12. feb, 2017

Op de bek gaan, kan.

11-02-1979 kwam Khomeini aan de macht en stichtte de Islamitische Republiek Iran. De Sjah die van Iran een soort moderne staat had gemaakt waar vrouwen met minirokken overal konden zich vertonen vluchtte naar het buitenland en stierf kort daarna in Egypte. Khomeini maakte korte metten met alles wat modern was. Hij executeerde honderden generaals van de krijgsmachten en de politie.
11-02-2011 trad de Egyptische president Mubarak af na heftige protesten. De protesten die aanvankelijk door verlichte moderne geesten waren begonnen om de Arabische lente voort te zetten werden daarna geïnfiltreerd door Moslimbroeders die de macht in handen kregen en Moslimbroeder als president aanstelden. Deze kon de krijgsmacht-generaals niet uitschakelen en het werd hem dan fataal.
Van die fout leerde Erdogan en schakelde in termijnen de generaals die hij vreesde uit, de genade klap deelde hij vorig jaar zomer uit na een zogenaamde coup.
Ik wilde helemaal niet over de oprukkende islam in het Midden-Oosten schrijven. Ik wilde helemaal niet schrijven over hoe in jaren 50, 60 en 70 van de vorige eeuw in het Midden-Oosten de religie niet belangrijk was.
Ik wilde helemaal niet schrijven dat ik het niet begreep hoe de conservatieve elementen in de islam de macht overal krijgen, vooral met geweld.
Nee, ik wilde eigenlijk schrijven over de eerste keer dat ik in een vliegtuig stapte en het bizarre maar fijne gevoel kreeg bij het opstijgen. Dat gevoel leek op het gevoel van eerste keer in je leven klaarkomen. Ik vloog toen van Bagdad naar Mosel. De vlucht koste toen 5 Iraakse dinar en dat was gelijk aan de twintig ritten Bagdad-Mosel met de bus die in vijf uur de 400 kilometer door de woestijn aflegde. Nu kan je met die som niets kopen, helemaal niet zelfs een glaasje karnemelk niet.
Waarom wilde ik daarover schrijven? Omdat ik binnenkort ga optreden en ik wil iets nieuw vertellen. Iets dat ik niet eerder heb verteld. Ik ga een gokje wagen. Of wordt het succes of een totale fiasco. In beide gevallen gaat het publiek zich amuseren. Amusement komt soms door leedvermaak maar soms door zich met een gebeurtenis identificeren. Ik hoop op de laatste.
11-02-1981 vertrok ik van Teheran naar Syrië. 12-02-1981 werd ik voor het eerst van mijn leven in Damascus wakker. Ik had een vlucht van maanden achter de rug, door Koerdische bergen en door de Iran van Khomeini: de IRI.