Ondergang van een schlemiel...

Eenmaal schlemiel altijd schlemiel. Op momenten van zachtheid krijg ik medelijden met mensen die schlemiel zijn of schlemiel geworden zijn omdat ze niets lukt. De snelle trein tussen Amsterdam en Parijs is gelukkig ontsnapt aan een ware ramp. Vele mensen die een weekendje Parijs wilden beleven kwamen in een soort bijna nachtmerrie terecht. Ze zijn niet de schlemielen. Ze hebben een schok gekregen en ze komen wel weer bovenop, hoop ik. Maar de echte schlemiel die nooit zou bovenop komen, de altijd een mislukking blijft is die dader. In de zesentwintig jaren die hij "leefde" was hij altijd een schlemiel. Misschien was hij intelligent maar dom in de sociale contacten. Dom in het omgaan met mensen en het misschatten van dingen op zijn waarde en dat heeft met slimheid te maken. Ik weet niets van die jongen maar hij zou wel in zijn thuisopvoeding wat klappen hebben gekregen, misschien buitengesloten door broers en zussen. Misschien door schoolvriendjes. Zo iemand is een schlemiel en hem lukt niets. Zo iemand wordt dan een rekruut en valt meteen op. Hij is eigenlijk het loop jongetje. Misschien wisten zijn kameraden dat die niets voor elkaar kan krijgen en daarom ze hem een opdracht hebben gegeven om iets in hun ogen een heldhaftige daad die de weg opent naar het paradijselijke harem waar hem vele maagden zouden wachten. En hij is misschien de enige die het zou weten dat het hem daar ook niet gaat lukken omdat hij zou weten dat er helemaal geen maagden zijn want intelligent is hij wel maar zonder ruggraat. Ja, een mens die onschuldigen doodt of de bedoelingen er toe heeft heeft geen ruggengraat en is laf. Een mens met ruggengraat redt mensen, helpt mensen maar in ieder geval gaat niet in het wild op machtelozen schieten. En die jongen zou tijdens zijn verblijf in Syrië alleen maar gefungeerd als hoon materiaal. Dat hij alleen maar uitgelachen zijn en vernederd. Uiteindelijk zouden ze hem de opdracht gegeven hebben om een trein te kapen. Voor zijn opdrachtgever is dat twee vliegen in een klap. Publiciteit waardoor veel angst zaaien en af van die schlemiel, die niets nut. Ik begin bijna medelijden met hem te krijgen.
Over zijn familie wil ik niets zeggen. De kans is aanwezig dat ze niets met hem wilden te maken hebben en denken dat hij hen ten schande heeft gemaakt maar net zo goed kunnen ze blij zijn dat hij eindelijk opgepakt zonder veel bloedvergieten. Het kan ook zijn dat ze het erg jammer vinden dat hun zoon is weer niet gelukt vele heidenen om te brengen.
In ieder geval zijn familie zouden het niet makkelijk hebben. Wie ook het niet makkelijk heeft met een familielid, in dit geval vader is de leider van de nationalistische Franse partij Marine. Ze heeft haar vader Le Pen uit de partij gegooid. Maar die was niet schlemiel. Hij gebruikte vele schlemielen voor zijn kromme ideeën, zijn verwerpelijke ideeën. Die man draagt net zo veel haat in zichzelf als de rest van extremisten van welk geloof dan ook.
Wat is de uitweg? Misschien gevangenisstraf? Dat kan soms helpen zoals bij de Congolese misdadiger Thomas Lubanga die nu in Den Haag zijn internationale straf uitzit en binnenkort vrijkomt. Hij wil gaan promoveren op een methode om de tribale groepen in harmonie te laten samenleven. Als hij het echt meent gun ik hem dat van harte of ben ik een schlemiel om in zulke uitspraken van misdadigers te geloven?