Een nieuwe planeet, buiten onze zonnestelsel, is ontdekt. Het is een oudere zus van onze aarde en weegt anderhalf keer zwaarder dan onze mooie bal die voor zeventig procent van water bestaat. Ga er maar van uit dat je, als je geen onsterfelijke god bent die door de zonnestelsels wandelt, nooit er kan komen. Want als je, als een gewone mens, met een raket erheen wilt vliegen kost het je achthonderd miljoen jaar. Mocht je over een raket beschikken die met de snelheid van het licht kan, reken maar dan op een reis van een kleine drieduizend lichtjaren.
Ja, we hebben mensen die zulke informatie voor elkaar kunnen krijgen. Zulke mensen, die de aarde als een korreltje zand in het heelal zien, kunnen niet geloven in de Tora-, bijbel- en Koranverhalen. Die verhalen vinden ze falsifieerbaar, dus kloppen niet. Die mensen zijn anders dan de gelovigen die geloven dat de aarde als een plat iets is die in zes dagen gemaakt is. Die mensen zijn anders dan de gelovigen die denken dat de hemel uit zeven etages bestaat waar de hel en de hemel zich bevinden. Dat de gelovigen hun heilige-boeken volgen heb ik geen enkel probleem. Iedereen is vrij waarin hij gelooft. Ik heb ook geen moeite met de gelovigen die hun waarheid als de enige waarheid zien. Ik heb wel moeite met de gelovigen die anderen met geweld dwingen om hen te laten geloven, in hun waarheid.
Iedereen is uit een moeder geboren. Iedereen weet hoe moeilijk en hoeveel jaren het kosten om te groeien, hoe moeilijk om te leren tot je volwassen wordt zodat je iets voor jezelf, je familie en de maatschappij kunnen doen. Als je dat weet, ongeacht welk geloof je aanhangt, wil je dan leven. Je kunt dan misschien begrijpen dat anderen ook willen leven en hiervoor respect brengen, althans zich met hun leven niet bemoeien. Echter, de natuur van onze aarde is gebaseerd op contrasten en strijd. Het leven van een ieder kan alleen doorgaan ten koste van andere levens, denk aan het eten van dieren en planten. En aan het leven van een ieder komt uiteindelijk een einde.
De mens heeft al millennia, misschieten wel miljoenen jaren, met de strijd te maken en met het onbegrip dat de dood iedereen treft. De religiën zijn mede door de angst voor de dood ontstaan. Ondanks dat de mens zich altijd aan de strijd bindt, de oorlogen sinds mensenheugenis heersen en het leven van anderen wegplukken is de mens gelukt de beschaving uit te vinden. In de mens gaat het leven en dood hand in hand.
De wetenschap, techniek en de wil tot leven heeft ervoor gezorgd dat we beschikken over bepaalde gemakken zoals het ontwikkelen van voertuigen, vliegtuigen etc... Vele wetenschappers waren gelovigen. Ja, van alle religiën. Er was zelfs een tijd dat de islam de bron van ontwikkelingen en beschaving was. Maar al eeuwen speelt dat geen rol meer. De Arabische en islamitische wereld is helaas de plaats geworden voor achteruitgang, vernietigen en armoede waar bijna iedereen dezelfde religie en hetzelfde heilige boek gebruikt als wapen om te vernietigen. Soms weet je niet wie heet meest ongelijk heeft. Maar soms ook wel. Het laatste wat ISIS op internet gezet heeft laat zien hoe een kind (10 jaar oud?) onder het gezag van een bebaarde man een tegenstander onthoofdt. Hij doet het met een klein mes, zodat het lijd van het slachtoffer langer duurt, vervolgens legt hij het losse hoofd op de rug van de man die al op zijn buik lag met de handen vast achter de rug geboeid.
Die jongen zal nooit meedoen aan de beschaafde ontwikkelingen. Hij zal nooit een planeet ontdekken. Ja, hij is geboren als diegene die de planeten ontdekt, de vliegtuigen ontwerpt maar zijn hersenen zijn inhoudelijk vernietigd, voorgoed.

'Als het dodelijke lot van een geit komt eet hij het brood van de herder', is een Koerdische gezegde. Dat betekent wanneer het bestaan van iemand van een ander afhankelijk is moet die zich niet wagen zijn meester treiteren. Het doodvonnis van IS is blijkbaar getekend, nu Turkije de stijd ermee aangaat. Althans als de laatste ontwikkelingen zich voortzetten en er geen toneelstuk gespeeld wordt tussen Turkije en IS. Erdogan heeft bewijzen dat hij zich niet klein laat krijgen door wie dan ook. De machtige generaals en politiechefs heeft hij kopjes kleiner gemaakt. De zeer invloedrijke geestelijk Gullen heeft hij even in de vrieskast gezet. Hij was tot nu toe de barmhartige, de herder van IS. Blijkbaar is IS echt buiten haar boekje gegaan. Misschien is de zelfmoordaanslag in Suruc, waarbij vele vreedzame Turkse en Koerdische jongeren om het leven kwamen, een grote belediging voor de herder der Turken was. Laten we hopen omwille van de mensheid, omwille van de beschaving en omwille van het respect voor het mensenbestaan dat de breuk tussen Turkije en IS echt is en geen spelletje. Dat Erdogan nu echt beseft hoe gevaarlijk die terreurorganisatie is. Dat Erdogan beseft dat Al-Bagdadi het meent dat hij de Kalief is en Erdogan voor hem moet buigen. En als Erdogan iets niet wil is het buigen voor iemand die hij als een geit, in dit geval als een vechtbok of vechthaan beschouwt. Erdogan zou Al-Bagdadi niet meer als een middel, als een vechthond, gezien hebben die hij gebruikt. Waarschijnlijk doet Al-Bagdadi hetzelfde met Erdogan. Hij ziet Erdogan als een middel om zijn doel te bereiken. Misschien ziet hij hem als een machtige maar domme gelovige Turk die hij als brug wil gebruiken naar meer macht. Maar met die laatste zelfmoordaanslag op het grondgebied van Erdogan liet Al-Bagdadi zijn masker vallen en Erdogan ineens wakker werd. Nu Erdogan beseft dat zijn beste vechthond, zijn beste vechtbok, de geit Al-Bagdadi zijn brood wil bevuilen en zijn troon bestijgen. Erdogan kan in dat geval niet ander zijn dan beledigd en boos. Boos gemaakt door iemand die hij met hart en ziel geholpen heeft. Dat hij toeliet zelfs zijn dochter Summeyya met IS te laten werken en sympathisante te worden. De woede van Erdogan op IS is heel goed voorstelbaar.
De vraag is nu wat gaat gebeuren? Gaat Khalif Al-Bagdadi buigen voor sultan Erdogan? Gaat die een paar IS commandanten onthoofden die de aanslag in Suruc, Turkije, zouden gepleegd hebben en hun hoofden voor de voeten van de Turkse sultan werpen? Zou Erdogan hierin trappen of ziet hij nu echt hoe gevaarlijk IS is? Zou Erdogan gaan beseffen dat de Koerden geen gevaar voor hem betekenen, juist niet. Zou hij beseffen dat zonder vrede met Koerden, ook in eigen land, dat zijn positie en Turkije fragiel blijven. De laatste verkiezingen hebben bewijzen dat hij de Koerden nodig heeft, niet IS! En de Koerden hebben hem gestraft voor het feit dat zijn soldaten op de tanks toekeken hoe IS de Koerden probeerden af te slachten. Dat ze zagen dat hij blij was dat Kobani in de handen van Is zou vallen.
Als Erdogan aan die beelden zou terug kon denken misschien zou hij zich schamen en eindelijk beseffen dat zijn (blinde) liefde voor IS te ver ging.
En nu afwachten...

De film Iris, die ik afgelopen weekend zag, gaat over de Britse schrijfster en filosofe Iris Murdoch. Een mooie film met prachtig spel van de drie hoofdrolspelers. De film focust met name op de herinneringen van de demente Iris en haar echtgenoot, de Britse schrijver John Bayley, aan hun jeugd met elkaar. Maandagochtend vertelde het ontbijtnieuws dat hoge bloeddruk kan dementie veroorzaken. Als schrijver met hoge bloeddruk die net een aangrijpende film over een demente schrijfster gezien heeft denk je weleens ook aan je zelf, vooral in die trant. Mijn eerste reactie na het horen van het nieuws was:'liever dood dan dementie'. Nu een paar dagen later ben ik nog steeds van mening dat ik liever de dood boven dementie verkies. Maar relativerend zie ik positieve aspecten van het 'dement zijn'. Als je dement bent begrijp je eigenlijk niets van het nieuws. Je haalt alles door elkaar. Je herkent bijna niemand. Je verwart mensen met elkaar. Zo, in de huidige actuele situatie, als ik dement zou zijn, zou ik de dramatische gebeurtenissen in de wereld en vooral in Koerdistan niet zo helder zien als nu. Ik zou dan misschien geen afkeer krijgen van de hypocrieten die in het Midden-Oosten de scepter zwaaien. Een man als de Turkse president Erdogan die zo vel is tegen de integratie van Turken in Europa omdat hij dat als assimilatie ziet maar zelf in Turkije de ruimte geeft aan een terreurgroep als ISIS om te helpen de Koerden geassimileerd te houden.
Als je dement wordt, net als Iris Murdoch die ooit prachtige boeken schreef en filosofie doceerde, kan je niets meer schrijven en zeker niet filosoferen. Je kunt geen woord goed schrijven en elke betekenis van het woord wordt wazig, ondefinieerbaar.
Mijn hoop op een snelle dementie is van morgen weer vervlogen. Vanmorgen las ik in de krant dat dementie langzaam aan kracht verliest, zelfs bij mensen die boven de negentig zijn. Ik ben door dit verpletterende nieuws van mijn apropos. Ik raak in de war. De vraag is hoe kan ik nu dement worden? Wie weet laat maar helpen. Ik wil gewoon alles vergeten. Ik wil de foto's van de opgeblazen jonge vrouwen en mannen niet zien. Ook de foto van de twee jonge geliefden die elkaars handen vast houden en dood in de staat liggen. Ik wil niet weten dat die jongeren bezig waren om een bibliotheek in de Koerdsiche stad Kobani gingen stichten en speelgoed aan de kinderen daar wilden geven.
Ik wil dement worden en zo snel als mogelijk...

'Wie een graf voor zijn broer graaft valt zelf erin', een vrij vertaalde Arabische gezegde. Het begon bij Syrië. Syrië hielp de extreme groeperingen die onder het mom van islam opereerden om het in land Irak te infiltreren en chaos scheppen. Syrië had ervaring mee. Want Syrië had altijd alle soorten Iraakse opposities onderdak gegeven en controleerde ze sterk. Alle soorten van Iraakse oppositie ook die zelfs onderling vijanden waren. Dat beleid en vooral de ontwikkelingen in het gebied leidden er toe dat de controle van de Syrische regering steeds minder werd, de Syrische opposities sterker werd en op haar buurt infiltreerde in de "islamitische" opposities. En sinds ruim vier jaar is een ware oorlog in Syrië. Duizenden doden, miljoenen vluchtelingen en de terreurgroepen beheren vele delen van het land waaruit ze de terreur ook naar buiten exporteren. Irak was en is nog steeds het directe slachtoffer van die terreur. Omdat ook Koerdische en Turkse opposities in Syrië opereerden was het dan logisch dat Turkije alles er aan deed om de oppositie, vooral de Koerdische oppositie te breken. Met de internationale hulp lukte Turkije de leider van de grootste (Turks) Koerdische partij PKK in 1999 te arresteren, na de Turkse en internationale druk op Syrië. Syrië moest hem toen het land uitwijzen. Niet lang daarna is de leider van PKK gearresteerd maar zijn invloed werd er niet minder om, juist niet. Turkije wilde meer van Syrië en voerde de druk op. Via de oppositie groeperingen infiltreerde Turkije in Syrië, stevig. Ze gaf en geeft nog steeds ruimte aan ISIS om van de Turkse grondgebied gebruik te maken voor hun doorreis. Niet alleen dat. ISIS zaait uit in Turkije en maakt gebruik van vele voorzieningen van de regering en de staat. Ze stuurt haar gewonden naar Turkije en de Turkse grens militairen kijken de andere kant als ISIS iets in Syrië wil doen, soms helpen ze zelfs een handje. Nu het gevaar van ISIS steeds groter aan het worden is, ook in de Turkije, komt de Turkse regering in een serieuze probleem te zitten. De controle van de Turkse regering op ISIS is niet effectief genoeg om hen op het rail te houden. De aanslag van gisteren, als die werkelijk door ISIS is gepleegd, bewijst dat. In ieder geval, als de aanslag van gisteren op Koerdische jongeren in Suruc die vreedzame betoogden voor het herbouwen van de Koerdische stad Kobani (Kobani is de Koerdische (Syrische) stad aan de grens met Turkije die door ISIS totaal kapot werd gemaakt, terwijl Turkije toekeek) niet door ISIS is gepleegd zou de Turkse regering zelf mee te maken hebben. Want Turkije ziet de Koerden als meer gevaarlijk dan ISIS. Dat hebben ze vaker gezegd. En de daden van Turkije bewijzen dat. Maar als het inderdaad ISIS is die de aanslag heeft gepleegd, zonder medeweten van Turkije, dan zit Turkije dik in problemen. Dan vallen ze straks in het graf dat ze voor Syrië en de Koerden groeven. De grenzen in het Midden-Oosten gaan vallen. Er ontstaan straks nieuwe landen. Waarschijnlijk minstens een er van gaat Koerdistan heten. 

Je zou niet geloven dat een lieve moederkonijn haar jong op zal vreten. Het tegendeel is wel waar, althans dat beweert Monica Wesseling in dagblad Trouw van vrijdag 17-7-15: 'Veel zoogdieren worden in noodsituaties kannibaal. Zo veranderen konijnen, althans de moertjes, in geval van ernstige ondervoeding of andere vormen van stress dan wel onervarenheid tijdelijk in vleeseter en eten hun eigen jongen op.', Het schijnt dat bijna alle dieren hun jongen opeten.
Ik vind de kannibalistische manieren van de leeuwen en beren het meest spectaculaire, van alle anderen dieren. 'Beren, ijsberen en leeuwen doden moedwillig jonge soortgenoten. Dat wil zeggen, de mannen. Dit doden is niet zozeer door honger gedreven als wel door 'nijpende voortplantingsbehoefte'. Door de jongen van de vorige partner van de berin of leeuwin te doden, wordt het wijfje eerder weer vruchtbaar, zodat de nieuwe man zijn genen kan doorgeven. De gedode jongen worden natuurlijk opgegeten. Vlees is vlees.'
Het gaat me hier niet om de nijpende noodsituatie als honger. In dat geval kan heus die leeuwin en berin het begrijpen. Daarvoor heeft ze genoeg hersenen en zal de natuurlijke hongerdrang begrijpen en misschien zelfs meedoen aan het eten van haar jong. Ik vraag me af hoe krijgen de heren het voor elkaar hun nieuwe partners te overtuigen, zonder noodsituatie, hun jongen te laten doden? Hoe accepteren de dames dat en waarom? Waar blijft die sterke moeder-kind band die we allemaal moesten geloven. Waarom gaan ze de moordenaars van hun jongen niet te lijf? Of hebben de heren het werk goed voorbereid? Gaan de heren eerst hun mannelijkheid laten zien en de dames helemaal gek maken van genot zodat ze aan niets anders denken en voelen behalve aan seks, het enige instinct dat blijft werken? Dat ze zo geil raken dat ze misschien zelfs het doden van hun jongen suggereren en ervoor collaboreren? Waarom staan leeuwinnen en berinnen toe dat hun jongen gedood worden? Om weer vruchtbaar te raken? Zou dat te maken hebben met de overgang, de naderende vergankelijkheid? Maar het kan, alles kan. Ik ben helaas geen gedragswetenschapper, geen gedrag onderzoeker maar als de mens die zogenaamd over goede hersenen beschikt en eigen kinderen doodt voor een andere partner die hij/zij slechts via het internet kent en dus niet persoonlijk waarom zouden de dieren dat niet doen?
Ik ben eigenlijk benieuwd of de vrouwelijke apen, met name chimpansees, zouden toestaan dat hun jongen door stoere chimpansee mannen gedood worden, voor welke reden dan ook?