Stres?!

Om stres te hebben hoef je geen voetbalcoach te zijn, geen Marco van Basten ook als je dat ooit had gewild, in zijn glorieuze tijden als voetballer. Stres kan iedereen hebben, krijgen. Stres is een moordenaar, een handlanger van gevaarlijke ziekten. Zo heb ik tenminste begrepen. Tegen stres zijn diverse manieren, medicijnen etcetera ontwikkeld en toegepast. Er schijnt een gezonde, minder gezonde en slechte stres te bestaan. Ik ga me niet in de wetenschap van stres verdiepen anders krijg ik zelf stres. Het schijnt dat stres gemakkelijke toegang heeft tot gevoelige mensen. Niet alleen mensen maar dieren lijden ook aan stres. Een tijger die aast op een prooi moet niet aan stres lijden, althans niet aan een negatieve stres anders start hij zijn jacht te vroeg en mist hij de prooi die hem te snel of te slim af zal zijn. Een sluipschutter die aan stres lijdt zal niet veel slachtoffers maken of maakt hij verkeerde slachtoffers. Niet alleen werkende mensen krijgen stres. Juist niet als ze goed in hun vel zitten. Werk kan stres verdrijven. Niet werken, lethargie en antipathie kan tot een gevaarlijke stres leiden. Misschien denk je: 'ach, praat maar niet uit je nek. Wat weet jij nou van stres?'
Ik vind hardlopen, fietsen, wandelen en vooral creatief bezig zijn de beste remedie tegen stres, elke vorm van stres. Zelfs met het beginnen van die activiteiten die de stres gaan bestrijden moet je niet gestrest beginnen. Als je gestrest aan de start van je hardlopen begint raak je in no time buiten adem. Je spieren gaan zich verkeerd inspannen en je krijgt blessures. Dat je halverwege probeert diep in te ademen en de zaak te herstellen kan misschien helpen maar daarmee bereik je je doel niet, het doel dat je beoogde voor je er aan begon.
Stres bestrijden betekent je loskoppelen van je gedachten. Dat is alles behalve makkelijk. Zeker in deze tijd van massamedia. Dat je ongewild (visuele) berichten aangeboden krijgt en voor je het weet slaat het beeld als een raket in je hersenen in en bezorgt je stres.
In de vroege ochtend kijk ik naar Facebook en ik zie een filmpje. Een vuur. Boven het vuur hangt iets. Het lijkt een mens te zijn. Het ís een mens. Behalve de stoffen waarmee hij vastgebonden is schommelt zijn naakte lichaam boven het heftige grote vuur. Meteen denk ik aan ISIS. In dat geval was diegene die boven het vuur hing een ISIS strijder. De daders waren mannen van de Sjiitische milities die in Anbar, in Irak huis hielden. Ondanks het feit dat ISIS strijders goddeloze handelingen verrichten zoals mensen onthoofden, verkrachten en verbranden vind ik het verbranden, die van hen overgenomen is, barbaars. Walgelijk, verwerpelijk en nog honderd van die woorden zijn niet voldoende om te beschrijven wat je voelt. Bizar of niet ik krijg een soort eetbui. Niet dat ik wilde barbecuen maar terwijl het ontbijt nog niet in mijn maag gedaald is begin ik met fruit, vele fruitstukken worden verorberd. Ik kijk op de weer-APP en ik zie regen opkomst. Het besluit word snel genomen. Ik trek mijn joggingpak aan vóór de regenwolken agressief worden. Ik start met volle maag, beetje te hard. De rest kan je gerust voorspellen. Toch zie ik hardlopen in de regen in staat is de stres te verjagen. Als je in de regen rent kan je relativeren. Het zweet wordt meteen gewassen door regen. Je kunt het dubbele van je tijd lopen. Daarna moet je wel een warme douche nemen als je geen spier- en gewrichtspijn wil krijgen.