4. okt, 2018

Onderwerping

Kwaad wakker worden omdat de griep lang, te lang duurt. Je wordt machteloos en gefrustreerd door de gijzeling van de griep. Je bent zwak, je kunt nergens heen. Je kunt niet langer dan een paar minuten lezen en helemaal niet schrijven. Je kunt wel eindeloos slapen, onrustig slapen en in je slaap in een horror film doorbrengen. En als je die wilt opschrijven raken je vingers in de war en het contact met je hersenen wordt abrupt gebroken. Het lijkt of de regisseur van je nachtmerries niet alleen censuur toepast maar alles blokkeert. Hij laat wel een beeld los maar wat kan je van een beeld maken. Natuurlijk in de normale situaties kan je veel over het ene beeld schrijven maar in dat context lukt niets, heb je niets aan dat ene enge beeld. 

Je kijkt om je heen en ziet alles wazig. Je ziet de tijd als een berg om je borstkast liggen. Als het je lukt hem te duwen wordt hij een donkere gesloten tunnel die eerst geopend moet worden. Daarna moet je er doorheen kruipen om uiteindelijk het licht te kunnen zien, als je tenminste het einde ervan haalt. Ook als je het einde haalt is niet zeker dat er een licht is aan het einde. 

De paracetamol tabletten offer zich op maar kunnen alleen even de koorts sussen. De grote macht die je stevig in de tang heeft eist van je de totale onderwerping maar de onderwerping aan welke macht dan ook ligt niet in je aard. Je buigt niet dus het wordt barsten. En barsten neemt geen esthetische of ethische vormen aan. De troepen bestaande uit miljoenen bacteriën en de verschillende virussen bereiden zich op de grote aanval en trachten de restanten van de energie  in je weg te zuigen, elimineren zodat je je toch gaat onderwerpen, overgeven. En je blijft vechten. Het gevecht kan je niet staand volhouden. Je wordt tegen de grond geslagen. De vijandige troepen spuiten ijs in je ingewanden en dan lig je te bibberen. 

Door dat je jouw hersenen probeert te persen zodat je wat nuttige en praktische ideeën in de strijd kunt gebruiken maar daarmee wakker je de pijn in je hoofd. De pijn die zichzelf lanceert als een festijn van vuurwerk en gaat als een dolle stier heen en weer alleen in de rechterzijde van je hoofd. Hij gaat zo te keer dat je kotsmisselijk word en als je maag in een vulkaan verandert en alles in de wc pot uitspuugt en daarmee de laatste resten van de energie uit je lichaam gaan vluchten raak je uitgeput en zie je eruit als Berlijn van mei 1945 of de stad Kobani in 2014. 

Het zweet voelt zich dan koud en wonder boven wonder bekommert de slaap over je. Jouw gloeiende lichaam voelt zich ijskoud voelt en begint te zweten. Je denkt dat je hallucineert maar daar is geen sprakje van. Het zijn de beelden die vijandelijke troepen in je hoofd projecteren. Dit is een onderdeel van de vuile oorlog. Probeer die beelden te pakken. Zet ze gevangen in je schrift. En besef dat dit het enige is dat eeuwigheid overleefd. De rest sterft, eigenlijk fluctueer.