Heerlijk klem tussen hotdog vreters en wanhopige Koerden

Nog geen zeven uur in de ochtend. Je doet de tv aan om traditioneel het nieuws te horen. Je draait je om en houd je je  bezig met het ontbijt klaarmaken. Het eerste wat je hoort is de reclame, de remedie voor de vaginale droogte. Het nieuws dat op RTL elke kwartier zich herhaalt en op NPO elke tien minuten is bijna identiek. RTL besteed aandacht aan de wedstrijd van het jaarlijkse hotdog eten. Spontaan gaan mijn ogen dicht terwijl ik niet naar de tv kijk maar wel kokhals. Ik heb een keertje gezien hoe snel en vies ze die hotdogs vreten en dat hoef je maar een keer te zien en daarna nooit meer. Natuurlijk zijn er ook mensen die op zo iets kikken of zelfs misschien orgasme krijgen. Maar het nieuws over dat publiek domineerde gisteren de hele dag en avond, niet alleen in nieuwsitem maar bijna in alle programma’s. Je kon er gewoon gisteren niet ontsnappen aan het nieuws over de obesitas in al zijn (ernstige) vormen. Je ziet bijna de zelfde filmpjes van dikke mensen met hangende buiken en billen door de straten lopen. 

Het is niet terecht om te algemeniseren want er zijn vele dikke mensen die last hebben van hun diktes en vetrollen maar het lukt hen niet om die diktes, inmiddels ziekte geworden, te bestrijden. Daarom was het misschien nuttig om die twee nieuwsitems achter elkaar uit te zenden. In welke volgorde maakt in feite niet veel uit. 

Toch vraagt je je af wat is het nut en de nieuwswaarde van zo’n (hotdog vreten) die elke kwartier herhaald wordt. Wat wil men er mee bereiken? Is dat pure amusement of heeft het een boodschap, een (anti) reclame waarde? In ieder geval als je vroeg in de ochtend de tv aandoet kan je niet ontsnappen aan de reclame voor de vaginale droogte en die reclame vind ik nog minder irritante dan die van Carglas. 

Vóór je de tv uitdoet heb je al die nieuwsitems een paar keer gezien terwijl je aan het ontbijten bent. Je weet dat elke gram op je leeftijd is moeilijk weg te krijgen dus je let wel op wat je eet. Op tafel liggen walnoten, amandelpasta, watermeloen, diverse soorten fruiten. Je bent voornemens weinig te eten maar als je een klein beetje van alles eet dan is het te veel en de weg staat open voor de sollicitatie naar vetrollen, de obesitas.

Je wilt het nieuws over je herkomstland wél en niet horen. Je wil het niet horen omdat je weet dat er alleen maar ellende is. Behalve de onderdrukking heb je de dagelijkse belemmeringen zoals niet beschikken over elektriciteit, brandstof voor je auto in deze zomer waar de temperatuur 48c noteert. 

Gisteren belde ik een neef die in Erbil, de hoofdstad van zuid Koerdistan, woont en ik zei die hitte brandt de kale hoofden bij jullie. Hij antwoordde: de hitte hier brandt ook onze billen. Hij bedoelde het letterlijk. Want als ze in de auto willen gaan zitten moeten ze eerst de auto starten, airco aanzetten en minuten wachten tot ze durven in de auto te gaan zitten. Want de hitte daarbinnen is te vergelijken met een oven waar vlees gaar wordt. 

De inkomsten van de olie die gigantisch zijn verdwijnen in het niets. De mensen krijgen de hitte, van God gratis en daarom keert de regering elke maar maanden pas een halve maandsalaris. 

Mijn neef is niet verbaasd over de Braafheid van het volk want als ze de Koerdische regionale regering niet steunen komen de terroristen of de troepen van de regering daar de scepter zwaaien en dat is vele malen erger.