Kobani is een spuug op het gezicht van mensheid

Soms wil je dat je over geen enkele communicatie beschik, dat je van de wereld afgesneden bent en dat je geen enkele contact met mensen hebt. Ja, vaak heel vaak verlang ik er naar om in die situatie terecht te komen. Ergens op een onbewoond eiland vertoeven en de enige bezigheid is te zorgen dat je het overleeft, van uur tot uur. 

Dat gevoel wordt steeds vaker en vaker naar mate ik langer naar de tv kijk en op het internet surf. Ik kan niet meer aanzien hoe een hele stad, de Koerdische stad Kobani, aan de grens tussen een "Sjiitische" islamitische Arabische staat en de "Soenitische" islamitische Turkse staat klem zit en aangevallen wordt door "extreem soenitische" moslims die hun islam als de enige originele islam beschouwen en met hart en ziel voor vechten om die over de hele wereld te verspreiden en daarmee tegen alles en iedereen vechten die hun islam niet aanhangen. 

Ik kan niet begrijpen dat luchtbombardementen op de instellingen van IS, die door Amerika, Europa en zelfs "officieel" door Turkije als kankergezwel wordt gezien, voor negentig procent minder wordt zodat dagen lang IS strijders hun gang gaan om Kobani te bezetten. Ik begrijp niet dat Turkije aan de ene kant officieel het groene licht krijgt om IS te stoppen maar aan de andere kant letterlijk toekijkt hoe IS de stad belegert zonder iets te verroeren. Het lijkt dat de hele wereld hoopt en wilt dat Kobani in de handen van IS valt, dat iedereen op dat moment wacht zodat ze gaan jammeren en misschien stiekem juichen. Waarom? Ik weet het niet, ik wil het niet weten. Maar dat het een smerige spel is dat de Turkse regering speelt is duidelijk. Ze willen de Koerden met IS bestrijden en de wereld laten geloven dat ze tegen het onrecht zijn. Turkije, als lid van de NAVO laat de grootste lidstaat Amerika niet vanuit een van NAVO basissen in Turkije opereren maar profiteert van alle gemakken van haar lidmaatschap van de NAVO. Iedereen staat te trappelen om Turkije tegen IS te helpen maar Turkije heeft blijkbaar een akkoord gesloten met  IS. 

Ja, de wereld wacht op het moment dat Kobani valt en dat kan volgens de Turkse president elk moment gebeuren. Althans dat hoop hij. Maar de Koerdische strijders verdedigen hun stad met hun leven, ze willen liever dood dan in de handen van IS vallen. Alleen ze zijn alleen, totaal alleen, in hun strijd. Natuurlijk hebben de woedende Koerdische demonstraties overal de urgentie extra benadrukt maar men blijft met handen in de haren en wacht op de val van Kobani. Over handen in de haren gesproken vechten de Koerdische vrouwen en mannen in Kobani de alles of niets oorlog en daardoor kunnen ze in de handen van IS strijders vallen en die geloven in geen god en geen profeet, kennen geen genade maar misbruiken de naam van Allah en zijn laatste profeet. In hun naam onthoofden ze Koerdische mannen en vrouwen. En ik zag een foto, een foto die me nachtmerrie heeft bezorgd. Een foto van een jonge Koerdische vrouw. Nee, ik zag een foto van een afgehakt hoofd van een jonge Koerdische vrouw dat vastgehouden werd aan de haren, in de hand van een IS strijder, een bebaarde man die triomfantelijk lacht en in de camera kijkt. Die foto is een spuug op het gezicht van de mensheid en van een ieder die zich als een mens ziet. Laten we maar die spuug in onze gezichten goed wrijven en kijken hoe het hoofd van die jonge vrouw schommelt in de hand van die lachende moslim terwijl haar mooie lange vlecht zachtjes in de lucht hangt en verlangt zich onder de grond te begraven, voor goed!