16. aug, 2014

Die beul treft geen blaam, hij is geliefd door God en Nederland

Middeleeuwse terreur is terug, heftiger dan ooit. Beter georganiseerd en met moderne wapens. Zolang de oorlog daar in Koerdistan doorgaat en de extreme moslimterroristen van ISIS actief blijven kan ik bijna aan niets anders denken behalve aan de gruwelen die daar plaatsvinden, die me  via massamedia mij aanvallen. In de gebieden die door ISIS bezet zijn stelt het leven van mensen niets, helemaal niets. De mooie jonge vrouwen en de jonge jongens worden gebruikt voor de seks door de leden van die terreur organisatie. 

Deze foto had van twee duizend jaar geleden kunnen zijn, het podium van voor de geschiedenis. Maar het is het theater van nu en het zijn helaas geen acteurs. Het is echt. De executies, de onthoofding met zwaard, gebeurt in aanwezigheid van duizenden mensen. Die taferelen vinden nu in het Midden-Oosten plaats om precies te zijn in noord Irak. De beulen zijn leden van ISIS en de slachtoffers zijn Koerdische Yezidies. De toeschouwers zijn waarschijnlijk de bevolking van de stad Mosoel. Op de foto staat een man machteloos te kijken naar zijn beul. Onder zijn voeten ligt nog het verse bloed van de man die vóór hem werd onthoofd. Misschien heeft de machteloze man de onthoofding gezien en is in shock. Ik weet niet wat er exact na deze foto gebeurt maar ik heb een sterk vermoeden dat de man die machteloos naar zijn beul staart een paar minuten later levenloos ligt en zijn hoofd even op het podium rolt. Waaraan zou de man denken? Wat gaat er door hem op dat moment? Zou hij aan verzet denken? Hij weet zeker dat hij dood zal gaan.  Hij heeft dus niets te verliezen. En hij is niet geboeid en kwa lengte is hij langer en groter dan de gemaskerde man met het zwaard in de handen, zijn moordenaar. Hij kijkt dus in de ogen van de moordenaar. De gemaskerde moordenaar. En die gemaskerde moordenaar kan een man zijn die in Amsterdam, Den haag of Rotterdam opgegroeid zijn. Hierover kom ik zo op terug. Maar de man zal waarschijnlijk niet in verzet komen. Afgelopen tijd heb ik vele video's gezien. Ik bekeek ze tot het moment van de (massa) moord en stop de video. Ik wil ze niet zien vermoord worden. Ik wil ze nog zien leven maar in alle films en foto's zie ik geen verzet. Ook op de executie foto's van mensen die in de eerste en tweede wereld werden geëxecuteerd zie je ook geen verzet. Mensen wachten op de kogel die hun hoofd doorboord. Toch zag ik onlangs een verzet geval van een tot de dood veroordeelde Koerd door Iraanse beulen. De jonge Koerdische man viel zijn beulen aan. Hij vocht als een leeuw en schreeuwde dat ze zijn moeder moesten weghalen. Hij vocht tegen een bierkaai, hij kon niet van vele sterke beulen, van de Iraanse cipiers winnen. Hij wilde zijn moeder niet als getuige hebben van zijn ophanging. En zijn moeder was wel getuige van zijn moed vlak voor zijn dood.

Even terug naar onze foto. Waaraan zal het slachtoffer denken? Aan zijn vrouw die hij misschien even eerder zag verkracht worden? Aan zijn kinderen die hij ze misschien zag onthoofd worden of aan de dood die hem te wachten staat? Misschien wil hij in contact komen met God, dat god hem vergeeft. Maar waarom zou hij dat doen? Wat zou hij misdaan hebben om God om vergiffenis te smeken? Of vraagt hij God om hem te redden maar treft alleen de leegte, de Onzichtbare, de zogenaamd almachtige, die nog machtelozer is dan hij zelf? Zou hij zich afvragen waarom God, in dit geval Allah, voor de beul kiest? De beul die in Zijn naam (misschien) helemaal uit Nederland kwam om die executie, de onthoofding te plegen? De beul die zeker weet dat hij na al zijn onthoofdingen elk moment terug kan gaan, naar zijn huis, naar de stad in Nederland waar hij opgegroeid is waar hem geen blaam treft, waar hij weer zijn uitkeringen krijgt, vrij rondloopt, meisjes versiert, drinkt, drugs gebruikt en tegen de democratie demonstreert. 

Het zijn maar vragen die zo maar bij me opkomen als ik naar deze foto kijk....