Ramadi is geen Kobani...

De stad Ramadi is gevallen, in de handen van ISIS. De strijd duurde niet lang. Laat ik zeggen het verzet van de regeringstroepen duurde niet lang. Na de dood van 500 mensen van beide kanten en een paar zware zelfmoordaanslagen vluchten de regeringstroepen de stad uit om de de weg vrij te maken voor ISIS strijders om de stads te besturen, op hun barbaarse wijze.
Ik zag een video-opname van een Iraakse militair die via zijn mobiel filmde en commentaar gaf. In zijn amateurs opnames zie je honderden mensen, vooral mannen rustig vertrekken. Ze worden nageroepen om niet te vluchten maar de stad te verdedigen. Niemand hoorde, niemand reageerde en ze liepen verder met het hoofd omlaag. Een stem van een collega van de militair die aan het filmen was zegt duidelijk dat het de politiepersoneel is dat aan het vluchten is en zegt dat ze hen moeten verbieden de stad te vluchten.
De Iraakse regering wil nu de stad op de ISIS heroveren met de steun van Iran en de Sjiitische milities die loyaal aan Iran zijn. De bewoners van Ramadi zitten in alle gevallen met gebakken peren. Ze zijn de verliezers. Het overweldigende meerendeel van de bewoners is soenniet. En de troepen die de stad verdedigden en de politie waren ook voor het meerendeel soenniet. De ISIS is ook soenniet, extreem soenniet.
Waarom viel Ramadi in de handen van ISIS en waarom viel de Koerdische stad Kobani niet in de handen van ISIS? Het lag niet aan de hoeveelheden van militairen en wapens. De militairen die Ramadi verdedigden hadden de beste (zware) wapens tot hun beschikking. De stad was niet helemaal omsingeld door de vijand. ISIS vocht in Ramadi niet harder dan in Kobani, ze vechten altijd alsof hun leven er van af hangt, zelfs in de letterlijke zin van het woord.
Maar waarom kon Kobani door ISIS niet ingenomen worden en Ramadi wel. Ik wil niet suggereren dat Koerden betere vechters zijn dan Arabieren. Want het grootste deel van ISIS strijders bestaat ook uit Arabieren. Het verschil tussen Ramadi en Kobani is een kwestie van eer. De Koerden zaten bijna hermetisch afgesloten tussen vijanden die willen dat Koerden voor goed van de aardbodem verdwijnen. De Koerden beseften dat en gingen ervan uit dat ze in alle gevallen zullen doodgaan. En ze hebben gekozen voor een dood met een opgeheven hoofd, althans ze wilden de naam van lafaards niet dragen. Die wilskracht en dat geloof hebben de mensen van Kobani lieten winnen. Natuurlijk hebben de Amerikanen van uit de lucht hen geholpen. De Amerikanen en nog vele Europese en Arabische landen hielpen Ramdai tegen ISIS maar Ramadi viel en Kobani vierde de overwinning. Kobani wilde niet uitgelachen worden of zielig bevonden worden door Turken. Ja, terwijl de hele wereld schreeuwde dat de Turkse tanks de opmars van ISIS moest stoppen hebben de Turken juist de ruimte vanuit hun grens aan ISIS gegeven om overwinning op de Koerden te halen. Dus militair-strategisch zat Kobani slechter dan Ramadi.
Ik wil niet suggereren dat Koerden overal hetzelfde vechtmentaliteit hebben als de bewoners van Kobani. Er is in het verleden duidelijk geworden dat Koerden massaal kunnen vluchten, zelfs zonder zich te verdedigen. Denk aan 1991, de Koerdische Exodus. Miljoenen Koerden lieten hun huizen en steden en vluchten omdat ze bang waren voor de terreur van Saddam en het gebruik van chemische wapens.
Wat in Kobani gebeurde is een unieke historische gebeurtenis die bewijst dat de wanhoop tot eenheid en verharding leidt en als deze twee met ijzeren wilskracht en vechtkracht uitgevoerd wordt dan kan leiden tot de overwinning.
En deze ontbrak in Ramadi en alle wereld steden en landen die gevallen zijn.