Licht, lucht en gif...

Het ochtendlicht dringt zich in mijn kamer. Vijfuur is een paar minuten oud. Er is geen hinder op de weg naar de wc. Met halfgesloten ogen kijk ik naar mijn telefoon. In de ochtendberichten zit gif, veel gif in letterlijke en figuurlijke zin, met als gevolg dood en verderf. Maar als je het op afstand bekijkt en probeert het gif zelf niet te nemen dan valt het mee, sterker nog je kunt er om lachen. Geen leedvermaak. Relativeren en humor, relativerende humor of humor die relativeert zijn broodnodig voor het overleven.

Het eerst bericht, met gif, komt uit Koerdistan. Een FB vriend meld dat er velen ziek zijn geworden en er tientallen doden gevallen in een vluchtelingenkamp. Onhygiënische omstandigheden die gif produceren zou de oorzaak zijn. Ik ben vorig jaar september in zo'n kamp geweest en kwam tot de conclusie dat die mensen daar over ijzersterke magen beschikken en als ze toch nu bezweken dan is de concentratie van rotheid in voedsel moet erg hoog zijn. 

Het tweede bericht is van een collega dichteres. Ze schrijft over een kennis van haar die goed op weg is naar het licht van de hemel waardoor onvermijdelijk het aardse leven, binnenkort, zal moeten verlaten. De kennis van mijn collega dichters is een lid van een woongroep die het voedsel schuwen en proberen alleen van licht, lucht, muziek en liefde te leven. Op de foto die ze me stuurt zie ik vier zeer vermagerde mensen die muziek spelen, de meeste blazen op muziek instrumenten. Het lijkt er op of ze hun leven in het licht blazen cq spugen. De sekte groep komt in het nieuws omdat er een van hen (inmiddels de derde) is gestorven. Dat is niet bijzonder want als je niet eet kan je er gif op in nemen dat je niet van licht, lucht, muziek en liefde kunt leven. Maar wat wel bijzonder (zou moeten zijn) is, is het feit dat de vrienden van de dode geen enkel acht namen door de dood van hun kameraad. Moet is dat interpreteren als jaloezie? 

Na zulke berichten kan je niet terug naar bed om lekker te slapen terwijl de zon door het raam schijnt. Je gaat naar beneden en raapt de krant van de deurmat op. Een foto van vier partijleiders met sombere gezichten. Het lijkt of ze gif hebben ingeademd. Notabene verlaat de GroenLinks leider, voor de tweede keer, het gezelschap. Hij ziet geen brood in voor de migranten in de formatiegesprekken. In een flits denk ik waarom zo veel partijen, waarom niet als Frankrijk bijvoorbeeld. Zijn soms onze partijleiders beter dan die van Frankrijk, van Macron bijvoorbeeld?

Ik gooi de krant op de tafel en zet de tv aan. Daar wordt vertelt dat de gasten van een Grieks bruiloft in Nederland vergiftigd zijn. Gelukkig geen doden. De oorzaak: het eten van bedorven kip. Ik denk meteen: het zou toch niet waar zijn dat de organisator kippen voor hun Griekse gasten bij een Turk heeft besteld? Mocht dat zo zijn dan is die poging tot aansmeden van vriendschappelijke formatie tussen Grieken en Turken mislukt. Hij zou tot de conclusie zijn gekomen: 'nooit meer giftige Turkse kippen bestellen, zeker niet in Ramadan.'