10. mrt, 2016

Ervaring leert of niet?

Een foto zegt inderdaad soms meer dan een boek. Ik heb het niet over de foto van de Europese leiders met de Turkse premier waarop onze Rutte een theatrale grimas maakt alsof hij de beuk in de onderhandelingen met d Turken heeft gedaan en successen heeft geboekt. De Turkse premier kijkt verbaasd maar een beetje geamuseerd naar hem want hij weet dat hij de winnaar is. Hij weet dat zijn land de veroorzaker is van de vluchtelingen stroom naar Europa en daarvoor wordt zijn land beloond, en wordt gezien als de verlosser.
Ik heb het ook niet over het hoofd van Amstelveenseweg dat gevonden, gefotografeerd en gefilmd is door voorbijgangers vóór de politie het fonds kon vinden en een blauwe emmer eroverheen deed.
Ik zal het ook niet hebben over de verschillende columnisten die over het gevonden hoofd schreven dat waarschijnlijk van een Marokkaanse bendelid zou zijn. Ik heb geen enkele behoefte om foto's en video's van het hoofd te zien. Er zijn waarschijnlijk vele schrijvers en dichters die dat graag willen zien met de bedoeling 'als je de haat niet tot in zijn diepste vijzels kent kun je de liefde ook niet kennen'. Het laatste vind ik een grote onzin. Dat je terloops, door toeval of onmacht iets gruwelijks ziet kan je schijfcapaciteit misschien een impuls krijgen maar als je zelf opzoek gaat naar films van onthoofdingen lijkt me vreselijk en gebrek aan fantasie en schrijfkwaliteit. Ik heb ooit per ongeluk op het internet een onthoofding gezien en dat blijft steeds op mijn netvlies hangen. Ik wist toen niet of het om een mens of een schaap ging. Want ik was gewend mensen zien schapen slachten. Maar een mens slachten dat kon ik niet begrijpen, nu nog steeds niet.
Als ik over al die dingen niet wil hebben zou je je afvragen over wat wil ik het dan hebben. Ik heb het over de foto van een mooie jonge Koerdische strijder die een IS gevangen aan het behandelen. Niet om hem te onthoofden maar om hem te genezen. Want die beul was in haar handen gevallen, in de handen van haar kameraden, de Koerdische strijders. De IS strijders die gevangen genomen werd, werd niet gedood of vernederd maar medisch behandeld. De foto heeft een FB-vriend geplaatst met het commentaar dat de Koerden kennen vele humane kanten en behandelen een IS strijders als mensen in nood. Ik las de reacties van verschillende lezers. De meeste zijn voor harde aanpak en geen medische behandeling. Er was er een bij die hem zelfs wil verbranden. Die woede, die primitieve woede kan ik heel goed begrijpen. En die vragen die zijn stellen kan ik ook begrijpen. Want die IS strijders kennen geen sprankje menselijkheid, deugd of mededogen. Dat er mensen zijn die hem willen behandelen in hun principes van 'oog om oog en tand om tand' is begrijpelijk. Want inderdaad als die Koerdische vrouw in hun handen was gevallen was ze ook behandeld: eest door iedereen verkracht en dan onthoofd. Misschien hadden ze haar hoofd op een stok geplaatst en erom heen gedanst.
Mijn vraag is: zal die IS-man die op de foto geholpen wordt door die Koerdische "verpleegster" ooit menselijke gevoelens krijgen en tot inkeer komen of zal hij, wanneer hij weer in machte is om de wapens te nemen met dezelfde haat de Koerden gaan bestrijden? We kunnen niet in de toekomst kijken maar ik heb een bepaald vermoeden dat niet in het voordeel van de Koerdische menselijkheid spreekt. En ik denk inderdaad aan de daders en het slachtoffer met het losse hoofd dat eenzaam op de Amstelveenseweg stond en gevonden.