14. aug, 2014

Nee, dit is niet de zwarte achterkant van nationalisme

Het is goed dat dagblad Trouw Judit Neurink, als correspondent in zuid Koerdistan heeft, in Irak. Sinds 2004 verblijft ze in Koerdistan en schrijft berichten en (opinie en analytische) artikelen voor Trouw. Naast haar werk voor Trouw heeft Judit jaren lang journalisten daar opgeleid.  Ze heeft haar leerlingen geleerd hoe ze onafhankelijke journalistiek moeten bedrijven en de waarheid vertellen. Twee van die journalisten zijn vermoord in verband met hun werk, door het kritische schrijven. Sinds de bezetting van Mosoel in juni van dit jaar schrijft Judit bijna dagelijks, ze haalde onlangs de voorpagina en vandaag heeft ze meerde artikelen staan. In 'klein Erbil' schrijft ze vandaag onder de titel 'Een Arabier moet wel voor IS zijn' over het groeiende nationalisme onder de Koerdische jeugd? De jeugd die de Arabieren die in hun stad wonen van verraad en sympathie voor ISIS verdenken. De jeugd die demonstreert waardoor de Arabieren niet meer durven hun huizen te verlaten omdat de jeugd een oude Arabische man zou gemolesteerd hebben. 

Judit schrijft: 'Ik verafschuw wat er gebeurt, maar begrijp het wel. Het Koerdisch nationalisme is deze jongeren met de paplepel ingegoten, net als de verhalen over de misdaden van Saddam Hoessein tegen hun volk. Ze denken dat alle Iraakse Arabieren Saddam steunden, terwijl er ook waren die samen met de Koerden tegen hem vochten. Hoe verwarrend moet het zijn dat die gehate Arabieren als ontheemden binnenkomen, en zelfs worden opgevangen! .... De anti-Arabische opstand van de jongeren staat echter niet op zich. De Koerdische overheid voert een beleid dat Arabieren moet ontmoedigen zich te vestigen. ... De Facebookpagina "Exit from Kurdistan" kreeg al 19.400 likes. Al ken ik de ongemakkelijke gevoelens van veel Koerden jegens Arabieren, toch schrik ik ervan. Dit is de zwarte achterkant van nationalisme'. 

Zo, dat is een conclusie dat je U tegen moet zeggen. Een uitspraak die op zijn zachts gezegd niet genuanceerd. 

Ik volg het nieuws op allerlei manieren en via verschillende (massa) media. Ik hoor voor het eerst dat de Koerdische jeugd had gedemonstreerd en een Arabier had gemolesteerd. Ik weet niet hoe groot die demonstratie was maar waarschijnlijk niet groot genoeg dat mensen er over schreven, behalve Judit. En laten we zeggen dat Judit gelijk heeft en er een demonstratie was tegen de Arabieren daar. Hoe veel mensen hebben er aan mee gedaan? 1000? 2000? Hebben ze behalve die ene oude Arabier iemand anders geslagen, mensen gewond, vermoord? Nee. 

De Koerden roepen al decennia, bijna een eeuw: 'Wij zijn broeders, de Arabieren zijn onze broeders'. Maar de Arabieren met hun verschillende regeringen blijven de Koerden bestrijden, hen als tweederangs burgers behandelen en constant hun land bezet houden. Daarbij gebruik makend van al die oliebronnen waaraan Koerdistan rijk is. Inderdaad, in de stad Erbil en andere steden van Koerdistan waren er Arabieren die tegen Saddam waren. Ze waren er gevlucht en onderdak hadden gekregen. Nuri Almaliki, de huidige premier van Irak die de Koerden bestrijdt, was er een van. En bijna alle Sjiitische, Soenitische, communistische en de rest van de oppositie tegen Saddam waren en woonden in Koerdistan maar toen ze later in Bagdad gingen regeren, vluchtten Saddams getrouwen naar Koerdistan en de Koerden hebben die (die tot dan de Koerden vermoorden) ook onderdak gegeven en hen beschermd. En nu dat de extremisten van ISIS delen van Koerdistan hebben bezet, de Koerdische moslims, Yezidies en christenen hebben verjaagd en massaal vermoord zijn er nog steeds alleen al in Erbil bijna miljoen Arabieren die geen poot hebben uitgestoken om te laten zien dat ze tegen ISIS zijn. 

In Nederland, wanneer een extreme islamitische terreurdaad plaatsvindt, vraagt iedereen aan de Nederlandse moslims om stelling te nemen tegen de daders. In Koerdistan hebben ze dat niet gedaan. Ik zag een discussie op een Koerdische satellietzender waar bijna iedereen riep tot begrip voor de Arabische bewoners van hun stad, dat ze hun broeders zijn terwijl aan de handen van velen van die bewoners nog het bloed van de Koerden kleeft. 

Die jongeren waar Judit over schrijft zijn niet met nationalisme opgevoed, zeker niet met de paplepel ingegoten. Integendeel. Maar die jeugd die via massamedia alles ziet en de Arabische nationalisten uit de hele Arabische wereld begint te kennen beseft dat die Arabieren in hun stad niet alleen zwijgen maar feest vieren en jodelen, terwijl ze dankbaar moeten zijn voor Koerden die hen als gasten behandelen. Het is niet terecht dat deze jeugd door Judit, als nationalisten, bestempelt wordt. 

Dat Judit al tien jaar in Koerdistan woont en Arabische vrienden daar heeft is prima maar ik hoop niet dat zij door invloed van haar Arabische vrienden tot die conclusie is gekomen, dat de Koerden nationalisten zijn en ze hun kinderen zodanig opvoeden. 

Als de Koerden enige neiging tot nationalisme hadden gehad waren ze waarschijnlijk allang onafhankelijk geworden. Dan waren ze nu niet in die benarde situatie beland. Dan waren ze nu niet geterroriseerd door o.a. de jongeren die in Europa, in democratie opgevoed zijn en nu Europa verlaten om de Koerden daar te terroriseren.

10. aug, 2014

Kruisvaders worden door Zwaardvaders vervangen

Het nieuws bepaalt al dagen mijn dagelijkse ritme. Het is niet de honger naar de ellende van de mensen, niet de honger naar vreselijke beelden maar de laatste gebeurtenissen in Koerdistan laten me niet los. Ik dacht in 1988, na de grote ramp die Saddam de Koerden bezorgde door chemische bombardementen waar de lijken van vrouwen, kinderen en dieren massaal in de straten bleven liggen, dat ik de top van ellende had gezien. Na het zwijgen van de wereld, dagen lang, over die vreselijke drama dacht ik dat er niets meer zo'n gebeurtenis kan overtreffen. Maar exact drie jaar later trof de Koerden een ramp die nog vele malen groter was, van omvang. De Koerdische diaspora van 1991. Miljoenen Koerden vluchtten, eigenlijk spatten, naar Turkije en Iran. Gevolg: tienduizenden doden. De wereld machten wilden er over zwegen maar dankzij een paar cameramannen dwongen hun beelden Amerika om in actie te komen en ik zag helikopters die voedsel dropten voor de vluchtelingen, de Koerdische vluchtelingen die naar voedsel renden terwijl ze door de Turkse soldaten geslagen werden. En nu, 23 jaar later, zie ik de herhaling van die beelden, op een kleinere schaal. Toen sloegen bijna alle Koerdistaanse volkeren op de vlucht voor de troepen van Saddam, Saddam die zo juist uit Koeweit weggedreven was.  En nu gaat het voornamelijk om Ézidies/Yezidies. Niemand weet hoe veel van hen in hun berg ingesloten zijn maar het zijn meer dan 40.000 mensen. En ik heb zojuist de verslaggever van Rudaw, Berekat Isa, gezien die met zijn familie in die berg opgesloten zat. Hij is gisteren met zijn dochtertje van zeven (schat ik) en een zoontje van zijn broer. Hij arriveert op het kantoor van Rudaw. Collega's omhelzen hem maar hij is blijkbaar in de war en kijkt voor zich uit. Er wordt een zender aan zijn kleding geplaatst en hij wordt live geïnterviewd. Hij is, door de huilbuien, bijna onverstaanbaar omdat hij kinderen en bejaarden zag sterven. Hij vertelt dat zij gezien hadden hoe de dood langzaam kroop en dat ze geen uitgang konden vinden. Hij wilde dood maar bleef hoop koesteren om wille van zijn kinderen en om in contact te blijven met zijn tv-zender om verslag te maken van de ellende. Hij had geluk en verbleef, samen met nog 400 mensen, in een huis van een bewoner van het Shingal gebergte waar hij zijn telefoon kon opladen. Hij zegt dat hij kan begrijpen wanneer mensen van verschillende nationaliteiten of religiën in een land met elkaar vechten. Maar hij kan niet begrijpen niet waarom mensen uit verre landen komen om je huis dat je decennia hebt opgebouwd in te pikken en je en je gezin vermoorden, je vrouw en zus mee te nemen om ze te verkopen. Dat kan hij niet begrijpen. Hij is opgevoed met tolerantie en respect voor elkaar geloof (vóór zijn programma begon was opdezelfde Koerdische zender een discussie over racisme en tolerantie, de Koerden verwerpen racisme en in Koerdistan leven christenen, Ézidies, moslims van verschillende stromingen en nu geeft Koerdistan onderdak aan meer dan miljoen gevluchte Arabieren). Isa bedoelde dat hij ISIS niet begrijpt, waarom die hun rustige leven in Europa waar ze alle vrijheid hebben en in democratie leven ruilen om als roofdieren onschuldige mensen te vermoorden en verkrachten. En inderdaad de ISIS strijders komen o.a. uit Europa. Ik zag gisteren in een filmpje over ISIS dat een Belgische bewoner met zijn zoontje naar het gebied was gegaan om de islam met geweld, via het geweer, te verspreiden. De bebaarde man vroeg aan zijn zoon of die Djihadist of zelfmoordenaar wilde worden. Het jongetje wilde geen zelfmoordenaar maar Djihadist worden. Hij kan blijkbaar doden maar nog geen maagden bewerken. Het jongetje moest kiezen of hij zich met België verbonden voelde of met de Islamitische Staat. In die film was duidelijk dat ze de kinderen met hun extreme doctrine zijn aan het opvoeden. Ze willen namelijk heel Europa, Amerika en kortom de hele wereld veroveren. Ze zijn op weg naar Istanboel om later de zwarte vlag op het dak van het witte huis te hijsen. 

Vroeger gingen de Kruisvaders uit Europa om hun geloof te verspreiden nu gaan de Zwaardvaders (ISIS) vanuit Europa die richting op. Zal hen het zelfde lot treffen? 

 

8. aug, 2014

Obama en Turkije worden nu wakker

Video beelden domineren mijn leven en dat van Koerden in Koerdistan en in ballingschap. Mensen zijn afhankelijk van elke rodel, elk beeld en elk geluid. Het begon zes dagen geleden toen ISIS troepen Shingal op de Koerden veroverde. In Shingal woonden tot zes dagen geleden voornamelijk Yezidies en het was onder de controle van de Koerdische troepen. Waarschijnlijk gingen de Koerdische machthebbers er vanuit dat ISIS hen met rust zou laten. De Koerdische troepen hebben waarschijnlijk geen zware wapens in de linies gezet om eventuele aanval van ISIS te verslaan. De avond voor de aanval op Shingal begon (zo hoorde ik van iemand waarvan de familie in Shingal woonde) werden de commandanten van ISIS bij de Arabische stamhoofden die in Shingal wonen voor een diner uitgenodigd. Die Arabische stammen zijn in de tijd van Saddam naar Shingal gebracht in het kader van de Arabisering van Shingal. Toen de aanval begon was de commandant van de Koerdische troepen zoek. Telefonisch was hij ook niet bereikbaar. Hij was gevlucht. Of de gevluchte commandant zelf bij het diner aanwezig was op de avond daarvoor toen de Arabische stamhoofden voor ISIS commandanten het georganiseerd hadden weet ik niet. Maar het kan. De geschiedenis van Koerden is helaas vol van verraad. De angst propaganda die ISIS met succes al eerder had verspreid maakte dat de Koerdische troepen, zonder commandant en zonder zware wapens, het risico niet wilden nemen en vertrokken met duizenden andere bewoners richting veilige plaatsen. Naar schatting rond 40.000 mensen vluchtten in paniek de berg van Shingal in. Ze wisten nog niet dat hun kinderen van honger en dorst zouden sterven. Ze wisten nog niet dat ze hun kinderen van de bergen gingen gooien omdat ze hen niet wilden zien van honger en dorst sterven. Diegene die niet uit de stad kon vluchten werden of onthoofd of verkocht (laatste geld voor jonge vrouwen) 

Op twee Koerdische satelliet tv, beide rivalen van de partij van de Koerdische president, melden met leedvermaak het verlies van de Koerdische troepen, net niet juichend. Ik krijg bijna buikkrampen. Ik schaam me. Maar ik kijk verder. Tegenwoordig hoef ik niet te schakelen want het Facebook bied alles gratis aan. En onder mijn FB-vrienden zitten van alle partijen. Ik klik op een link naar een tv zender van een machtige Koerdische partij. De presentatrice wringt zich tussen de voertuigen die uit Shingal vluchten. Ze vraagt aan een vrouw waarom ze aan het vluchten zijn. Die zegt dat de Koerdische troepen zonder gevecht hun linies hebben verlaten. De presentatrice vraagt aan de gevluchte Koerdische troepen maar de mannen kijken de andere kant op. Een paar buigen hun hoofden van schaamte. Ik krijg bijna een woede aanval. Maar de zender is positief en toont haar eigen Koerdische strijders die kwamen juichend om te vechten. We zien hen op een soort helling rennen. Een shot later zien we hen feest vieren. Ik dacht hè die hebben alles weer snel veroverd. Ik kan het niet geloven. Ik weet niet of ik huilen of lachen moest. Maar als filmmaker zie ik dat het montage was, vals. En later bleek dat Shingal en haar berg met zelfde naam nog stevig in de handen van ISIS strijders ligt. Er komen foto's uit de berg en video's. Hoe die op het internet terecht kwamen weet ik niet. Maar die foto's zijn het bewijs dat menselijkheid niets voorstelt en dat mensen zijn beesten. Anders hoe kan je honderden kinderen van dorst en honger dood laten gaan. Ik zie kinderen dood liggen en in de armen van hun ouders die hun hoofd niet kunnen omhoog tillen laat staan het lijk van hun kinderen. Ik zie oudere mensen, met Arabische traditionele kledij (heel veel Yezidies dragen de Arabische hoofddeksel), in de berg proberen zich te redden. Ik zie een gehandicapt man op zijn knieën in een stenenveld lopen. Ik zie een vrouw alleen in een verlaten plaats zitten met het hoofd op de borst hangen. Ik hoor dat mensen massaal vluchten uit de Koerdische hoofdstad, uit een andere stad die dicht bij Mosoel ligt en ik schaam me diep. Door de telefoon spreek ik een familie lid die haar angst kenbaar maakt en wil ook vluchten. Ik zeg als jullie even proberen rustig na te denken. Jullie zitten in een stad waar bijna miljoen mensen wonen. Hoeveel ISIS strijders kunnen de stad veroveren. Natuurlijk als jullie vluchten kunnen ze lachend komen plunderen. Maar waar blijft jullie zelfverdediging, waar blijft de wil om te overleven? Je kunt toch niet zo maar vluchten. Ze vertelt dat alle Arabische bewoners die hun heil in de Koerdische stad hadden gezocht hebben feest gevierd toen Shingal in de handen van ISIS viel. Ik weet niet wat ik te zeggen moet. 

Later zie ik een vrouw live op de tv, met een geweer. Ze spreekt de mensen de moed aan. Ze scheldt op de lafaards. Ik krijg een glimlach. Koerden hebben altijd gevochten, helaas alleen op hun eigen grondgebied.

En nu pas wordt Obama wakker. Zijn belangen in het gebied worden sterk bedreig. Turkije wordt wakker, de groeiende economie van afgelopen jaren was aan Koerdistan te danken. 

Kortom, ik vind het laf dat de troepen niet hebben gevochten. Ik vind het laf om leedvermaak te hebben van je rivalen en ik vind het zwijgen van de media laf. Ook mensen die beweren humaan te zijn en alleen tegen Israël protesteren vind ik ze niet meer dan hypocriete Joden- en Koerdenhaters. Ze zijn bang wanneer Koerdistan onafhankelijk wordt een tweede Israël in het gebied wordt gecreëerd. Was dat maar waar.

6. aug, 2014

De VN baas heeft geen tijd voor Koerden en ISIS, waarom?

Shingal is de stad die met enorme bloedvergieten door ISIS werd overgenomen. Het is de stad die ik niet ken maar de stad waarover ik zo vaak heb gehoord. De stad die zo vaak werd bezongen. De stad die een berg heeft met dezelfde naam, een berg die Zich in de epiek, zang en litteratuur vereeuwigd heeft. De stad die altijd vocht tegen het elimineren van zijn Koerdische nationaliteit. Saddam probeerde de Yezidies (het leeuwendeel van de bewoners van Shingal zijn Yezidies) als Arabieren te laten registreren maar ze hebben dat met hun dood bevochten. Figuren uit die stad hebben naam gemaakt in de strijd, in de politiek van de Koerden. Gisteren teisterden me de beelden van de gevluchte Shingalies. Massale uittocht. Ik las ook dat duizenden vast zaten in de berg, dat de enige twee toegangen door de ISIS gecontroleerd worden en dat betekent een massamoord in de geliefde berg. En nu, vandaag komen positieve berichten. Als die berichten kloppen hebben Koerdische vrijheidsstrijders de ISIS weer verjaagd en de stad veroverd. Of dat klopt weet ik niet, waarschijnlijk niet. Ik neem contact op met een van mijn FB vriendinnen die uit Shingal komt en vraag haar of ze nieuws van haar familie heeft en wat de laatste stand van zaken is. Ze vertelt dat behalve Arabische bewoners, de ISIS en de lijken van Koerden niemand in de stad is. Dat de Arabische bewoners een lijst van de Yeziedies aan ISIS hadden gegeven. Ze vertelt dat haar opa die niet kon vluchten de enige is die in de stad verblijft tussen de moordende machine die ISIS heeft, de lijken en de lijkengeur. De leden van haar familie proberen pogingen te wagen om de opa uit de stad te krijgen en ze houdt haar hart vast dat dat mis kan lopen. Even later zie ik een link op FB. Een Koerdische lid van het Iraakse parlement smeekt de president om mensen uit Shingal te reden. Ze vertelt huilend en hartverscheurend dat naast de massamoord op de bewoners daar jonge vrouwen worden als slavinnen verkocht. Ze stort in. Bepaalde leden van het parlement luisteren machteloos en kijken medelevend anderen zijn druk met hun smart telefoon en horen blijkbaar niets wat ze zegt. 

Ik kijk of het nieuws door de Nederlandse media opgepikt wordt. Nee. In de Nederlandse media heerst nog steeds Israël en Hamas. Zoals alles in het leven zijn er die meer aandacht krijgen dan de ander. En natuurlijk mag VN secretaris zich boos maken over het bombarderen van een school in Gaza. Maar zou de staatsecretaris zijn hele woede daar over Israël kwijt heeft geraakt zodat hij geen zin en energie meer heeft om een klein woord te besteden aan Koerdische steden en dorpen die totaal ontvolkt zijn? Waar niet alleen scholen maar heilige plaatsen vernield worden, waar vrouwen verkocht worden? Maar misschien heeft de VN secretaris geen reden om het te doen want behalve de Koerdische tv stations is niemand in de buurt en Koerden zijn geen lid bij de VN en ze tellen niet. Dus maar geen aandacht.

Ik zou het fijn vinden, nu rust in Israël en Gaza heerst, dat het Israëlische leger de Koerden komt bombarderen. Ik zou het niet erg vinden als ze zelfs de scholen gaan bombarderen misschien krijgen de Koerden aandacht van de wereld van de VN en van de westerse media. Want ISIS is niet erkend als staat en Koerden zijn ook niet erkent als staat en wanneer ze elkaar helemaal elimineren interesseert niemand het want ze bestaan niet. Niet erkend niet bestaat. En wanneer ISIS zo doorgaat wordt ze binnenkort erkent en dan zal misschien de VN baas op bezoek gaan. 

4. aug, 2014

ISIS laat alle vrouwen ontmaagden en Chinese vrouwen brengen de onderokselharen terug

Een week lang heb ik mijn Facebook gedeactiveerd. Rust, totale rust. Langer had het gemoeten maar de overwinningen van ISIS in Irak, in Zuid-Koerdistan, het Koerdisch gebied waar vooral Yzidies wonen drijft me weer in de armen van Facebook. Ik activeer weer. Meteen krijg ik er spijt van. De verslaving aan het nieuws slaat toe. Ik beland in de oorlog in het gebied waar de gevechten plaatsvinden. Ik lees en zie vluchtelingen, honderden vrouwen en kinderen op de vlucht. De paniekerige vlucht gaat met auto's, dieren en te voet. Ik zie gevechten, vele gevechten. Ik zie commentaren en interviews. Ik raak verstikt in enorme hoeveelheid links naar video's uit en rond het veld. De stres slaat keihard toe. De ergernissen stijgen op. De Koerdische media, vooral die beheerd en gefinanceerd wordt door de politieke partijen voeren propaganda uit voor eigen partij te koste van de andere. Maar dan vraag ik me vreselijk af. Is dit de tijd dat je propaganda voor de vrijheidsstrijders van je partij maakt om de andere Koerdische vrijheidsstrijders uit te lachen en kleineren? Mijn moed zakt in mijn schoenen en ik vraag me dezelfde vraag die ik al mijn hele leven vraag en er verdrietig van word: 'Is de partij belangrijker dan je Koerdistan en haar onderdrukte volkeren?' Op de Nederlandse nieuwsuitzendingen heerst MH17 ramp en Gaza-Israël oorlog. Niets over de ontvolking van Koerdische steden en dorpen door ISIS. Niets over het vernietigen van de heiligdommen daar en niets over de standrechtelijke executies, de massale besnijdenis van vrouwen tussen 12 en 47 jaar oud en helemaal niets over de (djhad al-nikah) jihad van seks en de ontmaagding. Ja, je hoort het goed.  ISIS beveelt alle vrouwe vanaf 14 jaar en ouder, de weduwen en alleenstaande vrouwen zich te melden voor een verplichte seks verbintenis met haar strijders dat varieert van uren tot levenslang. Om op adem te komen kijk ik naar voetbal, live. Saai, tenenkrommend saai. Ajax stelt me ook verschrikkelijk teleur. Als ze 1-0 achterstaan zet ik de tv uit. Internet uit. Telefoon uit. iPad uit. Ik wandel, wandel en wandel. Ik kijk naar de zon die op weg naar zijn ondergang spelletjes met de wolken speelt. De wolken kleuren zich wit en zwart. Je zou zeggen kleurloos. Ik wandel en kijk naar het water. Ik loop langs het kanaal maar weet niet of dat stroomt, zo ja welke kant op. Niets is duidelijk. Ik keer terug en de iPad biedt zich aan maar ik kies voor de Zomergast. Het programma dat haar eerste aflevering met een ongekend saaie cabaretier begon. Het herstelde zich vorige week met een jonge en goed gebekte filmmaker. En deze keer is het een thrillerschrijver. Een aantrekkelijke veertiger die ruim twee en half miljoen boeken heeft verkocht. Jaloers, ja ik ben hartstikke jaloers. Ze vertelt mooi en de vragen zijn soms direct en worden pittig. De spanning blijft. Blote tieten vullen het beeld. Foto's van de feministische vrouwen van ruim veertig jaar geleden vallen aan. Grote bossen schaamharen. Okselharen. Ik blijf kijken maar vooral luisteren. Zelfs niet naar de wc. Als mijn blaas echt begint te dringen mis ik de reclametijd van de commerciële zenders die ik meestal gebruik om te plassen of de hond uit te laten. 

Vroeg in de ochtend valt de krant op de deurmat en herhaalt het nieuws van de vorige avond. De juichende voetballer die van Ajax won pronkt op de voorpagina. De terugtocht van Israël uit Gaza vult ruim de helft van de krant. In de eerste pagina van de Verdieping vullen de bewapende ISIS strijders de hele pagina. Amerika had met hen niet moeten flirten, een flirt die uit de hand is gelopen,aldus de redacteur.

De iPad maar. Het Facebook flirt met me en kent mijn zwakte. Ze biedt me behalve het nieuws dat mijn frustratie opdrijft ook wat anders. Een link die me naar een artikel brengt met foto's van jonge Chinese vrouwen. Aantrekkelijke vrouwen met volle lippen die hun okselharen laten groeien en zich laten fotograferen. Interessant. Sexy. Misschien zijn ze geïnspireerd geraakt door de baarden van ISIS strijders en proberen ook de oude tijden van de grote bossen schaamharen te laten herleven.