5. jun, 2014

Het paard van de Taliban

Soms zegt een een foto veel, heel veel. Deze foto van de Amerikaanse president Obama en de Poolse premier trekt mijn aandacht. Niet de trotste glimlach op het gezicht van de Poolse leider die op dat moment misschien meer ziet en hoort dan de foto registreert. Nee, ik kijk naar Obama en zijn uitdrukking op die ene frame. Laat ik maar beginnen bij zijn rechter hand. Hij als linkshandige president, vijf van de laatste zeven van Amerikaanse presidenten waren linkshandig. Bush, de vader en zoon, Clinton en nu Obama. Als ik me niet vergis was Reagan ook linkshandig. Maar dat is terzijde. Obama steekt zijn duim omhoog en is natuurlijk bedoeld als compliment voor de Poolse leider. Maar die duim is niet echt van harte. Het is een halve, slappe duim in een halve slappe hand. Een hand die niet zijn sterkste hand is, een hand die op de tweede plaats komt. Als ik mijn blik verder rechts omhoog doe zie ik zijn uitdrukking. Hij kijkt niet in de ogen van de Poolse man maar zit meer in zijn hoofd vast. De rimpels rond zijn ogen hinderen niet een soort pijnlijke indruk. De rimpels rondom zijn kin en onderkin schreeuwen bijna van contrasten en willen waarschijnlijk vluchten. Zelfs zijn baardt groeit plotseling, de grijze haren voorop.

Zou Obama op het moment dat hij zijn duim omhoog opstook om complimenten te delen iets akelig gehoord heeft. Dat er iemand in zijn oortje heeft gefluisterd dat hij de schlemiel is. Dat de Taliban een filmpje van de ruil van de sergeant Bergdahl hebben vrij gegeven. Dat de Taliban met behulp van Bergdahl hem hard genomen hebben, genaaid. Dat hij een deserteur, een landverrader, ingeruild hebben voor vijf gevaarlijke Taliban hoofdstukken en dat hij een beetje de loser is. Dat alle glorie die hij verdiende bij het uitschakelen van Ben Laden door deze ruil vervaagd wordt. Dat Poetin lacht in zijn vuisten. Dat de republikeinen hem hard gaan aanpakken.
En zijn korte kroezige haren worden ineens grijzer, bij bosjes. Misschien laten de foto's die na de gepubliceerde foto zien dat Obama nog meer grijze haren heeft en een stukje ouder is geworden. Maar ik beschik helaas niet daar over. Of zijn de Amerikaanse presidenten zodanig getreind dat ze alles incalculeren, dat ze alles van te voren hebben bestudeerd? Het laatste kan ik niet geloven, niet in het geval van de laatste gevangenruil mits Obama de Taliban aan de macht wil hebben om die slappe gematigde corrupte regering van Karzai omver te helpen. Zou dan de nieuwe Taliban iets minder streng zijn? Zouden ze de vrouwen en humor accepteren en onderwijs niet elimineren?
In ieder geval is de vrijgekomen Amerikaanse militair geen held, niet in Amerika en ook niet daar buiten. Misschien wel het Paard van Taliban dat het witte huis betreedt.