Niet Merkel of Timmermans maar de Turken kunnen Europa redden!

Frans Timmermans is een vlotte partner. Hij spreekt verschillende talen, vloeiend. Hij kan de emoties goed overbrengen, overtuigen. En dat doet hij vooral op grote podia zoals bij de Verenigde Naties na de ramp, de aanslag op MH17. Waarschijnlijk door die eigenschappen werd hij naar voren geschoven om de vice-president van Europa te worden. En hij is aangenomen. Maar mens wist blijkbaar toen nog niet dat Frans Timmermans ook zijn onverwachte labiele momenten heeft, momenten waarop hij blinde vlekken krijgt in zijn hersenen. Hij wordt dan emotioneel en flipt bepaalde dingen uit die niet bij uitlatingen van een politicus horen. Dat heeft hij bij Jeroen Pauw gedaan toen hij het had over het feit dat een passagier van MH17 een zuurstof-kapje om had. Daarmee suggereerde hij dat de passagiers lang hebben geleden, de tijd tussen de ontploffing en de dood lang duurde, in ieder geval lang genoeg dat iemand zijn zuurstof-kapje om kon doen. Die uitspraak, die uitspatting van een niet diplomatische aard was een mes tussen de ribben van de nabestaanden en was een diplomatiek falen. Hij was meer labiel dan emotioneel en beide eigenschappen zijn niet goed voor een politicus, zeker niet voor een minister die het gezicht was, van Nederland.
Die uitspraak kan ik, als ik puur naar de menselijke kant kijk, toch nog begrijpen. Dat die emotionele schade die hij bij nabestaanden veroorzaakte enigszins, door de tijd, kan wegebben. Maar wat Frans Timmermans, onlangs, bij zijn bezoek aan Turkije deed is een daad die blijkbaar voortkwam uit een emotionele uitspatting van zijn labiele karakter. Hij was als een jochie bij de Turkse president. Hij boog voor hem letterlijk en figuurlijk. Het zou me niet schelen als hij dat op een individuele basis had gedaan, als twee gewone individuen die geen invloed op de loop der geschiedenis konden maken. Maar helaas zijn buiging zal de loop van de geschiedenis veranderen, zeker niet in het voordeel van Europa. Timmermans heeft een fatale onvergetelijke fout gemaakt die Europa duur zal komen staan. Erdogan, die voor zijn eigen glorie om zich als een super persdienst wil maken, heeft in Turkije honderden onderdanen gedood, vermoord. Hij sloot akkoorden met extremisten als ISIS. Om zijn positie te versterken is hij in staat om bepaalde bevolkingen in Turkije uit te roeien. Met de stap van Frans Timmermans krijgt hij nu de droom om niet alleen voor de positie van de super president van Turkije te gaan maar voor heel Europa. Zo denkt namelijk een dictator. In zijn dromen verschilt Erdogan niet van Stalin, Hitler, Saddam en anderen. In praktijk is hij sluwer dan die andere dictatoren. En hij dwingt geluk af, misschien heeft hij het geluk aan zijn kont. Hij heeft blijkbaar geleerd van de fouten van andere dictatoren. En de naïeve Europese leiders verkeren in een blinde fase van grote verwarring. De vluchtelingenproblematiek, die voor het grootste deel door Erdogan veroorzaakt is heeft hen blijkbaar gebroken. Ze zien alleen Erdogan die dat kan oplossen, niet wetende dat ze zich in een bewegende modderstroom begeven die heel Europa zal meesleuren.
De enige hoop is nu op de Turkse inwoners gevestigd. Laten we hopen dat zij hun dictator straks bij de verkiezingen afwijzen. Maar dat wordt moeilijk nu de moeder van Europese, mevrouw Merkel, naar hem toe gaat om zijn hand te schudden, met een gebogen hoofd. En de Turken zullen hun president als een held zien die voor hen de poorten van Europa opent. Dus ze gaan wel op hem stemmen.