Help, ik wil dement worden...

De film Iris, die ik afgelopen weekend zag, gaat over de Britse schrijfster en filosofe Iris Murdoch. Een mooie film met prachtig spel van de drie hoofdrolspelers. De film focust met name op de herinneringen van de demente Iris en haar echtgenoot, de Britse schrijver John Bayley, aan hun jeugd met elkaar. Maandagochtend vertelde het ontbijtnieuws dat hoge bloeddruk kan dementie veroorzaken. Als schrijver met hoge bloeddruk die net een aangrijpende film over een demente schrijfster gezien heeft denk je weleens ook aan je zelf, vooral in die trant. Mijn eerste reactie na het horen van het nieuws was:'liever dood dan dementie'. Nu een paar dagen later ben ik nog steeds van mening dat ik liever de dood boven dementie verkies. Maar relativerend zie ik positieve aspecten van het 'dement zijn'. Als je dement bent begrijp je eigenlijk niets van het nieuws. Je haalt alles door elkaar. Je herkent bijna niemand. Je verwart mensen met elkaar. Zo, in de huidige actuele situatie, als ik dement zou zijn, zou ik de dramatische gebeurtenissen in de wereld en vooral in Koerdistan niet zo helder zien als nu. Ik zou dan misschien geen afkeer krijgen van de hypocrieten die in het Midden-Oosten de scepter zwaaien. Een man als de Turkse president Erdogan die zo vel is tegen de integratie van Turken in Europa omdat hij dat als assimilatie ziet maar zelf in Turkije de ruimte geeft aan een terreurgroep als ISIS om te helpen de Koerden geassimileerd te houden.
Als je dement wordt, net als Iris Murdoch die ooit prachtige boeken schreef en filosofie doceerde, kan je niets meer schrijven en zeker niet filosoferen. Je kunt geen woord goed schrijven en elke betekenis van het woord wordt wazig, ondefinieerbaar.
Mijn hoop op een snelle dementie is van morgen weer vervlogen. Vanmorgen las ik in de krant dat dementie langzaam aan kracht verliest, zelfs bij mensen die boven de negentig zijn. Ik ben door dit verpletterende nieuws van mijn apropos. Ik raak in de war. De vraag is hoe kan ik nu dement worden? Wie weet laat maar helpen. Ik wil gewoon alles vergeten. Ik wil de foto's van de opgeblazen jonge vrouwen en mannen niet zien. Ook de foto van de twee jonge geliefden die elkaars handen vast houden en dood in de staat liggen. Ik wil niet weten dat die jongeren bezig waren om een bibliotheek in de Koerdsiche stad Kobani gingen stichten en speelgoed aan de kinderen daar wilden geven.
Ik wil dement worden en zo snel als mogelijk...