19. mei, 2014

Waarom neemt kanker een goed mens als Wubbo Ockels?

Nee, ik ga niet over oud-astronaut en hoogleraar Wubbo Ockels schrijven die op 68-jarige leeftijd is overleden. Niet omdat ik dat niet wil maar omdat ik denk dat mijn bijdrage in de schaduw van alle aandacht in de media in het niets valt. Bovendien ik ken hem niet. Ik herinner me wel dat ik al een paar jaar in Nederland was toen hij in 1985 als 'eerste Nederlander in de ruimte' ging, aan boord van het ruimteveer Challenger. En ik was eigenlijk verbaasd dat een Nederlander met zwarte haren en een grote zwarte snor zo hoog kon komen en daarmee boven Nederland, letterlijk en figuurlijk, te stijgen. 

Wat ik me ook herinner dat ik toen ik voor het eerst zijn naam las, ik las het hard op voor een studente en sprak zijn naam niet als Ockels maar als Oksel. De studente barste in lachen uit en ik kon niet begrijpen waarom ze zo hard lachte. Ik herhaalde de zin weer en toen zei ze 'ja, Ockels en niet oksel. Weet je wat oksel is?' Natuurlijk wist ik wat oksel was maar had niet in de gaten dat ik de naam zo had uitgesproken.
Voor mij gold de ontdekking van Nederland net als voor hem de ontdekking van de aarde vanuit de hemel betekende.
Ik zweefde ook gewichtsloos door Nederland. Maar mijn ontdekking was niet van veraf, het was van binnenuit. Een ontwikkeling dat je aan de ene kant rijk maakte maar aan de andere kant klein en oud. Je besefte dat je niets voorstelde en als je zou verdwijnen niemand zou het opmerken. 
Ik wilde aanvankelijk meer over de oorsprong van de zwarte snor van Wubbo weten maar ik vond de naam Wubbo zo raar klinken dat ik er maar van mijn voornemens uitzag. Daarbij bleef de lach van die studente over het uitspreken van zijn achternaam als oksel in mijn hoofd galmen. Ik was net gewend aan de naam Wiebe en kon die zonder te giechelen uitspreken en vond dat dat genoeg was voor dat moment. Ik was toen als een afgeschoten raket die geen rust had en wilde veel doen om mezelf te bewijzen, in de eerste instantie als docent aan de universiteit en als theatermaker en nog meer.
Nee, ik kan geen zinnige toevoeging doen aan de heldendaden die Wubbo Ockels deed en die ook na zijn dood, hopelijk, voortgezet zullen worden.
Ik wilde ook niets schrijven over hoe heet hij ook weer. Ik word dement. Ja, ik weet het weer. De fractievoorzitter van PVV, de geblondeerde humorloze en bijna altijd met droge mond boze meneer. De heer die bepaalde stellingen maakt en herhaalt en daarmee de media en politici in die baan laat draaien. Hij was op zondagochtend op de tv te zien. Ja, de sterfdag van Wubbo. Ik hoop niet dat Wubbo hem gezien had en dat het niet het allerlaatste beeld was dat op zijn netvlies hing. Het zou echt een grote onverdiende straf zijn voor Wubbo. 
Je krijgt echt hekel aan kanker en je vraagt je af waarom kiest kanker de goede en nuttige mensen voor de aarde?
Zou God ze daarboven nodig hebben?