevoel van droefheid. Niet vanwege het sombere weer alleen. Ook niet omdat ik dicht bij een begraafplaats woon waar mijn moeder niet ligt. Van haar kon ik ook geen afscheid nemen, net als van de rest van de familiedoden. Mijn moeder ligt, in een onbekend graf, duizenden kilometer hiervandaan. Aan de ene kant kan je denken 'je hoeft geen cadeau te kopen of bloemen op haar graf te leggen' en daarmee ontkracht je de commercialisering waartegen de uitvinder van Moederdag vocht. Dat is een ondersteuning voor het doel dat mevrouw Jarvis nastreef. Aan de andere kant snijdt het schuldgevoel dwars door je ziel heen omdat je nooit het graf van je moeder kunt vinden laat staan bezoeken en bloemen er op leggen. 
Informatie tot je nemen brengt geen geluk, niet altijd.