Een FB vriend had een link gedeeld met het commentaar 'Groot gevaar'. Er onder schreef hij dat de moeder van de baby vertrouwde de oppas niet en daarom hing ze een verborgen camera in de woonkamer. De echte aard van de mens komt naar boven wanneer hij/zij weet dat niemand hem/haar ziet of hoort. En inderdaad de vermoedens van de moeder waren terecht. En terecht had ze de camera aangezet. Je ziet hoe de oppas, een vrouw op leeftijd, het kind mishandelen, zonder reden. Ze pakt het kind bij de handen, tilt hem op en smeet hem op zijn wipstoel vervolgens geeft hem een paar harde klappen op zijn hoofd. Mijn hart zakt. Met haar voet schommelt ze de wipstoel en geeft weer een klap tegen het hoofdje van het kind. Later als ze verdwijnt ergens in een andere kamer valt het kind van de wipstoel en kan niet kruipen maar huilt om hulp. De oppas komt en in plaats om hem in haar armen te nemen en te troosten pakt ze zijn handen, tilt hem in de lucht en smeet hem weer in de wipstoel. Hij ligt met zijn gezicht in de stoel, op zijn buik. Klem. Ze geeft hem weer een paar klappen tegen het achterhoofd. En later als hij (blijkbaar intuïtief) niet durft te huilen gooit ze een witte laken over hem. Hij stikt bijna en tilt zijn hoofd op maar ze geeft hem weer een klap en bedekt hem weer. Ik kon niet meer kijken en werd bevangen door woede en frustratie, het resultaat van machteloosheid. Het beeld wil je irissen niet verlaten. Het gehuil van de baby blijft in je hoofd echoën en je weet niet wat je moet doen. Je kunt niet geloven dat er zo iemand zou bestaan die een baby mishandelt. Wat zou de motief zijn? Wie zou die vrouw zijn? Zou ze een familielid kunnen zijn die nooit kinderen heeft gehad en jaloers is? Zou ze een gefrustreerd iemand is? Welke reden ze ook zou mogen hebben is haar daad verwerpelijk en hard gestraft moet worden. Ook als ze uit nood moest werken om haar eigen kinderen op te voeden. De natuur van de mens is ondoorgrondelijk en elk mens kan een soort monster in zich hebben die op een of andere manier naar boven komt. Maar waar blijft de ratio, waar blijft de mededogen met de medemens. Hoe ontstaat de agressie tegen een weerloos kind. Hoe kan een mens zich permitteren een machteloos kind te mishandelen. Ik begrijp het niet.

Op Google zocht ik naar: 'rampen op 24 april' in de hoop iets te lezen over de twee rampen die ik ken die op 24 april plaats hadden gevonden. De Armeense genocide van 1915 waarbij meer dan een miljoen slachtoffers vielen was niet vermeld. Ook de ramp die tientallen doden onder Koerdische studenten veroorzaakte in 1974 door de straaljagers van Saddam Hussein was niet gemeld. De enige ramp die op die 24 april plaatsvond was de ramp van de kledingfabriek Bangladesh van vorig jaar waar ook tientallen doden waren te betreuren. De Armeense genocide vond 99 jaar geleden plaats en de ramp met de Koerden 40 jaar geleden. En vandaag de dag speelt Turkije een rol die kan gerefereerd worden naar hun daden van 99 jaar geleden. Ondanks het feit dat de Turkse premier met een verrassende mededeling kwam, dat hij de Armeense doden betreurt steunt hij en zijn regering de islamitische extremisten die in Syrië vechten. In de krant van vandaag staat een rapport over de afstammelingen van Armeense mensen die 99 jaar geleden naar Syrië gedeporteerd werden, Syrië was toen een provincie van het Ottomaanse rijk, het huidige Turkije. Het Syrische grensdorp Kasap waar de Armeense mensen leven werd door de Islamisten en Turken gebombardeerd. Bijna alle dorpelingen gingen vluchten en zijn van mening dat 'De Turk blijft Turk', ook na honderden jaren. 

Het lukt mij bijna nooit om naar de bekerfinale te kijken die bijna altijd op de eerste van de twee paasdagen begint. Het is ook de enige wedstrijd die om zes uur op de avond begint. En elke keer voor ik het besef is de wedstrijd achter de rug en de winnaar is bekend. Bij de laatste bekerfinale wilde ik het zien. Ik zag namelijk een reportage over de voorbereidingen van PEC Zwolle. Ik zag hoe de bevolking van Zwolle ermee bezig was. Dat het voor hen een historie zou zijn. En ondanks het feit dat ik een Ajaxfan ben gunde ik de Zwollenaren een feest vreugde, wetende dat Ajax de landstitel, een vierde op een rij bijna in de zak heeft en dat is belangrijker dan die bekerfinale die in feite niet heel veel voorstelt. Ik wist dat Zwolle met vuur gingen spelen. Dat ze gingen strijden alsof hun leven er van afhing. Zoals gewoonlijk ontglipte me de tijd en toen ik naar de tijd keek was al twintig minuten over zes. Ik zette de tv aan en zocht naar de zender die de wedstrijd rechtstreeks uitzond. Edwin van der Sar liep boos in beeld, hij overhandigde de microfoon aan iemand en liep verder door een tunnel. Een moment van ontwarring bekroop me en ik wist even niet waar ik er naar keek. De uitzending was live vanuit de kuip in Rotterdam. Er lagen zwarte brandwonden in het gras. Mensen aan het werk om het veld te herstellen. Langzaam kon ik naar het commentaar luisteren. Ik begreep dat bepaalde Ajax-supporters vuurwerk hadden aangestoken en voetballen onmogelijk hebben gemaakt. Dat Ajax met 1-0 voorstond door een prachtige gool. En ik zag de spelers van Zwolle uit de kleedkamer komen, door een lange gang lopen. Ondanks dat ze voorzichtig liepen was duidelijk dat de vloer waarop ze liepen niet voor voetbalschoenen bestemd was. Daarna kwamen de Ajax spelers uit hun kleedkamers en liepen nog voorzichtiger. Aan hun gelaat zag ik verlies. Het leek of ze niet de finale gingen spelen maar even, uit verveling, een balletje trappen. De wedstrijd werd hervat. Zwolle scoorde. Ik dacht dat is mooi voor de spanning. Dat Ajax gaat nu serieus spelen. Maar Ajax werd lam. Het waren geen spelers meer in het veld maar lammetjes die alle kanten op gingen rennen. De spelers van Zwolle werden wolven en vielen aan. Ze scoorden bijna uit elke schot. De tijd duurde en duurde. In de pauze keek ik naar cijfers op het boord dat het pijn deed aan mijn geloof. Je hoopt natuurlijk dat de jongens in de pauze een beetje vuur gingen tanken maar ze kwamen van de pauze terug met verlammende benen. Ze konden bijna niet lopen. Toen het bijna 6-1 dreigde te worden deed ik de tv uit. Samen met de hond ging ik wandelen en wilde niet aan voetballen denken. Ik dacht wel aan het plezier van de Zwollenaren, aan de van ongeloof huilende Zwollenaarse vrouwen. De zon zakte langzaam en keek in het kanaal. De zon nam water in de mond en gorgelde, dat heb ik met mijn iPhone vast gelegd en op Facebook geplaatst, daarmee vergat ik even het voetbal. 

Voor mensen die nog niet weten of beseffen wil ik benadrukken dat de persoon die Jezus heet een Jood was, een Jood is omdat hij (zo wordt beweert) nog leeft. Hij is volgens de bijbel en andere hemelse boeken uit de dood herrijzen. Hij is uiteindelijk terecht gekomen bij zijn vader, de almachtige God. Ja, zo ver heeft hij gescoord. Het kon ook niet anders als je van een vrouw geboren wordt die maagd was en maagd bleef. En als je zonder vader, althans zonder fysiek zichtbare biologische vader door het leven gaat. Zou Jezus geweten hebben dat hij de genen van de almachtige bezitten, dat hij uniek is en onsterfelijk? In ieder geval hij houdt de wereld al ruim twee duizend jaren bezig. Hij is vandaag de dag nog actueler dan ooit. Wie zit er achter dat hij nog zo populair is? Want hij is echt niet de enige die een verschrikkelijke en onrechtvaardige doodstraf heeft gekregen. Denk maar aan de verschrikkingen die Hitler met de Joden deed. Dat Hitler zelf een Jood zou zijn wil ik in het midden laten. Ik wil ook in het midden laten of wat de Joden overkwam na dat ze Jezus verraden hadden een goddelijke straf is, dat God iemand als (jood?) Hitler aan het werk liet gaan. Maar het waren niet alleen de Joden die de verschrikkingen hebben meegemaakt. In de tweede wereld oorlog bleef het percentage van de omgekomen Joden een deel van een heel groot geheel.

De schrijfster Jessica de Jong stelt in een opinie stuk in Trouw voor een hakloze vrijdag die een bevrijding zou gaan betekenen. Ze is blijkbaar het dragen van de hoge hakken door belangrijke vrouwen beu en stelt voor dat de vijf vrouwelijke ministers van Nederland op een vrijdag lage hakken zouden moeten dragen. Terecht. Goed idee. De ministers moet het doen. Een vrouw moet indruk kunnen maken met haar intellect, haar gedrag en niet met de hoge hakken. Dat doet de Duitse machthebber Merkel wel. De eerste lady van de USA doet het ook. De laatste is zelf erg lang maar wat ik opgemerkt heb dat met name de lange vrouwen hoge hakken dragen.