Wanneer de Arabische en Islamitische landen je bestrijden wil niet zeggen klakkeloos op Israël vertr

Ik las een post van een Koerdische Facebook vriend die, terecht boos is op de Arabische en Islamitische wereld en hun media, die altijd de Koerden als vijand zien terwijl de Koerden hen juist andersom zien (ondanks dat die de Koerden en Koerdistan onderdrukken) en behandelen. In zijn frustratie die hij in die Facebook post uit schreef hij dat de Koerden de Arabieren en moslims de rug moeten toekeren en de handen in een slaan met Israel.
Ik begrijp zijn frustratie heel goed. Ik begrijp zijn woede en machteloosheid. En natuurlijk hebben de Arabische en Islamitische landen niets voor de Koerden gedaan. Zelfs in 1988 toen Saddam Hussein de Koerden met chemische destructieve wapens bestreed zwegen alle Arabische en Islamitische landen als het graf. De Koerden werden totaal genegeerd, ze bestond niet. Behalve Iran, het enige moslimland, dat de beelden van de Koerdische slachtoffers die door chemische wapens getroffen waren, wereld bekend had gemaakt. Dat deed Iran niet omdat ze van Koerden hield of houden. Iran onderdrukte toen en onderdrukt nu nog steeds de Koerden net zo hard als andere landen die delen van Koerdistan bezetten. En ze speelt daarnaast een smerig spel door de Koerden uit elkaar te drijven. Ja, Iran verspreide in 1988 de beelden van de Koerdische slachtoffers die door de chemische bommen van Saddam waren getroffen omdat ze in oorlog met Irak waren en Irak had eerder chemische wapens tegen haar leger gebruikt.
En nu even terug naar de post van de Koerdische Facebook vriend en zijn oproep om vrienden te sluiten met Israel. Aller eerst ben ik voorstander van elke gezonde communicatie en relaties die zich op basis van vriendschap en gelijkwaardigheid stoelt. Ik heb altijd bewondering voor de strijd, de overlevingsvermogen van de joden en hun vasthoudendheid om de oorlogsmisdadigers te volgen en voor de rechter te slepen. Ik ben daar zelfs jaloers op en heb geen goed woord over voor de omgang van de Koerdische autoriteiten met de (Iraakse) oorlogsmisdadigers die meegedaan hebben aan de genocide van de Koerden. Denk hierbij aan de piloten die de chemische bommen op Halebdje in 1988 gooiden. Ze werden door Koerdische autoriteiten geholpen om in het buitenland asiel te vragen en hen niets overkwam.
Ik zou nooit uit frustratie een relatie met iemand anders gaan, met Israël ook niet. Dat de joden en Israël goed voor zichzelf zijn wil niet zeggen dat ze ook goed voor Koerden kunnen en willen zijn. De Koerden hebben begin jaren zeventig van de vorige eeuw de Iraakse Joden, uit de handen van Iraakse autoriteiten geholpen en lieten hen via de Koerdische bergen naar Amerika en Europa vluchten. De legendarische Koerdische leider Mustafa Barzani wilde relaties aanknopen met Israël. Met documenten over die contacten probeerden zijn Koerdische, zo genaamd linkse, rivalen hem als verrader te beschouwden. Want contact hebben met Israël zagen ze als hoogverraad, voor Irak en de Arabieren. Dat is iets dat nog steeds de Koerden er gevoelig voor zijn. De Koerdische autoriteiten zijn heel voorzichtig wanneer het gaat om contacten met Israël. Als ze contact met Israël nemen gaat de hele Arabische n en Islamitische wereld op hun achterpoten staan en hen van verraad beschuldigen. Dat terwijl de Palestijnen zelf als decennia met Israël aan tafel zitten, dat diverse Arabische landen hun ambassades in Israël hebben. En dat begrijp ik niet, nooit. Israël heeft geen Koerdisch grondgebied bezet. Israël onderdrukt en bestrijdt de Koerden niet. In feite moet kunnen dat de Koerden en Israël gewone (diplomatische) contacten met elkaar hebben. De Koerden moeten niet klakkeloos Israël gaan volgen omdat de Arabieren en moslims hen onderdrukken. Niet elke jood of Israëliër zet de relatie met Koerden hoog op de agenda. We moeten niet vergeten dat de minister van buitenlandse zaken van Amerika, de jood Henry Kissinger de architect was van het beschaamde verdrag van maart 1975 dat in Algiers werd ondertekend. Door dat verdrag werd de Koerdische opstand ten val gebracht en de Koerden werden geworpen in de schoot van Saddam Hussein in ruil voor wat grondgebied dat Saddam moest afstaan aan de Sjah van Iran die op zijn buurt de hulp aan de Koerden moest staken.
En wat er nu in het Midden-Oosten gebeurt is min of meer de nasleep van dat verdrag.