Het is maar beter om niet na te denken over het gedrag van de mens anders raak je in de war. De mens is ondoorgrondelijk en dat zal zo blijven. En als dat, zoals gelovigen er van overtuigd zijn, dat het lot van de mens is, dat iedereen vóór de geboorte het lot op zijn/haar voorhoofd geschreven is dan hoeven we in principe ook niets aan te doen. Ik las de mening van een twintig jarige Tunesiër die in Nederland woont en binnenkort terug gaat naar zijn stad Sousse waar onlangs de terroristen tientallen toeristen hebben vermoord. Hij vond dat vervelend, dat het niets met de islam te maken maar beweert dat die mensen sowieso op die dag zouden doodgaan omdat dat het lot van hen is, dat ze op die dag zouden sterven. Bij die mening zou ik maar de schouders ophalen maar als de 44 jarige man die in Den Haag bij een bejaarde vouw van 85 jaar inbreekt en haar vier uur verkracht en dan van mening is dat het op zijn voorhoofd, vóór zijn geboorte, geschreven en bepaald is dan is er iets heel erg mis. Daarbij zou hij dan ook denken dat God het zo gewild heeft en God het lot van de vrouw ook zo bepaald heeft. Dat het haar lot is dat hij haar moest verkrachten. Dat hij alleen maar de ordes van de almachtige uitvoert. Zo kan je je alles veroorloven want dan schaf je de vrije wil helemaal af, althans leg je dat in de handen van het mysterie, God. Als het geloof geen ruimte geeft om te relativeren, niet je eigen gedrag analyseren, de hand nooit in eigen boezem steken dan is de mensheid verre van God. De goedheid van God die de gelovigen blindelings er vanuit gaan moet soms niet in de schoenen van de almachtige schuiven. Ik zag een reportage over een kerk community die hun eigen kinderen uitstoten met de bewering dat zij zich gezondigd hebben en aardse dingen hebben uitgeoefend, zoals bikini dragen en uitgaan. Ze zijn zo fanatiek overtuigd van hun gelijk dat het beangstigend is. Gelukkig zijn ze nog niet overgegaan op onthoofdingen of het lynchen van anderen zoals de extremistische moslims als IS dat doen. Ik las dat een paar Pakistaanse moslimvrouwen die in het platte land werkten orders gaven aan een christen vrouw om voor hen water te halen. De christen vrouw ging water voor hen halen maar ze had zelf dorst en het was heet, 40c. Ze nam een slokje water en dat leidde bijna tot haar dood. De moslimvrouwen vonden dat ze het water onrein maakte, mishandelden haar en riepen slechte dingen over haar profeet/God. Ze zei:'Jesus heeft zich voor de mens opgeofferd maar wat heeft jullie profeet gedaan?' Dat had ze beter niet moeten zeggen maar ja, het was al voor haar geboorte op haar voorhoofd geschreven en ze kon niets anders. Ze werd gelyncht. Op het nippertje redde de politie haar uit de klauwen van de andere gelovigen. Ze kreeg van de Pakistaanse rechtbank de doodstraf omdat het bewijzen was dat zij de profeet had beledigd. Nu wacht ze al zes jaar op het uitvoeren van haar straf, haar dood. Die dag staat wel op haar voorhoofd geschreven alleen we kunnen dat niet lezen. Pas als het uitgevoerd is weten we het wel.
In feite stelt de mens, volgens gelovigen, niets voor. Het korte leven op aarde is alleen maar een brug naar het eeuwige. We zijn marionetten en alles is al bepaald. Als dat zo is begrijp ik dan niet waarom roepen religieuze leiders van alle geloven om andere gelovigen te bestrijden. Waarom was eerst het jodendom? Waarom moest een Jood het christendom stichten en beweren dat hij de zoon van God is. Waarom kwam de profeet Mohamed en beweert dat hij de laatste boodschapper van de almachtige en dat iedereen zich tot zijn geloof moeten bekeren? Waarom was God zo onzeker van zijn zaak? Aha, hij werd in de war gebracht door de satan. Die wilde niet gehoorzamen. De dingen die god op zijn voorhoofd had geschreven heeft hij gewist, door een list dat alleen maar de satan kent. En sinds dien is de mensheid een speelbal tussen God en de rebel Satan.

De arrogantie en zelfoverschatting zullen uiteindelijk de mens breken. Dat is bijna een natuurwet geworden, een wet die de mens heeft gemaakt. De geschiedenis is vol van figuren die machtig waren maar door minachting van tegenstanders en zelfoverschatting kwamen ze een voor een ten val. Denk maar aan figuren als Napoleon en Hitler.
Ik blijf in het Midden-Oosten en refereer naar figuren als Saddam Hussein, de Sjah van Iran, de huidige Syrische president, de Turkse president Erdogan en nu ook de Kalief Al-Bagdadi van ISIS. De successen leiden naar arrogantie en daarna ongetwijfeld naar overschatting en dat zal fataal worden. Maar gezien het feit dat die figuren die niet meer voor rede vatbaar zijn en vergeten dat ze maar toch zullen mens blijven, de mens met al zijn gebreken en alle consequenties van dien.
Laat ik maar met Erdogan beginnen. Ondanks het feit dat zijn arrogantie een tik kreeg tijdens de laatste Turkse verkiezingen blijft hij arrogant en maakt misrekeningen. Ik noem maar twee van zijn essentiële misrekenden.
1. Hij onderschat de macht van ISIS en laat ISIS zijn land als corridor gebruiken voor haar strijd elders, aan zijn grenzen waar hij geen moeite mee heeft en ISIS haar gang laat gaan. Hiermee isoleert hij zich van zijn NATO bondgenoten.
2. Erdogan overschat zijn macht. Zijn arrogantie gaat zo ver dat hij niet alleen de Koerden in noord Koerdistan, dus binnen de grenzen van zijn Turkije in bedwang te houden maar verbiedt de Koerden ook buiten zijn grenzen een eigen staat te stichten. Ruim negentig jaar geleden besloot zijn voorganger en stichter van het huidige Turkije het bestaan van de Koerden te ontkennen en probeerde hij ze te assimileren. Kijk nu naar het resultaat. 13% van heel Turkije stemt op een Koerdische partij. De Koerden (tussen 30 en 50 miljoen in heel Koerdistan) beseffen langzaam dat ze ook recht op het bestaan hebben als een onafhankelijk volk. En dat kan je vandaag de dag niet meer tegen houden. Door de arrogantie en zelfoverschatting van Turkije wordt ISIS sterker, ook aan zijn grenzen. ISIS die nu lief doet tegen Turkije kan straks anders doen. Waarom? Omdat Al-Bagdadi, de Khalif van de zogenaamd de Islamitische Staat nu Erdogan nodig heeft. Al-Bagdadi heeft niets voor niets de naam van zijn organisatie van ISIS (Islamitische Staat in Irak en Syrië) tot IS (Islamitische Staat) verandert. Dat houdt in dat hij geen enkele grens erkent en zijn islamitische staat moet overal heersen. Maar Erdogan en de zijnen zijn overtuigd dat IS ISIS blijft en dat een tijdelijke macht is dat langzaam voorbij sterft. Dus, hij wil liever ISIS steunen ten koste van een groot deel van eigen bevolking en van Koerden, een volk dat vreedzaam aan de grens met Turkije wil leven.
Nu IS niet alleen in Irak en Syrië haar macht vestigt maar bijna in het hele Midden-Oosten is eigenlijk te laat voor Erdogan. Hij protesteerde gisteren tegen de grote aanval van IS in noord Sinaï, Egypte. Maar zo'n protest laat de heer Al-Bagdadi koud. Hij weet dat hij macht heeft, dat hij overal kan toeslaan. In Egypte, Koeweit, Saudi-Arabië, Yemen, en de hele Perzische golf. Zelfs heeft IS beloofd Hamas van de macht te verdrijven. Weet men wat Hamas is? Hamas heeft een Palestijnse regering in Gazastrook gevormd en is vel tegen het bestaan van Israël en tegen de gematigde Palestijnse regering van Abbas. Ze zijn soennieten en hangen dezelfde idealen van IS aan. Maar puur en alleen omdat Hamas door de Sjiitische Iran gesteund wordt wil IS hen elimineren. In feite deelt IS nu de laken in het Midden-Oosten uit. Straks, als IS sterker wordt, mede door het huidige beleid van de huidige islamitische Turkije, moet Erdogan voor zijn partij en zijn positie vrezen. Hij moet dan in Al-Bagdadi zijn meerdere erkenen en het hoofd buigen. Nota bene het is niet voor niets dat Al-Bagdadi de profeet Mohamed op aarde vertegenwoordigt of niet soms?zelf

De Amerikanen kennen de geschiedenis van de islam. Ze kennen vrij goed de geschillen binnen de twee grote islamitische stromingen om voor het gemak Soenniet en Sjiïet te noemen. Het soennitische Ottomaanse rijk was eeuwen in strijd met het Sjiitische Perzische rijk. Die twee grote machtige islamitische rijken hebben hun oorlogen op het Koerdische grondgebied (Koerdistan) uitgevochten. Beide machthebbers gebruikten/misbruikten daarbij de Koerdische stamhoofden, prinsen en sjeiks. En officiel is Koerdistan in 1514 door deze twee machten werd verdeeld. De eerste wereldoorlog maakte definitief een einde aan die vorm van de islamitische dominantie in het gebied. Amerika wilde de verblijfsellen van die machten in haar voordeel gebruiken en dat kwam haar goed uit want de nieuwe president van Turkije Ataturk was seculier en dat gold voor de Iraanse machthebber ook. Deze waren georiënteerd op het westen en vonden de islam een traditioneel geloof dat ver van de macht moest blijven. Dus Amerika had eigenlijk goede troeven in de hand, beter kon ze niet treffen. En daarvoor, in 1916 tijdens de eerste wereldoorlog, hadden Frankrijk en Verenigd Koninkrijk in het verdrag dat Sykes-Picot heet nieuwe grenzen in het Midden-Oosten getrokken waardoor landen als Irak, Syrië, Turkije, Iran Jordanië, Libanon Enzovoort ontstonden. De koningen van Saudië-Arabië, Jordanië en Irak waren van een en dezelfde familie namelijk de Hashimitische familie. Nu regeert die familie alleen nog in Jordanië. De koning van Egypte was ook westers ingesteld. Met andere woorden had Amerika toen geen rekening gehouden met de Koerden en het Koerdische vraagstuk, althans ze dacht er licht over. De Koerden hebben direct na de eerste wereldoorlog in Noord- en Zuid-Koerdistan (Turkije en Irak) grootste klappen gekregen. De Engelsen die het gezag over de Iraakse Koning hadden hebben de opstanden van Koerden voor onafhankelijkheid zeer bloedig en agressief neergehaald. En Ataturk kon de grote machten waaronder Amerika overtuigen om de rechten van Koerden te schrappen, uit het verdrag van Sèvres (Zwitserland) van 1920. Dat lukte hem en in het verdrag van Lausanne in 1923 (Zwitserland) werd voor geen woord gerept over de Koerden en hun rechten. Na de eerste wereldoorlog hadden de grote machten, winnaars, de rechten van alle volkeren in het verdrag van Sévre gewaarborgd waaronder die van de Koerden. De Koerden waren teleurgesteld maar bleven streden voor hun rechten. Alleen moesten ze nu tegen vier verschillende landen vechten. Al die landen hadden goede banden met Amerika, trouwens ook met het westen en de Sovjet-unie, en beschouwden het Koerdische probleem als een binnenlandse aangelegenheid. Turkije dat het grootste deel van Koerdistan bezet ontkende zelfs geheel het bestaan van de Koerden. En al die moslimlanden die onderling grote verschillen hadden en verschillende ambities koesterden werden ze het eens over één dingen namelijk wanneer een van die landen problemen met de Koerden heeft moeten ze hun onderlinge verschillen ter zijde schuiven en samen tegen de Koerden optreden. Dat hebben ze vastgelegd in het verdrag van Saad-Abad (Iran) in 1937. En ik moet zeggen dat ze wat dat betreft wel woord hebben gehouden, nu nog steeds.
Na de tweede wereldoorlog konden de Koerden het republiek Mahabad in oost-Koerdistan (Iran) stichten. Een republiek dat gedoogd werd door Stalin, de president van Sovjet-Unie. Maar deze verkocht/verried de Koerden aan het westen en Iran. De Iraanse troepen konden na een jaar van het bestaan van het Koerdische republiek een einde maken aan die onafhankelijkheid waarmee niets van de droom van de Koerden overbleef. Het werd een nachtmerrie voor de Koerden toen ze zagen dat hun eerste Koerdische president en zijn ministersploeg in het openbaar werden opgehangen.
Na de "linkse, Arabisch nationalistische" revoluties in Egypte 1956, Irak 1958 en Syrië begin jaren 1960 wilde Amerika een tegenstander vinden waarmee ze kon gebruiken tegen die machthebbers wanneer ze iets vervelends gingen doen en niet gehoorzaamden. Die tegenstanders waren de Koerden. De legendarische Koerdische leider Barzani die in Ballingschap leefde, in de Sovjet-Unie. Hij was in 1947 er heen gevlucht na het neerhalen van de Koerdische republiek Mahabad waar hij een onderdeel van de regering vormde. Hij zag de weg vrij om naar de rechten van zijn volk te vragen en keerde terug naar Irak. Aanvankelijk werd hij als een held ontvangen maar toen hij begon te vragen naar de rechten van zijn volk brak er een oorlog want Irak was immers van Koerden en Arabieren en waar zouden de Koerden het lef hebben om naar hun rechten te vragen. Het werd een uitputtende oorlog en die leider stond aan de basis van het neerhalen van drie Iraakse regeringen. De laatste regering die in 1968 aan de macht kwam werd door Saddam en zijn kameraden gesticht. Na twee jaar gevechten besefte Saddam dat alleen een list kon de Koerden nekken. Hij sloot een verdrag met hen af, een vierjarig verdrag tussen 1970-1974. Na vier jaar zag Saddam zijn kans schoon om de afspraken niet na te komen en begon weer een oorlog tussen Koerden en Irak. De Koerden zochten hun heil in hun bergen en de Sjah van Iran die in onmin was met Saddam gaf ze ruimte om hen vanuit zijn grenzen met rust te laten. Een jaar later bracht Henry Kissinger, de buitenlandse minster van Amerika de Sjah en Saddam, via de Algerijnse president, bij elkaar en verzoende ze, ten koste van de Koerden. De Koerden zagen dat als een groot verraad want Amerika had ze het een en ander beloofd (zo heb ik begrepen) maar met dat verdrag gaf Amerika de Koerden een genade klap die decennia duurde tot Saddam weer in onmin met Amerika kwam door Koweit te bezetten cq annexeren.
Je zou denken dat Amerika de chemische aanval tegen Koerden kon gebruiken in het voordeel van Koerden. Niets minder waar. De Amerikanen die zelf ook chemische stoffen aan Saddam leverden hebben met geen woord over Koerden gehad. Pas na dat Saddam Koeweit had bezet noemde president Bush sr dat Saddam gifgas tegen Koerden had gebruikt.
Telkens moeten de Koerden voor hun strijd hulp zoeken tegen hun onderdrukker en die onderdrukker is weer op een of andere manier bevriend is of was met Amerika en Amerika gebruikt weer de Koerden met valse beloftes. En de Koerden komen weer bedrogen uit.

في عمودي باللغة الهولندية الذي نشرته يوم الاثنين تطرقت الى التخاذل والأسف الذي ينتاب بعض الاكراد بسبب المواقف العربية والإسلامية العدائية تجاه الكورد والقضية الكوردية بما فيها حقوقهم في مدرج الحرية.
كان السبب الرئيسي لكتابة ذلك العمود هو كتابة احد اصدقاء الفيسبوك بان على الاكراد ان يعلموا بان العرب والمسلمين لم ولن يقفوا الى جانب الاكراد في حقوقهم وسيبقون على مواقفهم العدائية تجاه الاكراد وكوردستان ولذلك على الاكراد ان يديروا ظهرهم للعرب والمسلمين ويحاولوا مصادقة اسرائيل. انا لست أبدا ضد علاقات صداقة بين الكور وإسرائيل ان كانت العلاقات على مستوئ الاحترام والمساواة المتبادلة. لاني لاأفهم لماذا يتجنب الكورد علاقات دبلوماسية مع اسرائيل مع العلم لم تحتل اسرائيل شبرًا واحدا من كوردستان ولم تضطهد، تقتل ام تسجن اشخاصا من الشعب الكوردي. في حين ان العرب ، دول إسلامية والفلسطينيون أنفسهم يجلسون مع النظام الاسرائيلي ولهم سفارات منذ عشرات السنين في الاراضي المحتلة كما يسمونها. كتبت بالامس بان لي نوع من الغيرة من اليهود وكنت اتمنئ لو كان الكرد يعاملون اعدائهم مثل ما عامل اليهود أعداهم الذين حاولوا إذابة اليهود. اليهود طاردوا مجرمي الحرب بعد الحرب العالمية الثانية والئ الان (بعد اكثر من سبعين عام) لازالوا يطاردونهم. اما مجرموا الحرب العراقيون ومن ضمنهم الطيارين الذين استعملوا الأسلحة الكيمياوية ضد الكورد في حلبچة عام ١٩٨٨ فقد ساعدتهم بعض الشخصيات الكوردية للهروب الى الخارج وهم يتمتعون بحياة جميلة دون تأنيب الضمير وقد يكونوا هم (مجرموا الحرب العراقيين) الذين يخاف منهم بعض القادة الكرد ويرون بان العلاقات مع اسرائيل ستستخدم من قبل هؤلاء ضدهم وتكون بنظرهم خيانة عظمئ.
نعم انا افهم صديق الفيسبوك الذي يريد رفض العلاقات مع العرب والمسلمين. لان الدول العربية كافة والإسلامية كافة(عدا ايران) صمتت صمت القبور حين قتلت اسلحة صدام حسين الكيمياوية آلاف الأطفال والنساء والشيوخ والحيوانات في حلبچة عام ١٩٨٨. ايران كانت الدولة الاسلامية والوحيدة التي بثت صور وافلام القتل الجماعي في كوردستان ليس لانها تحب الكورد. كلا، ايران تضطهد الكورد في شرق كوردستان بنفس الحقد والنذالة كالدول الاسلامية الاخرئ التي تستعمر كوردستان وتضطهد الكورد. لكن ايران استخدمت تلك الصور والافلام فقط ضد صدام وحكومتة لان هذا كان قد استخدم الأسلحة الكيمياوية ضد قوات ايران مع رضاء و سكوت الدول العالمية بأسرها.
الذي لاأفهمه من صديق الفيسبوك بانه يعطي الانطباع بان الكورد ان صادقوا اسرائيل فان الصداقة مع اسرائيل قد تودي الى استقلال كوردستان. وهذا الذي اريد ان احذر منه لان الكورد ومنذ مئات السنين اجبروا ان يطلبوا المساعدة من الجوار(الجوار و هو المحتل الذي يضطهد أكراده داخل ما يسمئ بحدوده) في حربهم مع المحتل وفي الحروب الداخلية. اليهود الكردستانيون الذين رحلوا الى اسرائيل لازالوا يحبون كوردستان. هذا شي علينا ان نفخر به لان كثيرين من الاكراد كانوا يعاملونهم معاملة سيئة قبل رحيلهم. قي بداية السبعينات من القرن الماضي هرب الكثير من اليهود العراقيون بطريق جبال كوردستان. في ذلك الوقت ساعدهم القائد الكوردي ورئيس الحزب الديموقراطي الكوردستاني آنذاك ملا مصطفئ بارزاني. ذلك القائد حاول ان تكون للكورد اتصالات مع اسرائيل ولكن بعض الوثائق على تلك الاتصالات استخدمت من قبل بعض الاكراد ضدة وكأن ذلك القائد قد اجرم ضد كوردستان وكأنه قام بجريمة عظمئ.
صحيح بان رئيس الوزراء الاسرائيلي قال علنا بانه يوئيد إقامة كوردستان مستقلة وعلى الكورد في كل أجزائها الاستفادة من هذه الخطوة. لكن على الكورد ان لا ينسوا بان حربهم للاستقلال هي في طريق وعر ومسدود وأنهم فقط بوحدتهم الداخلية، الكوردية يستطيعون ان يفتحوا ذلك الطريق. انا في الحقيقة لست متفائلا لان الدول التي تقتسم كوردستان كلها دول مسلمة و رئيس أكبر واقوى دولة مسلمة ورئيس حزبها، حزب العدالة، سيحارب اي كوردي يريد إقامة دولة كوردية على حدود دولته التركية. خارج الحدود التركية و ليست في داخل حدود تركيا. ان كان هذا اشرف سني و اقوئ مسلم سني في العالم فماذا نقول حول الدواعش.
وأريد ان أعيد الى الاذهان بان وزير الخارجية الامريكي في أعوام السبعينات هنري كسينجر وهو يهودي كان المخطط لاتفاق الجزائر المشؤوم عام ١٩٧٥. في ذلك الاتفاق قرر شاه ايران سد حدوده بوجه الثورة الكوردية مقابل بعض مياه شط العرب الذي وعده بها صدام وبذلك اجبر الكورد اما الى الاستسلام لصدام او المكوث في ايران كلاجئين. ورحل كثيرين الى اوطان اخرئ. حسنا لنفترض بان الشاه كان عميل أمريكا والغرب. بعده جاء أية اللة امام خوميني. ماذا فعل ذاك الرجل، الأشرف مسلم شيعي؟
لا اريد ان أقول بان كسينجر عمل ذلك لانه كان يهوديا، كلا هو نفذ السياسة الامريكية كأمريكي وأمريكا التي تحارب الان داعش لاتزال ترفض ليس فقط دوله كوردية ولكن ترفض تسليم المساعدات مباشره الى الاكراد لمحاربه الاٍرهاب وكذلك ترفض شطب الاكراد من قائمه الاٍرهاب في الوقت الذي تساعدهم في محاربه الاٍرهاب .

Ik las een post van een Koerdische Facebook vriend die, terecht boos is op de Arabische en Islamitische wereld en hun media, die altijd de Koerden als vijand zien terwijl de Koerden hen juist andersom zien (ondanks dat die de Koerden en Koerdistan onderdrukken) en behandelen. In zijn frustratie die hij in die Facebook post uit schreef hij dat de Koerden de Arabieren en moslims de rug moeten toekeren en de handen in een slaan met Israel.
Ik begrijp zijn frustratie heel goed. Ik begrijp zijn woede en machteloosheid. En natuurlijk hebben de Arabische en Islamitische landen niets voor de Koerden gedaan. Zelfs in 1988 toen Saddam Hussein de Koerden met chemische destructieve wapens bestreed zwegen alle Arabische en Islamitische landen als het graf. De Koerden werden totaal genegeerd, ze bestond niet. Behalve Iran, het enige moslimland, dat de beelden van de Koerdische slachtoffers die door chemische wapens getroffen waren, wereld bekend had gemaakt. Dat deed Iran niet omdat ze van Koerden hield of houden. Iran onderdrukte toen en onderdrukt nu nog steeds de Koerden net zo hard als andere landen die delen van Koerdistan bezetten. En ze speelt daarnaast een smerig spel door de Koerden uit elkaar te drijven. Ja, Iran verspreide in 1988 de beelden van de Koerdische slachtoffers die door de chemische bommen van Saddam waren getroffen omdat ze in oorlog met Irak waren en Irak had eerder chemische wapens tegen haar leger gebruikt.
En nu even terug naar de post van de Koerdische Facebook vriend en zijn oproep om vrienden te sluiten met Israel. Aller eerst ben ik voorstander van elke gezonde communicatie en relaties die zich op basis van vriendschap en gelijkwaardigheid stoelt. Ik heb altijd bewondering voor de strijd, de overlevingsvermogen van de joden en hun vasthoudendheid om de oorlogsmisdadigers te volgen en voor de rechter te slepen. Ik ben daar zelfs jaloers op en heb geen goed woord over voor de omgang van de Koerdische autoriteiten met de (Iraakse) oorlogsmisdadigers die meegedaan hebben aan de genocide van de Koerden. Denk hierbij aan de piloten die de chemische bommen op Halebdje in 1988 gooiden. Ze werden door Koerdische autoriteiten geholpen om in het buitenland asiel te vragen en hen niets overkwam.
Ik zou nooit uit frustratie een relatie met iemand anders gaan, met Israël ook niet. Dat de joden en Israël goed voor zichzelf zijn wil niet zeggen dat ze ook goed voor Koerden kunnen en willen zijn. De Koerden hebben begin jaren zeventig van de vorige eeuw de Iraakse Joden, uit de handen van Iraakse autoriteiten geholpen en lieten hen via de Koerdische bergen naar Amerika en Europa vluchten. De legendarische Koerdische leider Mustafa Barzani wilde relaties aanknopen met Israël. Met documenten over die contacten probeerden zijn Koerdische, zo genaamd linkse, rivalen hem als verrader te beschouwden. Want contact hebben met Israël zagen ze als hoogverraad, voor Irak en de Arabieren. Dat is iets dat nog steeds de Koerden er gevoelig voor zijn. De Koerdische autoriteiten zijn heel voorzichtig wanneer het gaat om contacten met Israël. Als ze contact met Israël nemen gaat de hele Arabische n en Islamitische wereld op hun achterpoten staan en hen van verraad beschuldigen. Dat terwijl de Palestijnen zelf als decennia met Israël aan tafel zitten, dat diverse Arabische landen hun ambassades in Israël hebben. En dat begrijp ik niet, nooit. Israël heeft geen Koerdisch grondgebied bezet. Israël onderdrukt en bestrijdt de Koerden niet. In feite moet kunnen dat de Koerden en Israël gewone (diplomatische) contacten met elkaar hebben. De Koerden moeten niet klakkeloos Israël gaan volgen omdat de Arabieren en moslims hen onderdrukken. Niet elke jood of Israëliër zet de relatie met Koerden hoog op de agenda. We moeten niet vergeten dat de minister van buitenlandse zaken van Amerika, de jood Henry Kissinger de architect was van het beschaamde verdrag van maart 1975 dat in Algiers werd ondertekend. Door dat verdrag werd de Koerdische opstand ten val gebracht en de Koerden werden geworpen in de schoot van Saddam Hussein in ruil voor wat grondgebied dat Saddam moest afstaan aan de Sjah van Iran die op zijn buurt de hulp aan de Koerden moest staken.
En wat er nu in het Midden-Oosten gebeurt is min of meer de nasleep van dat verdrag.