Erdogan wint de volgende verkiezingen met 99,99% van de Turkse stemmen.

Soms denk je wat voor zin heeft het om te schrijven. Gewoon lekker luieren, niets doen want dan heb je meer kans op een hartaanval of een beroerte. Alleen je weet niet zeker of die dodelijk wordt. Omdat je niet wil verlamt worden in deze tijden waarin de Nederlandse zorgsector verkeert dus maar in beweging blijven. In beweging blijven wil niet zeggen dat je geen zin hebt in het schrijven maar soms denk: 'je waarom schrijf je en voor wie?'
Als je soms onzin leest dan wil je weer in de pen klimmen, althans op je iPad tikken. Ik wilde een paar dagen geleden iets schrijven over een lieve zomervakantie-columniste van trouw. Haar eerste twee columns gingen over wat de moslims allemaal niet meemaken als ze naar de US gaan en over dat de moslims hoeven zich niet te uiten tegen de moslimterroristen want het is vanzelfsprekend dat je als goede moslim tegen die acties bent en dát hoef je niet te benadrukken door je mening te geven of te demonstreren. Ik begrijp haar standpunt voor een deel alleen ik vraag me af waarom die moslims zulke grote protesten organiseren wanneer het om Israël gaat? Waarom protesteren de praktiserende én de niet praktiserende moslims waaronder ook de links denkenden heel heftig tegen Israël wanneer die in botsing komt met Hamas of met Palestijnse demonstranten? Zijn die optredens soms erger dan de massamoorden in Frankrijk, België en Turkije?
Omdat ik door mijn groeiende cynisme alles in een onzin trek wachtte ik af met schrijven. De aanslag van die Franse-Tunesiër die met een vrachtwagen tientallen kinderen, vrouwen en onschuldige mensen heeft gedood heeft me diep geraakt. Met deze waanzin nabij en het beluisteren naar bepaalde commentaren wilde ik weer in de pen klimmen, ik bedoel mijn iPad op schoot nemen en tikken. Maar het leek of de duivel er mee speelt, dat ik niets mocht schrijven. Toe ik begon te tikken las ik op het FB een bericht over een Koerdische-Yezidie vrouw die na haar gijzeling en verkrachting van maanden door IS terroristen kon ze eindelijk ontsnappen en in Duitsland terecht komen. En daar komt ze oog in oog met een van haar IS verkrachters, een Syriër, die haar maanden lang als seksslavin had gebruikt en nu samen met zijn vrouw asiel in Duitsland had gevraagd en gekregen.
Dit maakte een diepe indruk op me. Kan je je voorstellen hoe zo'n iemand zich voelt? Toen ik daarover wilde schrijven nam ik eerst even de tijd om niet te emotioneel te gaan schrijven maar een beetje nuchter anders kan je niemand bereiken. Ik wandelde om mijn gedachten op een rijtje te zetten en vóór ik wilde schrijven keek ik even naar de tv en zag dat een staatsgrijp in Turkije gaande was. Een coup live op tv zien is overdonderend. Dus de iPad moest even wachten. Al vanaf het begin had ik het gevoel dat het niet waar kan zijn. Coupplegers zijn geen brave jongens die lief de mensen aanraden om weg te gaan. Die avondklok aankondigen en vervolgens als mietjes toekijken hoe mensen die schenden. Echte coupplegers gaan niet na een korte aankondiging op de staatszender stoppen om de zittende regering de gelegenheid te geven hun standpunten aan te kondigen en de coupplegers zwart maken en dat ze een klein groepje zijn. Nee, dat kon ik niet geloven, vanaf het begin al. Waarom zou je denken? Omdat ik jaren lang die trucjes en complotten kende die Saddam Hussein uitvoerde om zijn machtsposities te versterken.
Het doel van Erdogan is super president, super sultan worden. Dat is vorig jaar juni gehinderd door Koerden die voor het eerst in de Turkse geschiedenis maar de 10% van stemmen hebben behaald en daarmee de dromen van Erdogan op weg om almachtig te worden even te niet maakten, althans uitstelden. Als wraak hiervan begon Erdogan een heftige oorlog tegen Koerden en gaf zich een nieuwe kans om weer verkiezingen in november 2015 te houden. Maar helaas voor hem heeft Erdogan weer niet de vereiste stemmen behaald om super president te worden. Nu probeert hij de aanhangers van Fathulla Gulen aan zijn kant te krijgen, of een kopje kleiner te maken. Het zou hem best gaan lukken dat hij straks de super president wordt ondanks zijn knievallen voor Israël, Rusland, Syrië, Iran en de rest van de wereld maar niet voor de Koerden en de intellectuele humane en vredelievende Turken.
Erdogan is hard op weg om de nieuwe Saddam Hussein van het Midden-Oosten te worden. Saddam Hussein won de verkiezingen altijd met 99,99%!