Op de foto zie je vijf mannen met baarden. Dat is geen bijzonderheid. Er zijn vele mannen met baarden. Er waren in de loop der tijden vele mannen met baarden die goed en intelligent waren. Het gaat hier niet om het feit dat ze baarden hebben. Het gaat ook niet om de donkere, boze en verachtende blikken in die zwarte ogen. Hoe ze kijken mogen ze zelf bepalen maar de uitdrukkingen spreken voor zich. Ze lijken, uiterlijk gezien, geen zachtzinnige en lieve mannen waarmee je wil schaken of ergens alleen tegenkomen. En als je hun functies leest gaan je wenkbrauwen spontaan omhoog en willen niet terugzakken. Je wenkbrauwen, als de spieren dat toelaten, zouden nog hoger gaan als je leest dat die vijf hele hoge functionarissen waren in de Taliban regering die de scepter zwaaide in Afghanistan in de gouden tijden van het fundamentalistische regime dat door de Amerika ten val werd gebracht na de aanslagen van 11 september 2001.

Soms wil je helemaal niets lezen, niets weten en daarmee de ellende van anderen niet op je dak halen, intens voelen. Maar je kunt je niet afsluiten, je kunt je niet uitzonderen en het geweld van de media in al haar vormen niet negeren. Sommige artikelen dringen bij je binnen, zonder er naar te vragen. Een foto trekt je aandacht en je kunt er niet om je nieuwsgierigheid heen. Je wilt niet lezen maar je leest toch. 

Deze foto brengt me terug naar de jaren tachtig van de vorige eeuw. Niet de vorm maar de inhoud. De vorm lijkt meer op een figuur, een tekenfilmfiguur. Het kan Micky Mouse zijn die net als een raket is opgestegen, maar het kan een figuur zijn uit Sesamstraat. Als ik naar het bovenste gedeelte kijk zie ik de kop vanTommy, de hond uit de sesamstraat. Aan zijn voeten ligt een bijna ondefinieerbaar figuur, misschien een lijk. Een lijk in staat van ontbinding. 
Over lijken gesproken: als je goed kijkt zie je er een soort tekening van een lijk in, een man ligt op zijn gezicht met zijn hoofd richting de hoek linksonder, vanuit de kijker. De liggende figuur is niet gevormd door de vaten maar misschien door het verplaatsen van de vaten die vocht hebben achtergelaten op de plekken die donkerder zijn dan het droge zand. 
Je zou niet geloven dat dit geheel (al die vaten in de woestijn) bedacht is, maar ik geloof van wel. Het kon een uitvoering zijn van een van de fantasieën van de oudste zoon van Saddam Hussein, de gevreesde psychopaat Uday. 
Nee, het is niet mijn fantasie die op hol slaat. 
Uday, zijn broertje Qusay, hun zwagers en de ooms waren wat het doden van mensen betreft, toen ze in Irak aan de macht waren, zeer fantasierijk. Ze waren fantasierijk vooral in het uitvinden van nieuwe manieren die de dood veroorzaakt. 
Een van de manieren was dat ze een slachtoffer benzine lieten drinken en ze dan een kogel in de maag schoten zodat het slachtoffer explodeerde. 
Zelfs het idee van zelfmoordenaars met explosieven aan het lijf is hun uitvinding. Ze hebben het idee vanzelfmoordenaars bedacht, uit lieten voeren en gefinancierd. Er zijn er video beelden van. Beelden van hoe ze explosieven aan mensen vastmaken en met een afstandsbediening die mensen tot ontploffen brengen.

Maar nu even terug naar die vaten. Het zijn volgens mij olievaten die ruimte bieden aan honderd liter olie. Dit zou de Iraakse woestijn zijn. En in die vaten zouden lijken kunnen zitten van Koerden uit de Barzani clan. 
Begin jaren tachtig heeft het regime van Saddam Hussein 8000 mannen van de Barzani clan gearresteerd en weggevoerd. Niemand weet waarheen. De acht duizend mannen zijn spoorloos verdwijnen, nog steeds niet teruggevonden. Er gingen geruchten er over. Geruchten die beweerden dat een deel van die 8000 mannen, vooral jongens tussen 12 en 16 jaar oud als slaven werden verkocht aan Saudi-Arabië, de golfstaten en Soedan. Maar de sterkste geruchten wezen er op dat de grootste deel van die duizenden in die vatenverdwenen en in de Iraakse woestijn gedumpt werden. Het verhaal gaat dat Saddam, zijn zonen Uday enQusay, zijn schoonzonen en zijn neef Ali Hassan Almajied die de naam Ali Chemicali kreeg omdat hij chemische wapens tegen Koerden gebruikte, aan het brainstormen waren. Ze wilden af van die achtduizend mannen. Uday kwam op het idee om die mannen een verschrikkelijke dood te laten lijden. De slachtoffersmoesten levend in de vaten gestopt worden, de deksels ervan dichtgelast worden en dan in de onmetelijke woestijn gedumpt worden. 
Het kan ook zo zijn dat Uday of een andere psychopaat van de familie het idee opvatte om er van te genieten, meer plezier te halen uit die vaten. Dat ze die vaten van een helling lieten rollen en vervolgens van al die vaten een vorm te componeren, een schilderij. Misschien hebben ze er zelfs foto's en video's van gemaakt. Ja, ze hebben vaak hun misdaden in beeld vastgelegd. Als je goed kijkt zie je een enkele vaat nog naar beneden rollen. Je ziet het spoor van glijden. Ik krijg er bijna buikpijn van en denk aan de videobeelden die na de val van Saddam circuleerden.

Ik kan me heel goed voorstellen dat Saddam en zijn andere naasten een trip naar de woestijn hebben georganiseerd. Naar de afgelegen plek in de Iraakse woestijn waar duizenden lege vaten verzameld stonden. Waar duizenden gearresteerde Koerden geboeid in die hitte op hun lot zaten te wachten. Waar gewapende speciale eenheden de boel bewaakten. Saddam en zijn gezelschap zouden kijken hoe de slachtoffers, misschien naakt, in de vaten gingen zitten of gedwongen erin werden. Ik kan het bijna zien hoe ze die mannen die door de vermoeidheid geen verzet konden plegen en naar de dood verlangden. 
En wanneer die vaten dichtgelast waren zou me niet verbazen dat die naar een heuvel gebracht werden zodat Saddam en zijn naasten met een simpele voetbeweging die naar beneden konden duwen.

Als die vorm van tevoren is ingestudeerd betekent het dat velen aan het werk moesten om Saddam en de zijnen een plezier te doen. Een tekenfiguur midden in een niemandsland, een leeg land. Een land dat niet als leeg kan worden beschouwd.

De Paus, de huidige Paus staat met zijn wit/melkachtig gewaad met een wit stukje papier in de rechterhand voor de muur in Jeruzalem/quds, die bekend staat als, de klaagmuur. Het is het moment waar je ziet dat de Paus denkt:'Ik geef de fotografen de tijd en de ruimte om foto's te maken.' Blijkbaar dat het hoort erbij dat je iets op een papier schrijft en bij de muur legt of in een gleufje daar steekt. Je ziet dat het stukje papier is klein en niet netjes verscheurd. Ik zie ook geen tekst. Maar wat zou de Paus in zijn klaagbriefje hebben geschreven? Is er iemand anders die hoger dan hem op aarde en dichterbij de hemel staat? Is het niet een zak moment. Wat zouden al die gelovigen denken? Mocht hij zo denken dan is hij wel bescheiden of speelt de bescheidenheid. Als er bepaalde gleuven in de muur niet zouden staan zou je, vooral als je slechtziende was, bijna alleen maar een platte melkachtige substantie zien. Nee, niet omdat de Paus een is geworden met de muur. Maar simpelweg omdat en de muur en de Paus in wit zijn en er geen andere kleur te zien is, althans dat zie je niet op de foto. Ik zie ook, misschien zie ik verkeerd, dat de Paus iets dikker is geworden. Misschien komt het omdat ik de Paus niet zo vaak zie. Of dat terecht of niet dat doet er niet toe. Ik heb begrepen dat hij seksuele misstanden niet meer tolereert, geen enkele. Hij is het zat dat al die Gods woordvoerders op aarde zich schuldig maken aan het vergrijpen aan jonge mensen. Hij wil de ruimte geven aan de geestelijken om te trouwen. En dat zou de seksuele misbruik binnen de kerk verminderen. Wat ik af vraag is dat niet een beetje te laat? Waarom kwamen niet eerdere Pausen op het idee om de geestelijken toestemming te geven te trouwen. Wist men niet dat de mens die door seks geboren is niet zonder seks kan. Dat de heiligheid en liefde voor god de liefde voor seks niet kan overstijgen en zeker niet elimineren. Wat dat betreft doet de islam beter. De geestelijken mogen trouwen, niet een keer maar vier keer als ze dat nodig vinden en financieel opbrengen.