24. okt, 2022

De zin en de onzin van het schrijven

Elke dag besef ik wat ik maar ook schrijf geen zin heeft en het bereikt weinig mensen. Maar niet schrijven frustreert en opent de weg wijdopen voor de stress en depressies. Dan maar schrijven om de Corona die al tien dagen de scepter zwaait te bevechten.
Laat ik maar de week sinds afgelopen zondag doornemen. Twee moslim-aanvoerders van twee eredivisie voetbalclubs te weten Feyenoord en Excelsior (toevallig beide uit Rotterdam) weigerden de tijdelijk aangesteld algemene aanvoerdersband tegen alle soorten racisme te dragen. Waarom?Omdat het tegen hun geloof is. Omdat de islam homoseksualiteit veracht en verbiedt. In Iran wordt een homo zelfs in het openbaar opgehangen: Duidelijke standpunt! De twee moslim-aanvoerders zeggen respect voor homoseksualiteit te hebben maar in werkelijkheid zijn ze er tegen: Geen duidelijke standpunt! De Nederlandse media, TV, Radio, Podcast en schrijfmedia waren dan drie dagen lang vol van. Ze bespraken, vooral herhaalden de standpunt: Alles blijft vaag behalve de standpunt van domnee Gremdaat  op SBS6 die zich omwonden uitte tegen een Marokkaanse oud voetballer: ‘Het is maar goed dat jullie die ban niet dragen. Want jullie haten homo’s.’

Maandag laait de aandacht voor de Iraanse 'kamikaze'-drones die volgens Oekraïne steeds vaker ingezet door het Russische leger en daarmee vernietigd de infrastructuur van Oekraïne. Iraanse agressie wordt steeds intenser en fataler, in binnen- en buitenland. Iran domineert de politiek en de regeringen van Irak, Syrië, Lebanon, delen van Yemen en nu de oorlog in Europa. Iran heeft alles onder controle ondanks de wereldwijde protesten tegen de vrouwen onderdrukking, tegen het dragen van de hijab dat deze keer begon met het in het openbaar doodmartelen van de Koerdische jonge vrouw Amini halverwege september.
Als ik de Koerdische sociale media zie dan overheerst de simpele geest. Zee weinig protesten tegen Iran maar daarentegen kijken honderdduizenden naar bv een filmpje van een jonge Koerdische mullah die het eten met de hand verheerlijkt omdat de profeet ruim 1400 jaar geleden met de hand at. 

Dinsdag heerst de verdwijning van het gehandicapte meisje Hebe en haar begeleidster Sanne, alle Nederlandse media. Nog nooit is zoveel aandacht besteed aan een verdwijning. En terecht. Onlangs hebben soortgelijke incidenten plaatsgevonden waarbij kinderen het slachtoffers van waren. Helaas mocht al die aandacht niet baten. Te laat zijn de levenloze lichamen van de Hebe en Sanne gevonden.
En wat staat ons vandaag?
Rusland dreigt samenwerking met VN-secretaris generaal te stoppen omdat die een onderzoek wil starten of Rusland Drones uit Iran gebruikt. De aandacht voor protesterende vrouwen in Iran wordt steeds minder. Terwijl daar de vrouwen vechten om vrijheid vechten vele vrouwen in Europa om hoofddoek te dragen tijdens hun functioneren. Iedereen heeft recht op wat die wil.
Maar leven we niet in een wereld waar het RECHT gebukt gaan onder ONRECHT? En Waarom?