Het is moeilijk je te onttrekken aan slecht nieuws. Je wordt als het ware omsingeld met het gewelddadige nieuws over het terreur dat de media aan de man brengt en daarmee bijna iedereen bezig houdt. De slimme terreurorganisatie maken dankbaar gebruik van de persvrijheid, de nieuwsgierigheid, de onwetendheid en de naïviteit die in een de democratische maatschappijen heersen, in landen als Nederland. 

Onlangs werd de documentaire Paradijsbestormers uitgezonden (zie link). Ik heb het ook gezien en ik las verschillende reacties. De reacties variëren heel sterk. Dat de documentaire indrukwekkend was staat buiten kijf maar het vertonen ervan zonder begeleiding is levensgevaarlijk. Waarom? Omdat de hoofdpersoon in welke film dan ook de sympathie van kijker krijgt en de jongeren zullen zich sterk kunnen identificeren met de hoofd persoon die zijn gruwelijk daden heel simpel en met veel empathie aan de man brengt, vooral als hij over het hiernamaals vertelt en zijn doel uiteen legt dat hij wil sterven voor het eeuwige leven. Zijn stem is warm en "geloofwaardig". En daarom is het vertonen van de film zonder begeleiding gevaarlijk. Natuurlijk horen we de stem van zijn moeder die over haar pijn vertelt, dat ze hem in haar armen weer wil nemen en dat ze door zijn vertrek kapot is. Dat hij haar niet verteld had. Maar kan een kijken, vooral een tiener of een jongeman in de twintig, aan het lijd van zijn moeder denken? Een moeder die niet in beeld te zien en die alleen in het Arabische spreekt. Kan de documentairemaker verwijten waarom ze niet aan de hoofdpersoon vroeg of hij aan de pijn van zijn moeder dacht toen hij haar zo maar verliet? Kan je haar verwijten dat ze niet verder ging vragen om voorbeelden te noemen die zijn mening bevestigen? Hij beweerde namelijk dat de Nederlandse regering wil moslims vermoorden. De documentaire maker kon toch vragen naar voorbeelden. Ze kon tal van voorbeelden noemen die het tegenovergestelde bewijzen. Je kunt inderdaad haar niet verwijten dat ze niet veel van de Koran weet. Als ze iets had geweten van de belangrijkheid van de rol van de moeder in de Koran kon ze haar hoofdpersoon confronteren met het feit dat in de Koran staat dat het betreden van het paradijs van een goede relatie met je moeder afhangt. De Koran heeft gezegd dat het paradijs ligt onder de voeten van de moeders en wie zijn moeder pijn doet moet hij naar het paradijs fluiten. Dus kan de hoofdpersoon naar het paradijs gaan als hij zijn moeder bedrogen heeft en haar in de klauwen van de regering heeft achtergelaten door naar Syrië te vluchten. Haar in de klauwen van de regering liet, die volgens hem, alle moslims wil vermoorden. Dat is toch laf of niet soms?! En wat doet hij dan daar in Syrië? Wie moet hij bevrijden van wie. Hij kent toch niemand. Hij kent zijn moeder althans wel, dat hoop je tenminste. Daar is Syrië martelt hij mensen niet zoals de Syrische soldaten doen, dat vind hij verwerpelijk. Nee, hij schiet ze kapot, dood. Welke god keurt het doden van onschuldigen goed? En welke god accepteert dat je kinderen mag doodschieten en meisjes verkopen als seksslaven? Ondanks dat in de documentaire een lijn te zien die de afkeer van de Syrische strijders ten opzichte van mensen als de hoofdpersoon toont blijft die lijn subtiel en kan niets inbrengen ingebracht tegen de sterke lijn van de hoofdpersoon die de rest domineert. Die lijn had meer zijn recht gekregen wanneer de documentaire maker de hoofdpersoon met de vraag had moeten confronteren met die informatie dat de opstandelingen van Syrië hem en zijn maten beschuldigen van het kapen en gijzelen van hun revolutie en daarmee de dictator helpen. De jonge vrouw die de documentaire maakte had zich beter met meer info, feiten en dappere vragen bewapenen dan wat we gezien hebben. Zelfs haar echte mening zit er niet in. Het vertonen van die documentaire kan inderdaad als propaganda werken en ik betwijfel het ten zeerste of dat haar bedoeling was.

http://www.nieuws.nl/algemeen/20140911/Nederlandse-jihadstrijder-aan-het-woord-op-NPO3

De Amerikaanse president Barack Obama gaat straks zijn plannen uitvouwen, wat ISIS betreft. Hij wil ISIS vernietigen. Er zijn geruchten dat hij de steun van de soenitische staten als Saudi-Arabië, Qatar en Turkije gaat vragen en hen actief bij betrekken. En hij heeft grote druk op de "Irakezen", zeg maar op de Koerden en Soennieten uitgeoefend om deel te nemen in de nieuwe Iraakse regering die onlangs geïnstalleerd werd. Hij wil Irak als één land bij elkaar houden.

Ik kan u nu al verzekeren dat wanneer dit de plan van Obama is dan gaat hij aan zijn doel voorbij. Het zal hem niet lukken ISIS te vernietigen. Waarom?

Het is simpel. Irak zal nooit en nimmer een sterk land worden en met een mond gaan praten en met een vuist slaan. Irak is een zandkasteel dat met pappen en nat houden in het leven wordt gehouden. Het lot van een zandkasteel is instorten door welke stroom, vloed of andere oorzaak dan ook is bestempeld. Dus een essentieel deel van zijn plan gaat apriori mislukken. 

Weer een ander deel van zijn plan, namelijk de steun van de soenitische staten als Saudi-Arabië, Qatar en Turkije is ook een utopie, een domme illusie van de Amerikaanse president. Die landen hebben ISIS gecreëerd, ze steunen ISIS financieel, logistiek en ISIS is hun vecht machine, hun waakhond. Natuurlijk zullen die landen tegen Obama zeggen dat ze willen helpen. En natuurlijk gaan ze geld van hem innen om ISIS niet mee te bestrijden maar om ISIS sterker te maken. Want die landen hebben niets meer over ISIS te zeggen, zij liggen klem in de tang van ISIS en kunnen niet levend uit de grijp van ISIS komen. ISIS is die landen uitgegroeid en machtiger geworden. 

De hele wereld mag de borst nat gaan maken. De plannen om binnen twee jaar ISIS uit Irak te verdreven gaat op die manier zeker mislukken. En wanneer de tijd uitbreekt om ISIS in Syrië te bestrijden zal Obama als een gewone man door het leven gaan. Er zal een nieuwe Amerikaanse president komen en die zal waarschijnlijk een mooi gelegenheid vinden om te stoppen met de foute plannen van Obama.

Dan zijn we over drie jaar niet zonder ISIS maar zal waarschijnlijk ISIS aan de poorten van Europa vechten. Over drie jaar zal aan de ene kant Rusland en aan de andere kant ISIS de grenzen van Duitsland bedreigen en erop bonken.

Wat is de oplossing dan? 

1. Irak opdelen in zes onafhankelijke of federale staten te weten: twee Koerdische staten, twee sjiitische staten en twee soenitische staten. 

2. Turkije tot een federale staat maken dat uit zeven federale staten bestaat. Twee Koerdische, een Alewietische, een Laz, een Armeens, een Turkse en Istanboel als een aparte republiek. 

3. Syrië opdelen in drie onafhankelijke of federale staten, Koerden, soennieten en Alewieten. 

4. Twee onafhankelijke Palestijnse staten te weten Gaza en een grote Palestijnse staat dat grote delen van Jordanië en de huidige Palestijnse gebieden bevat.

Op die manier creëer je rechtvaardigheid en balans. Binnen die grenzen zal een ISIS of zoals het nu IS heet niet kunnen overleven. 

Zou het waar zijn dat ISIS met het verspreiden van onthoofdingen vele jongeren in Europa en Amerika werft? Is het waar dat die jongeren zich bij ISIS willen sluiten omdat die het westen vernedert? Ik lees dat die jongeren naar een soort rechtvaardiging zoeken. Ze zouden boos zijn omdat het westen niets of weinig doet om de Palestijnen te helpen schieten tegen de Israëlische aanvallen. Dat het westen de Syrische opstand niet hebben gesteund. Maar is het dan niet overdrijven dat je je bij ISIS gaat aansluiten en je schuldig maken aan verschrikkelijke onrechtvaardigheden. Want is inmiddels de hele wereld op de hoogte van de gruweldaden van die extreme organisatie. Het is misschien toch nuttig om te herhalen dat die organisatie alles wil vernietigen wat niet in haar strenge ideologie past (zelf noemen ze het de ware islam religie). Ze willen de hele wereld met geweld veroveren en die die dan volgens hun strenge regels gaan regeren. 

Waarom willen de jongeren die hier in het westen opgegroeid zijn het westen vernietigen? Waarom willen ze dat ISIS de democratische systemen in de landen waar ze geboren of opgegroeid zijn vernietigd en hun nieuwe harde systeem dat op geweld en bloedvergieten gebaseerd laten gelden? Waarom willen ze die ontwikkelde landen 1400 jaar terug brengen, naar een soort steentijdperk, met alle consequenties van dien? Wat is er zo heerlijk en rechtvaardig aan dat geweld, aan die vernedering? Wat heeft het westen hen gedaan behalve heb goede opleidingen en alle mogelijkheden aanbieden? Is dat geen stank voor dank? 

Met mijn opvoeding die ook islamitsch was heb ik meegekregen dat elke goede daad met een goede daad of zelfs betere daad moet beantwoordt worden. Die positieve menslievende opvoeding kan ik niet terugvinden van de jongeren die zich bij ISIS willen sluiten. Ik zie alleen haat, een onbegrensde haat en een ongekende wil tot vernietigen. Dat kan ik en wil ik niet begrijpen. Ik kan niet geloven dat wanneer mensen bij sollicitaties gediscrimineerd worden dat ze zodanig blind worden en niets meer van dit land waardig vinden en over willen gaan tot wraak en naar een totale vernietig streven. Als je moslim bent en in de goedheid van de mens gelooft moet je zeker die slechte en onrechtvaardige daden niet accepteren. Maar zijn alle mensen in Nederland, Europa en Amerika slecht? In dit land en het gehele westen heb je het recht te protesteren en er zijn tal van mogelijkheden die je in deze systemen kunt benutten om de onrecht die je, door enkelingen, aangedaan is recht te zetten, zonder onthoofdingen. Maar dat je de hele maatschappij wil vernietigen en die in een gewelddadig maatschappij veranderen moet je wel diepere redenen voor hebben. De wortels van die haat moeten dieper zitten. Het moet met de paplepel ingegoten zijn. Het kan niet anders. Ik durf te beweren dat het in de thuisopvoeding ligt en in het (speciale religieuze) onderwijs. 

Als je hekel hebt aan deze maatschappij, aan de democratische regeringen en aan alle andere geloven die in dit land zijn dan sluit je je af van de maatschappij en je gaat alles en iedereen als vijand, een verschrikkelijke vijand, zien en zodanig behandelen. Dat er gematigde mensen zijn wil niet zeggen dat die iets er aan kunnen doen. De honderdprocent haat en de wil tot totale vernietiging, zonder enkele compromissen of lichtpunten, kan je niet met democratische en zachte middelen bestrijden. Het heeft in de eerste instantie niet met de mensen te maken maar met de doctrine en die doctrine blijft groeien zolang de mensen willen dat uitoefenen en dus zolang de doctrine bestaat. 

Dat er goede imams zijn wil ik graag geloven. Dat die duidelijk hun volgers voor extremisten waarschuwen en de democratie verdedigen betwijfel ik, althans als ze het doen doen ze uit een bepaalde verplichting en dat wordt door de volgers, de jongeren, als niet serieus. Dat er goede mensen zijn die blij zijn met hun leven in deze vredige maatschappij betwijfel ik geen seconde anders vluchten nog steeds duizenden mensen en riskeren hun leven om Europa te bereiken. 

Er is iets mis, iets essentieels. Dat de daden van die extremisten een vruchtbare grond gaat vormen voor een tegenpool uit andere geloven is zeer mogelijk. Waar zal dat naar toe leiden? Hebben we hier een burgeroorlog, een vernietigende burgeroorlog, nodig om te beseffen dat de zaak zeer ernstig is? Wie kan de moslim jongeren die onthoofdingen verheerlijken en gedreven zijn zich als vernietig machines te fungeren bij hun verstand brengen? 

Ik heb geen antwoorden op mijn vragen!

Robert is een nabestaande. Zijn broer Erik zat met zijn vrouw en enige zoon in MH17. Robert wordt geïnterviewd door een televisieverslaggever. Een mooi journalistiek verslag dat het leed van een nabestaande vorm geeft, een poëtische vorm. Aan het einde van het programma zit Robert aan tafel, samen met zijn vrouw. Hij verteld bijna onderkoeld dat hij zijn broer en diens gezin zal missen '...de verjaardagen en op de theateravonden zullen hun twee stoelen leeg blijven'. Hij schiet vol maar probeert zich te vermannen. Zijn vrouw kijkt hem medelevend aan, aarzelt even en steekt haar linkerhand en raakt zacht zijn rechterarm. Die scène kan je niet onberoerd laten. De liefde voor zijn verloren familieleden, de machteloosheid maar ook het begrip voor anderen wordt subtiel in het verslag weergegeven. 

Eerder in het programma betoogt Robert zijn medeleven met de Oekraïners, met de mijnwerkers, die dagenlang trachten de slachtoffers en hun ledematen op te rapen. De lichamen en en delen er van lagen verspreid op een groot stuk grondgebied. Dat die mensen na al die verschrikkingen die ze meegemaakt hebben bij het zien en oprapen van de slachtoffer misschien een kop koffie hebben gekregen en verder naar hun huizen zijn gegaan om vervolgens weer hun "gewone werkzaamheden" te hervatten. Die mensen krijgen geen slachtoffers hulp zoals de slachtofferhulp in Nederland bekend is. 

In Nederland was eigenlijk iedereen boos op de Oekraïners. Men bestempelde ze als respectloze dieven die de slachtoffers hebben minacht. Achteraf bleek dat die Oekraïners waren dapper en hadden medeleven en behandelden de slachtoffers met respect. Ze hielden waarschijnlijk trauma over. 

Robert die samen met zijn gezin probeert het verlies van hun dierbaren te bewerken dwingt respect bij me af. Zal het bizar klinken als ik de nabestaanden van de slachtoffers van de oorlog in Koerdistan, van de verschillende bevolkingsgroepen, hetzelfde lot gun als dat van de Nederlandse nabestaanden van MH17 die overigens ook oorlogsslachtoffers waren? 

Zijn de nabestaanden van slachtoffers ook een soort slachtoffers? Denk aan de ouders van de oorlogsfotograaf Jim Foley. Maar denk ook aan de onbekende nabestaanden. Denk aan de nabestaanden van de slachtoffers die hun dierbaren via Facebook zien dat die in groepjes door de terroristen eerst flink vernederd worden en dan op een laffe wijze geëxecuteerd  worden, onder het geroep dat Allah de grootste is. 

http://www.npo.nl/eenvandaag/26-08-2014/AT_2015474

Het schijnt dat naar de Koerden gekeken wordt met een bepaalde jalousie, een jalousie die ik niet kan plaatsen en zeker niet begrijp. Er wordt beweerd dat de Koerden de enige macht in het Midden-Oosten die alle grote sleutelmachten in het Midden-Oosten achter zich krijgen. Amerika tot en met Iran. Er wordt beweerd dat de Koerden gelukt dat alle neuzen hun kant wijzen, iedereen helpt ze. Waarom? Omdat de opmars van de Islamitische Staat (IS) in Iraaks-Koerdistan moet gestopt worden, koste wat het kost. Maar men is ook bang, bang voor de Koerden. Want wat zouden de Koerden met de wapens gaan doen wanneer ze IS verslaan? Men is bang dat de Koerden machtig worden en dan zich onafhankelijk verklaren. En daar zit niemand op te wachten, zeker Iran, Irak, Turkije en Syrië niet. Deze landen onderdrukken de Koerden sinds mensenheugenis en willen het zo houden maar nu kunnen ze een oogje dicht doen omdat ze de Koerden nodig hebben om het gevaar van IS ver van hun gebieden te houwen. 

Koerden waren en blijven benadeeld. Zelfs na 2003 toen de Koerden de Amerikanen hebben geholpen Saddam van de macht van Irak te verdrijven hebben de Amerikanen, die eerder de Koerden o.a. in 1975 in de steek hadden gelaten, hen weer niet echt geholpen, niet vertrouwd. Ze hebben miljarden dollars in het Iraakse leger gestopt maar de Iraakse militairen hebben die wapens voor IS achtergelaten en vluchtten als de hazen, zonder te vechten. 

Feiten: Amerika heeft haar belangen in het olierijke Koerdistan. Turkije is de afgelopen twaalfjaar dankzij Koerdistan rijk geworden. Iran evenzeer en Syrië zou ook geprofiteerd hebben van de geringe vrijheid van zuid Koerdistan. De centrale regering in Irak zelf wordt bij elkaar gehouden door de inzet van de Koerden. En toch blijven die landen bang zijn voor Koerden. Nu de Koerden de wapens dringend nodig hebben om juist die landen te verdedigen tegen het IS gevaar willen de wereldmachten de wapens aan Koerden leveren maar niet rechtstreeks, het moet via Bagdad gebeuren, via de centrale regering van Irak. Een regering die niet functioneert en geen vuist tegen IS kan maken. Waarom? Omdat de Koerden een deel zijn van Irak en de wapenleverantie via de centrale regering moet plaatsvinden. Wat een onzin. De Koerden weten dat de wereld niet om hun bruine ogen bezorgd is. De Koerden weten dat ze altijd in de steek gelaten werden en deze keer ook. Ze weten dat toen bijna een hele stad slachtoffer werd van chemische wapens in 1988 de hele wereld de andere kant opkeek. Alle neuzen waren toen niet in de Koerdische richting gericht, geen enkele neus. Toen verzweeg zelfs de hele islamitische wereld, geen enkele Arabische land heeft het nieuws vermeld laat staan protesteren en helpen. 

Ik begrijp niet waarom is de wereld bang dat Koerden onafhankelijk worden? Hebben de vijftig miljoen mensen van verschillende volkeren in Koerdistan geen recht op eigen staat? 

Nog meer feiten: de Koerden zijn altijd onderdrukt. De Koerden hebben nooit andere landen bezet en nooit die ambitie hebben gekoesterd. Alle oorlogen hebben plaatsgevonden op hun eigen grondgebieden. Nu ook. Ze vechten nu op hun eigen grondgebieden en hebben niet de ambitie andere gebieden te bezetten. 

Het bizarre is dat de Koerden in alle delen van Koerdistan nooit wilden of beweerden om andere volkeren kwaad te doen of van hen te willen scheiden (behalve de laatste tijd in Iraaks Koerdistan omdat het water aan de lippen kwam). Ze smeekten en smeken om broederschap en toch is de wereld bang voor ze. Misschien moeten ze een keertje zich boos maken en zeggen: 'waarom moeten we jullie verdedigen als jullie ons niet vertrouwen?' Misschien moeten ze een keertje zeggen: minder dan onafhankelijkheid accepteren we niet, slikken of stikken.