Afgelopen periode heeft ieder Koerd over de hele wereld slapeloze nachten beleefd. Iedere Koerd heeft gezien en geproefd dat ze geen vrienden hebben en dat ze verschrikkelijk verdeeld zijn, dat verraad en collaboreren met de vijand voorkeur heeft boven het volksbelang. Afgelopen periode hebben de Koerdische leiders in zuid Koerdistan bewezen dat ze niet in staat zijn om het volk naar de onafhankelijheid te loosden. De zogenaamde “aanval” op de Koerdische stad Kirkuk heeft de zwaktes, verraad en onkunde van de leiders bloot gelegd. 

Kort samen gevat: de beruchte vos, de Iraanse generaal Sulymani heeft de plannen van Turkije, Iran en Irak met goed keuring van Amerika slim uitgevoerd. De Iraanse generaal bezocht het graf van Jalal Talabani, de leider van PUK die van 2005 tot 2012 president van Irak was. Het graf van Talabani ligt in de stad Sulaymani, het bolwerk van PUK (Dat de naam van de Iraanse generaal en de stad waar Talabani begraven is, is puur “toeval”). Tijdens dat bezoek zou hij zijn uitvoering plannen met een zoon van Talabani hebben besproken. Hij zou gezegd hebben: ‘ je mag kiezen tussen totale vernietiging en totale overgave en in het geval van overgave krijg je beloning’. 

De Koerdische troepen verdedigen niet de olierijke stad Kirkuk maar lieten de Iraakse troepen binnenlopen als of die op een schoolreisje waren. Als gevolg hiervan vluchten tienduizenden Koerden uit de stad, bang voor de gevreesde Sjiitische milities die onlangs gruwelijke misdaden waren begaan in Sunnitische delen van Irak die ze op ISIS hadden veroverd. 

De overgave van de stad werd overal verafschuwd, ook door leden van het hoge politbureau van PUK zelf. De rivaliserende partij KDP waarvan president Barzani de leider is hield zich in stilte. Nog geen dag later trokken de Koerdische troepen van Barzani zelf zich uit alle gebieden die zij vanaf 2014 op de troepen van ISIS hadden veroverd. De president die het referendum voor de onafhankelijkheid van Zuid Koerdistan op 25-09-2017 hield blijft zwijgen en nergens te zien of te horen, tot het schrijven van deze regels. 

Het Koerdische volk, niet alleen uit zuid-Koerdistan (Bashur) maar in alle andere delen van Koerdistan in Turkije, Iran, Syrië en de rest van de wereld raakte in de war en heerste er paniek over het lot van Koerdistan en de Koerden. Terecht want het verraad opende een diepe diepe wond bij de Koerden. 

De president kondigde in een vaag bericht (zonder ergens te verschijnen of te horen) dat ‘enkele leden van een andere partij’ individueel handelde’. Er werden geen namen genoemd. Alles bleef vaag en mysterieus.

Op woensdag 18 oktober filmde iemand hoe een Koerdische jongen van 15 jaar oud op een voertuig van de Iraakse politie steeg en de Iraakse vlag ervan af haalde, met gevaar voor eigen leven. Dit incident ging als een vagevuur onder de dorstige Koerden naar vrijheid. Het was een startsein voor andere Koerden om het heft in eigen handen te nemen. Het Koerdische bevolking in stad Khanaqin kwam tot opstand en kreeg de overhand. Het vlam sloeg in de pan, dachten velen met me. De hoop steek weer de kop op. Koerden gingen juichen en er kwamen berichten dat de gevreesde Sjiitische milities zich uit alle Koerdische gebieden had teruggetrokken, uit de gebieden die ze zojuist, van Koerdische troepen, cadeau kregen. Er werden berichten de lucht ingestuurd dat de Peshmerga’s onderweg waren naar Kirkuk. Maar de president van Koerdistan blijft zwijgen en verschijnt nergens. 

Irak vervaardigde een arrestatiebevel voor de Vice-President van Koerdistan die officieel de hoogste PUK leider is na de wijlen Talabani. Maar over de president wordt niets gezegd behalve dat er enkele Iraanse leiders hem beschouwen als de “verrader” die een nieuwe Israël in het Midden-Oosten wilde stichten. 

Nu blijkt dat de Koerden te vroeg hebben gejuicht. Het verraad aan het Koerdische volk is vele malen groter dan wat men kon fantaseren. Het volk wordt gesust door de verraders zelf die zich als helden van de natie beschouwen onder het mom: ‘We hebben voorkomen dat Kirkuk niet het vernietigende lot van Mosul en Raqqa kreeg’. 

Het Koerdische verraad aan het volk is niet van vandaag of vorige decennia, het is eeuwen oud. Daarom denk ik dat er een filosofie voor de Koerden moet gemaakt worden, een filosofie dat het volk, in alle delen van Koerdistan en daarbuiten, verenigt. Een filosofie die zorgt om van onder het juk van die eeuwige verroeste partijen en verroeste familiestructuren te komen. 

Er moet een filosofie komen waar het KOERD zijn de basis is. Want de Koerden worden onderdrukt puur en alleen omdat ze KOERD zijn. Ze worden niet bestreden omdat ze een bepaalde religie aanhangen, ze worden niet bestreden omdat ze rijk of arm zijn, ze worden niet bestreden omdat ze bepaalde linkse, liberale of rechtse ideologie volgen. Nee, ze worden bestreden omdat ze Koerd zijn en naar vrijheid streven. 

Het is overduidelijk dat het Koerdische volk onafhankelijkheid wil. Dat kan je zien aan de resultaten van het referendum van 29-09-2017 en de reacties van Koerden uit andere delen. Koerden hebben immers met een overweldigende meerderheid van bijna 93% met JA voor onafhankelijheid gestemd. 

De Koerden moeten nu dus KOERD ZIJN als eerst zien, prioriteit nummer 1(één). Dat betekent als je een religie aanhangt als islam, christendom, Yezidi, Zarothisme,jodendom of anders moet je die gebruiken alleen voor onafhankelijkheid van Koerdistan. Dat geldt evenzeer voor politieke idealen, filosofieën, Klaassen-strijd enzovoort. Alles in het werk zetten voor het doel: onafhankelijk groot Koerdistan. 

Dit mag als utopie lijken want ik geloof niet dat het verraad en broedermoord in het DNA van Koerden zit. Ondanks het feit dat de geschiedenis dit heeft keer op keer bewezen moeten de Koerden nu dat anders laten bewijzen.

Leve het Koerdische volk, in vrijheid!

Als programmamaker krijg je een opdracht en je gaat je oriënteren. Van je contactpersoon krijgt je namen en telefoonnummers van personen die voor interviews in aanmerking zouden komen met het doel om deel te nemen aan de film die je gaat maken, in opdracht. Deze film ging me om het hart omdat ik twee veteranen met PTSS zou interviewen die hun ziekte aan hun uitzending naar Irak hebben opgelopen. Behalve dat ik erg van verhalen van mensen hou spreekt het onderwerp me zeer aan, ik ben namelijk geïnteresseerd in de psyche en het gedrag van de mens. Het menselijke psyche komt bijna in al mijn romans voor maar in het bijzonder in mijn roman Tedere Zielen (Prometheus 2006). In die roman geef ik een suïcidale jonge vrouw en haar behandelende psychiater de hoofdrol. 

Ik smulde van mijn voorbereidende gesprekken met een psychiater die evenzeer bestuurder is, drie psychologen, twee PTSS veteranen, een maatschappelijkmedewerker en een vrouw van een uitgezonden militair. Mijn opdrachtgevers geven me de volledige vrijheid. Bij de eerste ruwe viewing zie ik de tevredenheid en dankbaarheid op hun gezichten. Ik word dan ook uitgenodigd bij de contactdag aanwezig te zijn waar ze de film voor een groot speciaal publiek draaien.

In de ochtend vertrek ik met opgewekt gevoel naar de première van het filmpje. 

Als ik aankom zijn er maar nog weinigen maar langzaam loopt het voller. Ik wil me niet met het licht in de zaal of techniek bemoeien, ik wil het positieve gevoel houden en genieten van de creatie en de trots van mensen die meededen. 

De stilte heerst tijdens de vertoning waarna krijg ik samen met een paar deelnemers bloemen en in de theepauze de complimenten van het publiek. 

Een van de veteranen die ik voor de film interviewde houdt een verhaal, een mooi en krachtig verhaal. Het lijkt er op of hij, onbewust, aan het oefen is voor een cabaret voorstelling. Ik geniet van zijn optreden. 

Na hem wordt een psycholoog aangekondigd. Zijn naam is Koerdisch. Het lijkt of er geen einde komt aan de ketting van positieve gevoelens en ik ben vol trots dat er een Koerd als psycholoog over zijn vak staat te vertellen.

Als hij begint breekt hij vrijwel meteen de positieve ketting van mijn gevoelens en zijn woorden wakkeren herinneringen in me op die mijn binnenste laten trillen. Ik begin werkelijk te beven. 

De psycholoog met de Koerdische naam vertelt dat hij uit Noord-Irak komt, dat hij in een klein dorp woonde en op een dag, terwijl hij met andere kinderen speelde, militaire voertuigen het dorp binnenreden en zijn ouders hem naar binnen brachten. De militairen waren niet vriendelijk, zei hij. Hij vertelt dat er daarna, in 1991, andere soort militairen kwamen en die waren vriendelijk en behulpzaam. 

Als hij weer het woord Noord-Irak herhaalt wordt de beving binnenin me heftiger. Mijn handen en benen beginnen ook te trillen. Ik beleef een paar vervelende herinneringen. Ik zie mezelf weer als zevenjarig jongen die in een wolk van stof in een soort windhoes terechtkomt door het projectiel dat Iraakse straaljager op ons dorp afschoot. Ik zie de militairen mijn vader en andere dorpelingen met geweld arresteren. Ik hap naar lucht en kan niet meer naar zijn verhaal luisteren. 

Als hij klaar is steek ik mijn vinger op en vertel dat ik uit hetzelfde gebied kom maar dat gebied heet Koerdistan, dat Koerden miljoenen offers hebben gegeven zodat hun land niet Noord-Irak maar Koerdistan heet. Ik vraag hem waarom hij de dingen niet bij de naam noemt want de slechte soldaten die zijn dorp terroriseerden waren de soldaten van Saddam Hussein. De man geeft een antwoord waarvan ik niet alles kan horen. Het woord politiek valt. Hij lijkt te zeggen dat zijn lezing over psychologie gaat dat niets met de politiek te maken heeft. 

Ik zeg dat hij als psycholoog, met het noemen van Noord-Irak ipv Koerdistan, alle trauma’s die ik door die politieke onderdrukking kreeg naar boven komen. Ik maak een vergelijking met het bezette Nederland tijdens de WOII. Wat zou een Nederlander na de bevrijding vinden van de Nederlanders die over Nederland praten als een deel van Duitsland, als een west-provincie van Duitsland? 

Als hij klaar is loopt hij langs me, legt zijn hand op mijn schouder en zegt ‘we praten straks’. Als de pauze begint zie veel begrip in de ogen van mensen die met me komen praten. Blijkbaar uitte ik me niet rustig, niet met humor of sarcasme. In de rij voor het buffet komt hij op me af. Ik vraag hem of hij Koerd is. Ja, hij is Koerd. Ik zeg: toen je asiel bij IND vroeg had je niet gezegd dat je uit Koerdistan komt en dat je voor Saddam ben gevlucht omdat hij Koerdistan en de Koerden terroriseerde? Ja, dat had hij gezegd. Ik zeg: iedereen, alle Iraakse leiders inclusief Saddam, het woord Koerdistan gebruiken waarom jij niet?

Gelukkig komt een man hem iets vragen en ik loop verder met een collega van hem naar het buffet. Ik vertel haar of zij iets gemerkt heeft over de onrust in het Midden-Oosten ivm het referendum van de Koerden in Zuid-Koerdistan waar bijna 93% voor de onafhankelijkheid heeft gestemd, dat de hele wereld tegen de onafhankelijkheid van Koerden zijn en het referendum ongeldig willen verklaren. Ik zie veel vraagteken op haar gezicht.

Eigenlijk wat we denken en schrijven is al eerder bedacht en geschreven. Maar als mens ben je beperkt en je kunt niet alles lezen en weten wat anderen denken of dachten. Ik wil hier niet gaan filosoferen maar ik geloof wel dat alles herhaalt zich en die herhaling behoort tot de natuurwet waar we als mensen er een onderdeel van vormen. 

In dit kader zijn altijd mensen die in opstand komen, altijd er kritiek hebben en natuurlijk mensen die volgen voor welke reden dan ook. 

Laat ik het over een aantal critici van het Koerdische referendum hebben dat op 25-09-2017 in zuid Koerdistan heeft plaats gevonden. Ik kan het niet over alle critici hebben maar wil me beperken tot twee ervan, een Nederlands-Koerdische en een Nederlandse journaliste. De Nederkoerd zag ik even op de tv zich uiten. Hij is van mening dat Barzani, de president van de regionale Koerdische regering het referendum heeft gehouden puur uit een persoonlijk belang. Ik wil dit niet bediscussiëren en hem het voordeel van de twijfel geven. Laten we die Nederkoerd geloven en ervan uit gaan dat Barzani voor zijn persoonlijke belang zuid Koerdistan onafhankelijk wil uitroepen. Is dat slecht voor het Koerdische volk? Zo ja wat is het nadeel hiervan? Zou hij een dictatoriale staat gaan vormen? Zou hij andere landen in de regio gaan aanvallen en annexeren? Geen van beide. Barzani en zijn partij zou het niet gelukt hebben het referendum te houden als hij niet samen had kunnen werken met de oppositie en andere rivalen in een parlement waar 16 politieke Koerdistaanse partijen vertegenwoordigd zijn, inclusief Turkmenen, Christenen, Yeziedies, diverse moslim partijen etcetera. Dus dat hij  in de toekomst een dictator gaat worden is een grote onzin. Want in het zelfde Koerdistan waar hij de president is uiten daar vele personen en partijen openlijk, via diverse mediakanalen, kritiek op hem. Als hij dictator was, net als Saddam of Erdogan, had hij zijn rivalen uitgeschakeld. Dus dit is een hele zwakke redenering van onze "intellectuele" Nederkoerd dat aan naïviteit grenst en waarschijnlijk uit politieke of persoonlijke belang voortkomt. 

De andere persoon die toevallig ook linkse gedachten heeft is een Nederlandse journaliste die tijdens de agressieve gewapende aanvallen van Erdogan op Koerden in noord Koerdistan was en een verslag deed van de wandaden van de Turkse despoot/dictator. Dat ze daar gearresteerd is, dat ze daar als ongewenst persoon werd gezien en Turkije uit moest is een soort ere medaille dat ze draagt. 

Zij was op 25-9, de dag van het referendum in zuid Koerdistan. Echter moest ze een paar dagen eerder, ivm het sluiten van de Koerdische vliegvelden door regering van Irak, Koerdistan verlaten. 

Ze schreef een artikel, maakte er een foto van en zette die op haar Facebook met de mededeling dat er een grotere artikel in de Groene Amsterdammer zou komen. 

Bij het lezen van de eerste zin al weet ik dat ze partijdig is en een negatief beeld gaat geven over het referendum. Ze begint haar verhaal spannend. Het lijkt of ze een horror verhaal gaat vertellen. Ze begint zo:

'Een man op het binnen-speelpleintje van de school die dienst doet als stembureau gebaart naar me. 'Kom, kom', zegt hij. Zijn naam wil hij niet geven maar praten wil hij wel. Hij is zenuwachtig. 'Het is een leugenachtig circus dat je hier ziet', zegt hij zacht in goed Engels. 'Zelfs de man die je net sprak en die zei dat hij alle stembureaus in dit district beheert, liegt. Zoveel verantwoordelijkheid heeft hij helemaal niet, iedereen liegt en is corrupt. Het is verschrikkelijk dat zij mijn land onafhankelijk willen maken.'

Als deze journaliste de vriendin is van het Koerdische volk dan heeft het Koerdische volk geen vijanden meer nodig. Erdogan kan roepen dat Barzani een Jood is en een verrader. De Iraakse premier kan roepen dat Barzani een verrader en moet berecht worden Iran kan hetzelfde roepen maar dit is heel anders. Dit doet pijn. Het is niet alleen een povere journalistiek maar dat beschadigd de Koerden. En zeker als de Koerden die hier in Nederland opgegroeid zijn. De jonge mensen vooral met linkse gedachten die denken wereldburgers te zijn en hun nationaliteit niet erg belangrijk vinden. Ze weten immers niet dat alle onderdrukkers en bezetters van Koerdistan als Turkije, Iran, Irak en Syrië die normaliter onderling vijanden van elkaar zijn vrienden worden om samen de Koerden te bestrijden. De Koerden worden gehaat en onderdrukt niet wegens het geloof, niet wegens hun idealen en niet wegens hun diversiteit in klasse maar puur om hun Koerdisch zijn (nationaliteit mogen ze niet hebben want de Koerden zijn officiel turken, Iraniërs, Syriërs en Irakezen zijn. Het referendum zou dat voor de eerste keer in de geschiedenis gaan veranderen.)

Omdat ik een reactie op het Facebook van die journaliste plaatste krijg ik een reactie van een jonge man waarvan ik vermoed dat hij een Koerd uit Bakur (noord Koerdistan) is. Dit is wat hij schrijft:

'Zij heeft als journalist alle vrijheid om te schrijven over wat zij heeft waargenomen tijdens het referendum, wie zijn wij om te beoordelen wat zij wel of niet moet doen? Dit is nou precies de mentaliteit in Bashur, maar laat ik je dit vertellen met problemen onder het kleed moffelen los je helemaal niks op. Problemen moeten benoemd worden zodat ze ook opgelost kunnen worden.'

Ik wil niet stellig zeggen dat dit is het resultaat van de beïnvloeding van mensen als die Nederkoerd en de Nederlandse journaliste maar hun beweringen hebben wel degelijk invloed op zulke mensen. 

Ik neem hem serieus en zal hem een aantal vragen willen stellen: 

Je geeft haar het recht om te doen wat ze wil en dat wij eigenlijk onze mond moeten houden. Is dat terecht en waarom?

Je beweert dat mijn reactie precies bij Bashur (zuid Koerdistan) mentaliteit hoort. (Als ik hier net als jou zeg: 'Is dan wat je zegt een deel van Bakur mentaliteit?' Dan geef ik de ruimte aan zulke mensen om te slagen in hun doel namelijk 'Verdeel en Heers'. 

Volgens de journaliste is 30% van Koerden tegen het referendum. Maar waarom zegt ze niet dat 70% er voor is, dat is toch een geweldige meerderheid van het volk. Uiteindelijk heeft 76% gestemd waarvan bijna 93% ja stemde. 

Mogen al die mensen niets zeggen over wat de Nederlandse journaliste over hen schrijft? Denk je echt dat de Koerdische problemen waarvan je denkt onder het tapijt worden gemoffeld door een artikel van een Nederlandse journaliste worden opgelost? 

Als laatst wil ik de journaliste vragen, die beweert dat 30% tegen het referendum is, hoe heb je dat berekend? Heb je dat gebaseerd op de gegevens van Maurice de Hond of heb je zelf geteld. Heb je dan 1000 Koerden gesproken waarvan 300 er tegen waren? Heb je er 100 gesproken waarvan er 30 tegen waren? Heb je er tien gesproken waarvan 3 er tegen waren of heb je maar één gesproken gesproken waarvan 30% er tegen was maar die toch ja heeft gestemd omdat 70% van hem voor de onafhankelijkheid was? 

Ik geloof het laatste want dat is jouw hoofdpersoon in je artikel waar je mee bent begonnen. Daarmee heb je je oogkleppen gebruikt en niet gezien hoe miljoenen mensen de straat zijn opgegaan met zeeën van Koerdische vlaggen en feestende mensen overal in het land. Dat is wel jammer want als je niet die oogkleppen had had je misschien kunnen genieten van het gevoel die zij uitstraalden met hun smacht naar de vrijheid.

Het referendum voor de onafhankelijkheid van zuid-Koerdistan is achter de rug. De hele wereld was tegen. Waarom is de hele wereld tegen het recht van een volk op vrijheid? Het klinkt niet logisch maar het is wel een feit. Misschien hebben de Koerden hun lot tegen. Of vindt de wereld het makkelijker om zaken te doen met landen die al officiële grenzen en vlaggen hebben. Maar het Koerdische volk heeft gestemd. Een overweldigende meerderheid van 92,7 heeft JA gestemd. Niet alleen de Koerden van zuid-Koerdistan waren voor de onafhankelijkheid maar Koerden uit alle andere delen van Koerdistan. Koerden uit oost en noord Koerdistan die onder Iran en Turkije gebukt gaan hebben veel minder vrijheid dan de mensen in zuid Koerdistan. Het klinkt bizar maar het komt omdat de Iraakse dictator Saddam Hussein die overigens gelief was door de hele wereld een grote fatale fout deed door Koeweit te bezetten. Ineens was hij een schurk en de hele wereld was tegen hem. Daarvan hebben de Koerden geprofiteerd en ze bevrijden hun land in een paar dagen, zonder de steun van het westen of Amerika. Toch, toen dat gebeurde wilde Amerika liever Saddam dan Koerden gaf het groene licht aan Saddam om weer zijn luchtmacht tegen Koerden te gebruiken. Het gevolg was dat de Koerden massaal vluchtten, naar Iran en Turkije. Duizenden vrouwen, bejaarden en kinderen stierven tijdens die Exodus. En die Exodus die in de media kwam dwong de wereld opinie te opereren en de Koerden in zuid Koerdistan kregen een no fly zone. Sindsdien zijn ze semi onafhankelijk. Die luxe positie hebben de Koerden in andere delen van Koerdistan niet. De landen die Koerdistan bezetten zijn rivalen en soms zelfs vijanden, denk hierbij aan de achtjaar durende oorlog tussen Iran en Irak en de eeuwige vijandschap tussen Turkije en Iran. Maar wanneer het om de Koerdische kwestie gaat worden de vijanden bondgenoten puur en alleen om de Koerden te bestrijden, zoals nu het geval. 

Het is de Koerden weer gelukt om hun onderdrukkers, de bezetters van hun land te verenigen. Dit is een grote prestatie. Alleen hierom moeten de Koerden onafhankelijkheid krijgen. 

Naar de aanloop van het referendum waren hier en daar wat individuen uit diverse landen die met hun Koerdische vrienden demonstreerden voor de rechten van Koerden op het houden van het referendum. De meerderheid heeft zich in stilzwijgen gehouden. Geen demonstraties voor Koerden en geen grote steun van de Socialmedia. 

Wat dat betreft ben ik erg jaloers op de Palestijnen. Niet omdat ze een soort staat hebben, niet omdat ze onderling verschrikkelijk verdeeld zijn, net als Koerden trouwens maar omdat ze altijd de steun van de hele wereld krijgen. Wanneer een Israëlische soldaat, bewijzen van spreken, een klap aan een Palestijn geeft gaat de hele wereld op zijn achterpoten staan, de straten lopen vol demonstranten en de Socialmedia draait met hoge toren, gloeiend rood. 

Want stel wanner het referendum niet in Koerdistan maar in de Palestina was gehouden zou dan de wereld zo stil gebleven? Het antwoord is nee. 

Ik had van de minderheden in Europa, bijvoorbeeld van de Turkse oppositie, de Iraanse en Iraakse vluchtelingen, iets meer verwacht. Ik had van mensen met het linkse gedachten meer verwacht. Maar ik vergis me. Misschien houden ze diep in hun hart van de regimes van de Mullah's in Iran, misschien vinden ze Erdogan geweldig want Erdogan begon onlangs met een media en politieke aanval voor Qatar, het rijke golf staatje dat geboycot werd door andere Arabische landen. Hij kon niet accepteren dat het volk van Qatar honger ging lijden en begon met een soort luchtbrug. Qatar is een van de rijkste landen ter wereld en ze hebben FIFA omgekocht om wereldkampioenschap in Qatar te houden, dit ter info. Maar dezelfde Erdogan schreeuwt nu, met enorm veel plezier, dat hij de Koerden gaat verhongeren. 

Ik neem Erdogan niet kwalijk want hij is een dictator en despoot die het Midden-Oosten wil in zijn macht hebben maar ik neem mensen die denken rechtvaardig te zijn maar toch zwijgen over een ramp die de Koerden gaat treffen. 

Ach, ja maar het is niet de eerste keer dat de rampen de Koerden treffen. De wereld zweeg toen ze met chemischewapens bestreed werden, toen genocide op hen meerdere malen gepleegd werd.

Ik verloor mijn geloof in de mensheid toen Saddam Hussein 180.000 Koerden deporteerde naar de woestijn van Irak en er een groot deel van levend begroef. Ik verloor mijn geloof in de wereld in 1988 toen Saddam chemische gifbommen tegen Koerden gebruikte en de wereld zweeg. Geen enkele islamitisch of Arabisch land protesteerde. En de Koerden die in Europa voor de Palestijnen demonstreerden ontdekken nu dat in Palestijnse gebieden standbeelden van Saddam staan waarop staat:'de heer des martelaars'.  Er zijn er die dat logisch vinden want Saddam beschoot Israël in 1991, tijdens de Golfoorlog, met lange afstandsraketten. 

Ik zou graag een mooie toekomst voor Koerden wil zien. Maar de houding van de hele wereld, niet alleen de regeringen maar ook volkeren stelt me teleur. Ja, ik ben weer teleurgesteld in de mens.

De verenigde naties (VN) hebben unaniem gestemd tegen het Koerdische referendum voor de onafhankelijkheid van zuid-Koerdistan, beter bekend als Iraks-Koerdistan. De meerderheid van de wereld zou dat terecht vinden omdat hun vertegenwoordigers in VN vertegenwoordigen de meerderheid. 

De omringende landen: Iran, Turkije, Syrië en Irak zelf zijn niet alleen tegen het referendum maar dreigen zelfs met geweld in te grijpen. 

Waarom gunt de wereld de Koerden geen vrijheid? Vormen de Koerden gevaar voor de wereldorde of zijn ze juist de goede krijgers die het grote kwaad van ISIS wisten te breken en daarmee de wereld beschermd hebben.

Is de wereld gek geworden of zijn er bepaalde belangen die belangrijker zijn dan de rechten van een vreedzaam volk dat voor de wereld opkomt en niets meer opeist dan in vrijheid, op eigen grond, te leven? 

Ja, men gaat er vanuit dat de belangen van Turkije van Iran, van Irak en van Syrië in het geding zullen komen als de Koerden hun eigen staat hebben. Waarom denkt de wereld zo, de grote en kleine machten in de VN? Waarop baseren ze dat? 

Ja, ik weet het, u weet het ook. De landen die de Koerdische gebieden bezetten willen niet dat de Koerden een vorm van vrijheid krijgen. Ze gaan er vanuit dat de grenzen die in 1916 in het verdrag van Sykes-Picot vastgelegd zijn moeten gehandhaafd blijven. Het verdrag van Sykes--Picot is genoemd naar de ministers van buitenlandse van GB en Frankrijk die het midden-oosten in hun beheer hadden en de landen daar onderling deelden, verdeelden. Nu na ruim honderd jaar later, na dat ze in feite weten beseffen dat het een fout om een vreedzaam volk op te delen en onder barbaarse regimes te plaatsen (dat denk ik tenminste omdat Frankrijk en delen van GB werden bezet, in de WOII) blijven ze volharden om die foute grenzen die miljoenen het leven koste te handhaven. 

Is dat niet schandalig? Waarom moeten tientallen miljoenen Koerden door Turkse regeringen geterroriseerd worden? Is dat omdat de Koerden hun vrijheid op hun eigen grondgebied willen? Waarom worden Koerdische organisatie die opkomen voor hun vrijheid terroristen worden genoemd? Ik begrijp het want de Nederlandse verzetsorganisatie in de WOII was ook in de ogen van Nazi-Duitsland terroristen. Maar Nazi-Duitsland is verleden tijd en Turkije, Iran, Irak en Syrië zijn, nu, voor Koerden de Nazi-Duitsland van toen. 

Omdat ik de realiteit van de wereld landen omtrent de Koerden niet begrijp vlucht ik in bepaalde uitspraken om mezelf en de Koerden moed te geven. 

Drie uitspraken van de Noorse toneelschrijver Ibsen zijn hier van toepassing. Hopelijk dat ze de Koerden de juiste kracht geven om vol te houden en de weg van de vrijheid niet te verlaten. Want ik heb de hoop verloren op de goedheid van de wereld, zeker jegens de vreedzame Koerden die nog nooit een centimeter van andermans land hebben bezet.