Ik behoud me het recht vuurwerk te haten...

De oliebollen heb ik op tafel gelegd, gediend. Zelf niet gegeten. Ik gunde mijn maag en darmen die suiker en vet niet. De laatste uren waren begonnen en het aftellen naar het einde van 2014 was begonnen. Het turbulente jaar, eigenlijk het rampen jaar, ging eindelijk voorbij. De laatste uren met een glimlach. Het laatste uur van het jaar zelfs gelachen. De zwarte humor, de stekende en niets sparende humor van t' Hek was raak. Niet helemaal niemand sparend. In zijn cynische terugblik met een mooie rode lijn in de zogenaamd stilte coupe van de trein die stil stond ivm een valse suïcidale melding raakte hij de essentiële gebeurtenissen die de wereld dreigen niet aan. Hij noemde de ISIS heel vluchtig maar brandde zijn vinders er niet aan, jammer! 

Het vuurwerk liet ik maar voor lief en keek even door het raam. Ik haat vuurwerk, nooit van vuurwerk gehouden. Niet in verband met de ramp van Enschede. Ik geloof niet dat het vuurwerk de boze geesten van het oude jaar verdrijft. Ik geloof wel dat het vuurwerk mensen kan verminken, ogen blind maken, oren doof maken, ledenmaten amputeren en de zielen uit elkaar spatten. Het vuurwerk herinnert me niet aan de oorlogen uit mijn kinderjaren of mijn land van herkomst. Mijn herkomst land heeft het vuurwerk niet nodig om herinnerd te worden. Mijn herkomst land staat in brand waar ISIS strijders als menselijke bommen fungeren. 

Nee, het vuurwerk wil ik niet horen. Zelfs mijn hond houdt niet van de explosies van het vuurwerk. In relatief mijn rustige buurt werd mijn huis meerdere malen door elkaar geschut. Het leken echte bommen. Ik vind dan raar als ik het leuk zou vinden en behoud me het recht om die geluiden te haten. En als mensen dat raar vinden laat ze maar voortaan doen. Met de vliegende camera over Amsterdam waar het vuurwerk te zien was vond ik spectaculair, misschien omdat ik het geluid niet hoorde. Een brandend vliegtuig dat naar beneden valt is ook spectaculair maar als je weet dat in het vliegtuig mensen zitten die hun laatste seconden van hun leven in dodelijke angst aan doorbrengen zou je dat niet willen zien, tenminste als je begaan bent met het lot van anderen. Soms ben je machteloos als je iets kwaad ziet omdat je er niets aan kunt doen maar dat wil niet zeggen dat je dat moet leuk vinden of goed keuren.

Door de ontploffingen van het vuurwerk viel ik toch snel in slaap. Het vluchten in dromen ging van zelf. Je hoeft niet laf te zijn om in de dromen te vluchten. Zeker als je helemaal niets van je dromen herinnert en ineens wakker wordt in een oorverdovende stilte en donkerte.

Wat doe je op de ochtend van de eerste dag van het jaar als je niet uitslapen kunt? Filosoferen over de tijd? De hond uitlaten en de damende kruid ruiken? Naar het nieuws kijken om de schade op te nemen? Ja, er waren branden, heftige branden. Ja, er waren doden, de meeste in China maar daar wonen ook de meeste mensen op aarde.

En nu naar de zee, naar de rust van de golven luisteren. De zee die last van mensen gaat krijgen die denken met een nieuwjaarsduik iets goeds te doen. Ik wens ze veel plezier. Ik zal het niet beschouwen als leedvermaak wanneer een spontane lach uit me gaat ontsnappen bij het zien van de bibberende, kippenvel krijgende natte en halfnaakte  mensen.