Boer Geert zou een oude vieze man zijn. Elke week kijken vier miljoen mensen naar de escapades van de vijfenzestigjarige boer. Hij is populair bij heel Nederland. Hij houdt geen doekjes voor de mond en kust al zijn kandidaten, vrouwen op leeftijd, op de mond. Kortom, Nederland geniet de komende weken van de boer Geert en zijn in zijn ban. Zelfs in het door het publiek gewaardeerde zogenaamd kwaliteit programma De Wereld Draait Doorrrrr (DWDD) wordt veel zendtijd besteedt aan Geert, de knuffel boer. Er wordt zelfs een speciaal gedicht en een lied voor hem gemaakt, voorgedragen en gezongen, niet door de eerste de beste dichters of zangeres. Geert is de naam die in miljoenen Twitter berichten wordt getikt.

De amusement tv bereikt zijn hoogste tijd. Het is maar goed dat mensen in Nederland met de boer uit Groningen bezig zijn en niet met serieus nieuws. Na afloop van DWDD kijk ik op internet en lees het volgende bericht 'De Nederlandse journaliste Fréderike Geerdink hangt een celstraf van één tot vijf jaar boven het hoofd. Ze wordt volgens het Turks persbureau DHA aangeklaagd voor “het maken van propaganda voor een terroristische organisatie”.

De journaliste werd op 6 januari dit jaar opgepakt door de Turkse politie en meegenomen voor verhoor. De arrestatie vond plaats op de dag dat minister van Buitenlandse Zaken, Bert Koenders, voor overleg in Ankara was. Geerdink, onder andere werkzaam voor Het Parool en The Independent, is woonachtig in Diyarbakir en specialiseert zich in de Koerdische kwestie. Afgelopen week bezocht ze Kobani.'

Aha, ze heeft Kobani bezocht, de stad waar volgens de Turkse regering de Koerdische terroristen wonen. En die Koerdische terroristen hebben hun stad veroverd uit de handen van moslim, broeders van Turkije, die proberen een grenzeloze islamitische staat te stichten. Een vredelievende organisatie die ISIS heet en geweldloos haar doel wil bereiken o.a. met de Turkse steun. 

Ik zit even klem tussen Geert en Geerdink. Twee Nederlanders van verschillende beroepen, sekse en interesses. Geert ligt in de klauwen van oude geile vrouwen, heeft middeleeuwse gedachten over vrouwen, leeft als een Turkse Sultan en misschien mede daardoor is gelief en populair in Nederland. Geerdink is een kwaliteit journaliste die zich het lot van onderdrukte volkeren aantrekt en nu hangt het zwaard van sultan Erdogan boven haar hoofd. Ze zou hieronder kunnen bezweken. 

Toch, ben ik blij dat ik in dit mooie land woon. Ik heb van mijn FB vriend en trouw correspondent begrepen dat de seculiere rijke Turken proberen o.a. het land uit te vluchten. Ze willen zich in Nederland vestigen. Ze komen hier genieten van Geert, de sultan die een andere kudde heeft dan de kudde van hun eigen sultan. 

We zijn omsingeld. We kunnen geen kant meer op. We stikken bijna in het nieuws. We stikken in angst. Angst voor de islam. Angst voor de terreur. Angst voor de terroristische islam. Overal treft de terreur mensen in het hart. Bijna overal treft de terreur mensen in het hart. Niet in Japan. De islamitische terreur treft de jeugd van Japan niet, ondanks de twee gegijzelde Japanners. Ze hebben het geweldloze antwoord op de terreur van ISIS gevonden: Parodie. De Japanse jeugd, heb ik gelezen, is veel verder dan de Nederlandse jeugd. Veel verder in techniek, in geestelijke ontwikkeling en het bedenken van oplossingen. Ik wil niet zeggen dat de Nederlandse jeugd bezig is met coma-zuipen, groepsverkrachtingen, antipolitiek enzovoort. Nee, dat is algemeen en elke beoordeling op die basis is vals en klopt niet. De kern is: de jeugd in Japan kijkt niet weg, geeft zich niet over aan de angst voor de terreur maar gaat er tegenaan, vechten. En het verstand wint altijd van het geweld, uiteindelijk. Met fraaie technische shoppen van de foto's van de twee gegijzelde Japanners draaien ze de zaken om en maken de terreur op een ludieke wijze belachelijk. En dat moeten we hebben: de terreur belachelijk maken, lachwekkend. Want de terreur tracht de vredelievende ontwikkelingen die de mensheid al millennia voor gevochten heeft te vernietigen. 

Parodie lijkt op satire maar toch anders. Parodie relativeert en houdt een spiegel voor. Satire is scherp maar voor mensen die niet ontwikkeld zijn die de humor van satire niet begrijpen werkt blijkbaar niet. De resultaten van de aanslagen op cartoonisten is het bewijs er van.

Ik zag ook een scène uit de Koerdische bevrijde stad Kobani. Ik de totale puinhoop en ruïne van de stad die de terreur van ISIS heeft veroorzaakt liepen twee ambtenaren van de gemeente Kobani op de schade op te namen. Ik wist niet in welke categorie moest ik die scène plaatsten. Het was geen satire. Het was geen parodie. Het was bloedserieus. Op de vraag van de journalist aan een van die ambtenaren of het zin heeft om het te registreren, want alles was kapot. De ambtenaar zei vrolijk dat het zeker zin heeft. Want er waren toch wat huizen die eventueel bewoont kunnen worden. 

En ik had net een voorstel zien voorbijkomen. Een voorstel op FB van een neef van me waarop ik een opgestoken duim heb gegeven. Het voorstel is dat de huidige Kobani moet zo blijven om gebruikt worden als een museum. En daarnaast moet gewerkt worden aan het ontstaan van een nieuwe stad Kobani, een moderne Kobani. De huidige vernielde Kobani heet officieel 'Ain al-Arab' = 'het oog van de Arabieren'. De nieuwe stad kan officieel dan Kobani heten. 

Bart van U is gearresteerd omdat hij zijn zus heeft vermoord. Bart heeft waarschijnlijk Els Borst ook vermoord. Bart van U is een man in de war, hij is paranoia. Een paranoïde persoon is iemand die verkeert in de waan dat hij/zij wordt gevolgd, in gevaar loopt en hij/zij hoort of ziet beelden die niet kloppen. Bart van U zou paranoïde zijn geworden na de aanslagen van Al-Qaida terroristen van 11 september 2001. Hij dacht dat hij door de moslim extreemsten achtervolgt wordt en ging wapens kopen, meerdere wapens en draagt constant kogelvrije vest. Maar in plaats dat hij de terroristen te lijf zou gaan of zij hem iets zouden doen ging hij aan de slag en vermoorde de verkeerden. Hij vermoorde geen terroristen maar twee onschuldige mensen. Over zijn zus weet ik weinig en Els Borst was alles behalve iemand die iets met het geweld of terrorisme had. Waarom hij haar heeft vermoord moet nog uitgezocht worden.

Een paar duizend kilometer verder, richting het oosten, leeft een paranoïde man, een machtige man. Hij leeft in het grootste paleis van de wereld en wil de oude tijden laten gelden en zich als de nieuwe sultan bekronen. Hij is niet bang voor de islamitische terroristen maar bang voor het westen. Bang voor zijn islamitische rivaal, een oude man, die in de Verenigde Staten van Amerika woont. Die man heet Recep Tayyip  E. en hij is de president van Turkije. Hij bewapend zich door Amerika, Rusland en de rest van de wereld. 

Wat Bart van U en Recep E gemeen hebben is dat ze bang zijn, dat ze zich bewapenen en dat ze de verkeerde en onschuldige mensen doden. Bart doodt zijn zus. Recep doodt de geest van zijn volk. Bart vermoordt een onschuldige vrouw Els Borst en Recep krijgt een andere paranoia. In plaats dat hij de echte terroristen die de hele wereld met vernietiging bedreigen helpt hij die terroristen een grote deel van zijn bevolking te laten doden, elimineren. 

Naast de zeer beruchte wijlen Saddam H die jaren lang grote delen van zijn volk uitmoordde zijn er nu helaas meer paranoïde mensen op deze wereld die zich hebben bewapend en nu bezig zijn de verkeerde en onschuldige mensen te doden. De nieuwe Russische Tsaar, Vladimir P., is ook zo'n iemand. Laten we al die paranoïde mannen als de presidenten van de meeste islamitische, Arabische en Afrikaanse landen en uitzonderlijke personen als de president van Noord Korea buiten beschouwing houden.

Al die mensen zijn Bart van U maar dan met echte macht en grote wapens. Echter er is een verschil. Bart is echt ziek en hij zocht zelf de politie om hem vast te zetten maar de politie vond hem blijkbaar te zielig of te timide of te vertrouwelijk of te lief en liet hem lopen. Ik weet niet waarom en met welke redenen liet politie en justitie die steken vallen?

Koning Abdulla ligt onder de grond. De wurmen hebben een heerlijke maaltijd. De wurmen zullen zich niet alleen veel gaan eten van het rotte vlees maar dronken worden door de hoeveelheid alcohol die de prins van gelovigen heeft gezopen in al die lange jaren van bedrevenheid in hypocrisie. De wurmen zullen allemaal ook stijf worden door de hoeveelheden viagra en ander soorten erectie stimulerende pillen. Als ik me niet vergis hebben de Arabische koningen de eerste stap gelegd voor het ontwikkelen van een pil die hun, door alcohol, slappe penissen stijf kon krijgen. Het is gelukt en als de onderzoeken kloppen worden de meeste en grootste hoeveelheden viagra in de Arabische-islamitische wereld gebruikt. 

President Obama roemt de erfenis van de overleden koning Abdullah. Ja, dit is begrijpelijk. De overledene koning kocht heel veel wapens, drank en medicijnen van de USA. Volgens Obama was de koning van Saoedi-Arabië een leider die ‘een sterk geloof had in de betrekkingen tussen beide landen als een kracht voor stabiliteit en veiligheid in het Midden-Oosten en daarbuiten’. Dat klopt helemaal. Dankzij Saudi-Arabië heeft de stabiliteit, sinds jaren tachtig in het Midden-Oosten, flink toegenomen. Denk aan de achtjaar durende oorlog tussen Irak en Iran. Saudie-Arabië speelde een grote rol hierin. Daarna de tweede Golfoorlog speelde hetzelfde land weer een gewelddadige, sorry ik bedoel een geweldige rol in het creëren van de situaties waarbij wapens bij nodig zijn, heel veel wapens. 

Op het volgende citaat van de minister van Buitenlandse Zaken John Kerry over koning Abdullah heb ik geen commentaar: ‘moedig partner in het gevecht tegen gewelddadig extremisme, die net zo belangrijk was als voorstander van vrede’. Was de minister vergeten dat Saudie-Arabië samen met Pakistan de enige landen die de Afghaanse regering van de extremistische Taliban erkenden en steunden. Het land waar de Saudiër Osama Ben Laden de lakens uitdeelde en waar hij de plannen voor 9-11 creëerde. 

En Frankrijk laat via een verklaring weten dat Abdullah herinnerd zal worden als een staatsman die de geschiedenis van zijn land ingrijpend heeft veranderd. Diens visie van ‘een rechtvaardige en duurzame vrede in het Midden-Oosten is nu relevanter dan ooit.’ 

Waarschijnlijk is de Franse regering in schok en weet niet hoe te reageren na de aanslagen op Charlie Hebdo. 

Inderdaad, er heerst nu, dankzij de grote rol van Saudie-Arabië een rechtvaardige en duurzame vrede in het Midden-Oosten. In Saudie-Arabië zijn de vrouwen die de top functie bekleden. De vrijheid, emancipatie en feminisme zijn hun oorsprong in Saudie-Arabië van koning Abdullah begonnen. 

Al die machtige leiders die de koning prijzen vechten nu, in de geest van de Arabische koning, tegen het gevaar van islam extremisme dat vertegenwoordigd is door IS. En omdat de koning de Koerden wilde besparen van deelname aan die strijd had hij zijn vrienden, de wereldleiders, geadviseerd de Koerden niet uit te nodigen bij de landen die IS bestrijden. Want ze zijn bang voor het ontstaan van een vrije Koerdistan waar geen plek is voor IS terroristen. 

Op de eerste rij, direct voor me, zitten de belangrijke religieuze Joden en moslims. Ik heb nog nooit, zo dichtbij, de religieuzen gezeten. Zeker niet bij Joodse geestelijken. Ik kijk naar het kleurrijke keppeltje op het hoofd van de man die voor mij zit en twijfel of hij een moslim of een jood is. Zulke keppeltje heb ik ook ooit gedragen, toen ik kind was. Bijna alle mannen in het dorp droegen zulke keppeltjes. 

De drukte wordt steeds groter, het wordt bijna benauwd. De pers is massaal aanwezig. Twee muzikanten zijn aan het spelen.  Een mooi instrument dat op gitaar lijkt klinkt niet als gitaar en ís geen gitaar. 

De avond van Salaam Shalom in Belcampo begint met een live verbinding via Skype. Voor de camera zitten een grijs bebaarde Rabbijn, een gladgeschoren Imam en een tolk. Beide geestelijken zijn enthousiast, de zaal ook. De zaal moet een paar keer, met de rechterhand, het v teken maken en met de linkerhand de hand van de naaste vasthouden. 

De optredens beginnen. Alle dichters, zangers, musici en geestelijken doen vrijwillig mee. 

Er zijn nauwelijks moslima's met hoofddoeken. Eindelijk zie ik twee moslima's die een soort hoofddoek dragen. De ene heeft alleen de haren bedekt, de andere ook de hals. 

De burgemeester wringt zich in een stoel tussen een jood en een moslim, slim. Hij houdt een speech. De speeches van burgemeesters lijken bijna altijd hetzelfde. Het kan aan mij liggen. De kern van de boodschap is: Amsterdam is voor iedereen, moet veilig blijven en we moeten solidair met elkaar zijn om de terreur geen kans te geven.

Later geeft Asscher iets dergelijks maar hij is meer kritischer en genuanceerder. Het lijkt pessimisme maar het is de realiteit wat hij vertelt. Hij heeft moeite mee dat de moslim jeugd een soort antipathie voor onze samenleving heeft maar koestert de hoop op verandering.

Ik denk na over de reden van de antipathie. Ik zie een driehoek: thuis, moskee en school. Dat zijn de plaatsten die ieder kind beïnvloeden. Ik denk aan een foto van een imam met een zware wapen in de hand. De foto is onlangs in dagblad Trouw uitgekomen. De Iman is aan het preken, met het geweer in de hand.

Als ik later een rabbijn en een imam samen zien staan, hand in hand, het publiek spreken herken ik in de imam een zachtaardige man, een bijna timide. Die imam zal nooit kwaad preken: 'we moeten jihad voeren tegen de jihadsiten', zegt hij kalm, bijna verlegen.

Ik doe mijn ogen even dicht en droom van een maatschappij zonder religieuze conflicten. Ik hoop dat mijn droom geen utopie is.

Thuis zie ik een nieuwsitem over de avond. De enige vrouw met hoofddoek in het publiek werd geïnterviewd. Ik had liever de zangers met de prachtige stem, prachtige krullende haren gezien, een tiener en modern geklede moslima. Dat had beter bij de avond gepast. Maar ik ben niet diegene die de nieuwsitems bepaalt en daarmee de beeldvorming van het grote publiek.