21. feb, 2018

Geef me mijn geboortedatum terug...

Majesteit,

U was dertienjaar oud toen ik, doodmoe, laat op de avond van woensdag 4 maart 1981 op Schiphol landde en bij een bureau van de KMAR asiel aanvroeg. 

Die avond sliep ik in een cel van een politiebureau in Hoofddorp. De volgende ochtend werd ik geïnterviewd door de ambtenaren van IND. Mijn Iraakse paspoort en andere documenten gingen onder het kopie apparaat. Mijn gezicht werd van verschillende kanten gefotografeerd. Ik ben gewogen en gemeten. Alles werd in een dossier opgeslagen. 

Op vrijdag 6 maart 1981 melde ik me bij de sociale dienst. Ik ben geregistreerd als Ibrahim Salman Aba Baker, geboren op 1 juli 1952. Ja, die geboortedatum (1 juli 1952) stond in mijn Iraakse paspoort. Een week later moest ik me bij de bevolkingsregister melden. Daar was een ambtenaar die niet twijfelde over de echtheid van de paspoort maar wel over mijn geboortedatum. Waarom? Omdat ik uit Irak kwam. Hij had blijkbaar informatie dat de helft van Irakezen worden op 1 juli geboren. Hij weigerde dus mijn geboortedatum van 1 juli 1952 te noteren. Hij gaf me een nieuwe geboortedatum namelijk 00-00-1952. 

Sindsdien kreeg ik veel aandacht vooral op vliegvelden. Niet altijd negatief of wantrouwig maar soms ook positief bv wanneer een dame achter de incheckbalie vroeg: ‘wanneer viert u uw verjaardag?’ Dan zei ik:’zegt het maar wanneer heb je tijd?’ Die positieve aandacht vond ik zo leuk. Die leuke vraagt wordt al jaren niet meer gesteld. Ik ben inmiddels 60+er en dat zegt genoeg. Mijn werkgevers, mijn verzekeringen, medische en andere instanties handhaven echter 1 juli 1952 als mijn geboortedatum maar de bevolkingsregister bepaalt en handhaaft de geboortedatum die uit vier dikke nullen bestaat. 

Sinds 1987, het jaar dat ik genaturaliseerd ben en over een Nederlandse paspoort beschik heb ik me vaak afgevraagd wat is het nut voor Nederland en vooral voor de bevolkingsregister die mijn geboortedatum van me afpakte en in plaats daarvan mij vier nullen gaf? Al mijn pogingen van afgelopen dertig jaar zijn mislukt. In die tijd vonden zoveel veranderingen plaats. De Iraakse dictator veranderde van ‘vriend van het westen’ tot ‘de nieuwe Hitler’ en werd uiteindelijk opgehangen maar de bevolkingsregister van Amsterdam bleef onverbiddelijk en handhaaft de vier nullen. Na de val van die dictator werd daar chaos, democratisch, weer dictatoriaal en nu weet zelfs God niet wat er daar gaat gebeuren maar mijn paspoort krijgt mijn geboortedatum niet terug.  Bagdad was en blijft, in de optiek van de Amsterdamse gemeentelijke bevolkingsregister, de enige plek waar mijn geboortedatum gelegaliseerd moet worden. En Bagdad blijft buiten mijn bereik.

In 2016 ben ik in gelegenheid geweest naar mijn geboortedorp in (Irak) Koerdistan te gaan. Ik kreeg een kopie van de originele geboorteacte en die is door alle autoriteiten in Koerdistan gelegaliseerd. Hier in Nederland vonden ze dat niet voldoende. Het moest in Bagdad gelegaliseerd worden en Bagdad wil me niet. De Iraakse ambassade in Den Haag behandelt die zaken ook niet.

U begrijpt dat ik af en toe noodgedwongen aan Kafka moet denken. Want mijn geboortedatum zit klemvast tussen het Nederlandse kastje en de muur van Bagdad.  

Sinds het begin van 2017, richt ik me op de gemeente en IND. De gemeente Amsterdam Noord heeft de zaak bijna een jaar geleden in behandeling genomen. D ambtenaren zijn vriendelijk, erg vriendelijk en te meelevend. Ze worden van het verhaal verdrietig, passief en depressief waardoor ze krachten tekort komen om achter mijn zaak bij IND aan te gaan. Op de twee brieven die ze na mijn aanmoedigingen schreven reageert IND niet. Misschien denkt IND: ‘Jullie hebben de ellende zelf veroorzaakt en los het maar lekker zelf op.’ 

Tijdens mijn bezoek aan loket Noord op 8 februari 2018 trof ik een ambtenaar die leek daadkrachtig te zijn. Hij besloot na overleg met een andere collega om IND via de telefoon te bereiken. Ik kreeg het gevoel dat mijn geboorteacte uit Irak niet meer toedeed, de geboorteacte die ik uit Irak meenam zou niet meer nodig zijn voor de wijziging van de vier nullen die mijn geboortedatum sieren. Waarom? Omdat het nu een zaak is van IND. Want, zo begreep ik van de gemeente Ambtenaar, staat in het koninklijk besluit (KB) van 1987 dat ik met die vier nullen ben genaturaliseerd. Dus IND moet het wijzigen. 

De afstand lijkt tussen de gemeente en IND onoverbrugbaar en U, Majesteit, bent de enige die me mijn geboortedatum, na bijna 37 jaar, terug kan geven. 

Mocht u zelf 1 juli vervelend vinden, zoals die Amsterdamse gemeente ambtenaar uit 1981, zal ik geen bezwaar maken wanneer u me een willekeurige dag (uit 365 dagen) en een willekeurige maand (uit de 12 maanden) toewijst. 

Hoogachtend,

 

Ibrahim Selman