Niet te vroeg juichen...

Een vrolijke ochtend is geen garantie voor de rest van een vrolijke dag. De krachtige ochtendzon kan even later gesluierd worden. Wij, als mensen, zijn een deel van de natuur en de natuurwetten zijn op ons van toepassing. Onze psyche is ook een soort weerspiegeling van de psyche van de natuur en de (heftige) wisselingen ervan. De natuur en de mens is eeuwig onveranderlijk, onveranderlijk in die constante veranderingen die zij ondergaan. 

Dat ik filosofisch begin wil niet zeggen dat ik geen zwak zou hebben voor platheid, voor het aardse. Alles zit in ons al en wordt, met verschillende maten, geprikkeld. We kunnen spreken over oorzaak en gevolg. 

Vroeg in de ochtend dacht ik aan mensen die op hun verjaardag komen te overlijden of op hun geboortedag zelfmoord plegen. Ik moest aan Anil Ramdas (16-2-1958 - 16-2-2012) denken die op zijn verjaardag zich van het leven beroofde. Ik wilde er iets over schrijven. Maar toen ik naar het nieuws keek en een item zag over de medewerkers die bagages in vliegtuigen laden en lossen en spullen stelen moest ik aan de man denken die ik gisteren overschreef, de man die in de ruimte van het vliegtuig, tussen de koffer, in slaap was gevallen waardoor de piloot een noodlanding moest maken. Met verborgen videocamera's werden de vliegtuigbagagemedewerkers gefilmd hoe ze stelen. En dat is levensgevaarlijk. Ze kunnen zich ontwikkelen tot terroristen of handlangers van terroristen of van drugsdealers door eventueel explosieven of drugs in de koffers plaatsten. 

Terwijl ik met die gedachten bezig was kwam het nieuws binnen dat een Airbus 320 van Asiana Airlines in Hiroshima, Japan, plotseling van de landingsbaan afschoot, paniek en gewonden veroorzaakte. Ik dacht aan de passagiers die waarschijnlijk net hadden geapplaudisseerd voor de mooie landing en sommige ongeduldigen zich, te vroeg, los hadden gemaakt om op te staan toen het vliegtuig een ruk naar links nam. 

'Niet te vroeg juichen' is niet zo maar een gezegde geworden.