8. mrt, 2014

Dames, van harte gefeliciteerd! Vertel...

Natuurlijk gaat het leven door, overal. Zelfs in de landen waar de oorlog woedt en doden bij bosjes vallen. 8 maart zal ook elk jaar terugkeren. 8 maart zal (eeuwig) bekend blijven als de internationale vrouwendag. Vrouwen moeten in de aandacht blijven, ook voor de kleine rest (364 dagen) van het jaar. Gelijkwaardig op basis van sekse zal altijd als een strijdpunt blijven, ook niet op basis van sekse. De mens is geboren om strijd te leveren. De mens is geboren met bepaalde aangeboren eigenschappen en die maken dat elke individu zichzelf is het middelpunt van de wereld ziet. Dat er culturele teugels dat proberen te veranderen werkt voor een deel maar de essentie blijft en daarmee ook de strijd.
Dit is misschien wel een lange intro om iets te schrijven over de internationale vrouwendag waar ik aanvankelijk van plan was. Vrouwen doen het nu veel beter dan mannen, op vele gebieden. Ze verdienen meer, steeds komen ze beter voor zich op en bekleden hoge posities. En toch staat een groot artikel, in de Verdieping van dagblad Trouw dat zegt 'zij doet nog steeds wat hij graag wil'. En even kort door de bocht: wat hij wil is seks, klaar komen en "Klaar is Kees".
Het artikel onder de titel 'En wanneer komt Marie aan bod', geschreven door Iris Pronk begint explosief. Zelfs ik die niet zo snel schrikt vind ik erg dapper en een stoer begin, rechttoe-rechtaan. (Ik waarschuw je. Als je opgevoed bent door "nette en conservatieve" ouders die, volgens hun geloof of welke reden dan ook, niet direct de dingen bij de naam noemen moet je nu stoppen en niet verder lezen.)
Het artikel begint als volgt:
'Een kleine quiz, exclusief voor vrouwen: Vraag 1: Hoe groot is uw clitoris? Vraag 2: Waar komt het vocht in uw vagina vandaan als u opgewonden bent? Vraag 3: is het gebruikelijk dat mannen een ochtenderectie hebben? Op de derde vraag scoort u vast goed; zo'n erectie is doodnormaal. Maar wist u ook dat vrouwen iets vergelijkbaars hebben: een zwelling van de clitoris en de schaamlippen en gezwollen en vochtige vaginawanden bij het ontwaken?'
Zo'n begin lijkt op de klap die Poetin uitdeelde door direct Krim te veroveren en te annexeren. Dus je moet de rest volgen, je wil weten wat er daarna komt. En jawel. Er wordt vertelt: 'De clitoris is overigens een flink orgaan van minstens tien centimeter lang, bestaat uit vier zwellichamen. Bij opwinding zwellen dat grote orgaan en de omliggende weefsels zozeer op dat dat er bloedplasma naar buiten wordt gedrukt, vandaar het vocht.'
Zo, dus elke vrouw heeft minstens een tien centimeter lange clitoris. Jammer dat de maximale lengte van de clitoris er niet bij verteld wordt. Ik wordt nieuwsgierig en zoek op Google. Daar word ik niet echt wijzer. Wikipedia beweert dat de clitoris is ongeveer 10 centimeter waarvan twee zichtbaar is. Ho, ho. Op die manier kan elke penis een lengte van 8 centimeter bij krijgen. Dat is niet de bedoeling misschien wel goed voor de ego van de mannen, vooral de macho's die klein geschapen zijn.
Verder beweert het artikel dat de vrouwen zijn meegaand, dat ze doen alsof om er van de man af te zijn, althans van de seksdaad.
Hoe controleer je dat? Ik denk dat de vrouwen er meer opening van zaken moeten doen, dat is hun recht en zeker op een dag als de internationale dag moeten ze er over durven praten.
Ik ben benieuwd, dames en van harte gefeliciteerd!

8. mrt, 2014

Dames, van harte gefeliciteerd! Vertel...

Natuurlijk gaat het leven door, overal. Zelfs in de landen waar de oorlog woedt en doden bij bosjes vallen. 8 maart zal ook elk jaar terugkeren. 8 maart zal (eeuwig) bekend blijven als de internationale vrouwendag. Vrouwen moeten in de aandacht blijven, ook voor de kleine rest (364 dagen) van het jaar. Gelijkwaardig op basis van sekse zal altijd als een strijdpunt blijven, ook niet op basis van sekse. De mens is geboren om strijd te leveren. De mens is geboren met bepaalde aangeboren eigenschappen en die maken dat elke individu zichzelf is het middelpunt van de wereld ziet. Dat er culturele teugels dat proberen te veranderen werkt voor een deel maar de essentie blijft en daarmee ook de strijd.
Dit is misschien wel een lange intro om iets te schrijven over de internationale vrouwendag waar ik aanvankelijk van plan was. Vrouwen doen het nu veel beter dan mannen, op vele gebieden. Ze verdienen meer, steeds komen ze beter voor zich op en bekleden hoge posities. En toch staat een groot artikel, in de Verdieping van dagblad Trouw dat zegt 'zij doet nog steeds wat hij graag wil'. En even kort door de bocht: wat hij wil is seks, klaar komen en "Klaar is Kees".
Het artikel onder de titel 'En wanneer komt Marie aan bod', geschreven door Iris Pronk begint explosief. Zelfs ik die niet zo snel schrikt vind ik erg dapper en een stoer begin, rechttoe-rechtaan. (Ik waarschuw je. Als je opgevoed bent door "nette en conservatieve" ouders die, volgens hun geloof of welke reden dan ook, niet direct de dingen bij de naam noemen moet je nu stoppen en niet verder lezen.)
Het artikel begint als volgt:
'Een kleine quiz, exclusief voor vrouwen: Vraag 1: Hoe groot is uw clitoris? Vraag 2: Waar komt het vocht in uw vagina vandaan als u opgewonden bent? Vraag 3: is het gebruikelijk dat mannen een ochtenderectie hebben? Op de derde vraag scoort u vast goed; zo'n erectie is doodnormaal. Maar wist u ook dat vrouwen iets vergelijkbaars hebben: een zwelling van de clitoris en de schaamlippen en gezwollen en vochtige vaginawanden bij het ontwaken?'
Zo'n begin lijkt op de klap die Poetin uitdeelde door direct Krim te veroveren en te annexeren. Dus je moet de rest volgen, je wil weten wat er daarna komt. En jawel. Er wordt vertelt: 'De clitoris is overigens een flink orgaan van minstens tien centimeter lang, bestaat uit vier zwellichamen. Bij opwinding zwellen dat grote orgaan en de omliggende weefsels zozeer op dat dat er bloedplasma naar buiten wordt gedrukt, vandaar het vocht.'
Zo, dus elke vrouw heeft minstens een tien centimeter lange clitoris. Jammer dat de maximale lengte van de clitoris er niet bij verteld wordt. Ik wordt nieuwsgierig en zoek op Google. Daar word ik niet echt wijzer. Wikipedia beweert dat de clitoris is ongeveer 10 centimeter waarvan twee zichtbaar is. Ho, ho. Op die manier kan elke penis een lengte van 8 centimeter bij krijgen. Dat is niet de bedoeling misschien wel goed voor de ego van de mannen, vooral de macho's die klein geschapen zijn.
Verder beweert het artikel dat de vrouwen zijn meegaand, dat ze doen alsof om er van de man af te zijn, althans van de seksdaad.
Hoe controleer je dat? Ik denk dat de vrouwen er meer opening van zaken moeten doen, dat is hun recht en zeker op een dag als de internationale dag moeten ze er over durven praten.
Ik ben benieuwd, dames en van harte gefeliciteerd!

3. mrt, 2014

Waarom gaat Iran vrijuit?

Op de laatste dag van december 1980 kwam ik in Teheran aan. Na een overnachting daar moest ik naar een vluchtelingenkamp. Iran leefde in chaos. Iran trad de rechten van de mens met voeten. De zogenaamd Islamitische revolutie die bijna twee jaar eerder was geslaagd om de Sjah van Iran te verdrijven en een van de meest conservatieve regeringen van de twintigste eeuw te installeren verkeerde in oorlog met Irak en daarmee eigenlijk bijna met de hele wereld. Het Iraanse leger en de islamitische gaarde marcheerden met kun kisten over de vlaggen van Amerika en de Sovjet Unie en riepen daarbij dood aan Amerika etcetera. Ze riepen in feite dood aan de hele wereld. In die tijd zaten de medewerkers van de Amerikaanse Ambassade gevangene, gegijzeld door zogenaamd islamitische studenten. In Teheran was de anarchie ten top, in heel Iran. Niemand wist wie regeerde, elke kazerne had eigen regime. Chaos ten top. En het bloed van de standrechtelijke executies was bijna nog zichtbaar, vooral in Koerdistan. De taaiheid van de Iraniërs en de sluwheid van hun leiders kreeg de wind mee door de oorlog tegen Irak. Die oorlog maakte hen sterker, steeds kwam er meer eenheid. Alsof ze stilzwijgend hadden afgesproken: eerst tegen de buitenlander en dan de interne geschillen uitvechten.

De Iraanse regering bleef oppositieleiders niet alleen in Iran oppakken en executeren maar ook in het buitenland. Dat nu ruim drieëndertig jaar later schijnt dat de wereld de wandaden van Iran gedoogd heeft is onbegrijpelijk. Nu nog steeds zijn bijna dagelijkse executies, in het openbaar. Homoseksuelen, Koerden en mensen die verdacht worden van overspel worden gewoon in de Iraanse straten opgehangen. Het bizarre is dat de wereld protesteert niet. Het lijkt alsof de wereld de kreten uit Iran niet hoort of niet wil horen. Alsof men gewend raakt wat Iran sinds 1979 zich permitteert te tolereren. Als je gewoon op Google 'Iran en executie' tikt zul je getrakteerd worden op honderden filmpjes. In de meeste films ondergaan de slachtoffers gelaten hun lot. Of het gaat om steniging, ophanging of vuurpeloton. 
Onlangs zag ik via Facebook een video-opname van een Koerd die zich niet zo maar liet ophangen. Hij ging zijn lot niet gelaten tegemoet. Het leek of ik naar een gespeelde film keek maar dan zonder mooie shots. En de films meestal hebben in zulke situaties positief verloop maar hier was de werkelijkheid en die was bitter dodelijk. De jonge Koerdische man schopte de provisorisch gerichte galg omver, schopte zijn cipiers van de executie plank. Hij kon ondanks zijn boeien, als een leeuw, vechten. Hij schreeuwde dat hij zijn moeder niet in het publiek wilde zien, dat zijn dood haar bespaart moet blijven. Maar zijn moeder moest juist de ophanging van haar zoon zien. Die jonge man vocht, dapper, maar hij kon niet winnen van een horde getreinde moordenaars. Ik stopte de video en ik wilde zijn dood niet zien. Hij blijft leven, in mijn hoofd.
Behalve een paar likes op Facebook blijft het stil om zulke misdaden van Iran.
Weet iemand waarom Iran vrijuit gaat?
27. feb, 2014

Spotprenten en cynisme

Stel je voor, je hebt een gave, je kunt spotprenten maken maar je woont in een land waar angst heerst. Waar een dictator met harde hand regeert. Wat zou je doen? Zou je je met spotprenten bezighouden die je niet in problemen brengen of doe je toch iets en gok je met je leven. Op een dag zie je dat mensen de angst beu zijn. De mensen gaan protesteren en schreeuwen om verandering. Ze gaan de straat op met gevaar voor eigen leven. De getallen van de mensen die de angst overstijgen groeit samen met de getallen van de doden. Je doet mee, je bent blij en je tekent wat je wilt. Je maakt spotprenten die het wel toedoen. Je maakt van de dictator een karikatuur. Je werk wordt gewaardeerd, op handen gedragen en verspreid zich over de stad, het land en komt buiten de grenzen. De dictator wordt zwak, het volk en de opstandelingen winnen terrein en je bent blij, je bent gelukkig. Je gaat door met tekenenen. De dictator is sluw. Hij laat extremisten in het verzet infiltreren. De extremiste krijgen de overhand en maken de dictator sterker. De angst komt terug in je stad, in je straat en in je huis. Maar je ziet geen weg terug. De stap is gezet en de vrijheid staat buiten bereik. Je wil de vrijheid bereiken en uit de klauwen van angst ontsnappen. Je richt je vizier niet meer alleen op de dictator maar ook op de strijders die zogenaamd de dictator bestrijden. En die zitten overal. Op een dag staan twee gewapende mannen, die bij het verzet zouden moeten horen, je op te wachten. Je ziet de ogen van de man die een kalasjnikov op je richt en je ziet de kogel je richting komen. Je borst wordt doorboord en de kogel schiet langs je hart, zonder hem te raken. Je wordt door meerdere kogels getroffen en je valt op de grond. Je denkt dat de dood komt kennis maken en je meteen mee zal nemen. In plaats van de dood komt een ambulance. Je denkt ach, zo zit het in elkaar. De dood is niet gekomen en je wilt verder de dood uitdagen. Elke ochtend als je de auto wil starten kijk je niet en je doet bij het draaien van de sleutel je ogen dicht. Je wil niet zien hoe je ledenmannen de lucht ingaan. Iedere keer als de auto start en je kijkt dat je nog heel bent bedank je de heer, je bedankt het lot dat je nog een dag langer het leven gunt, een dag langer spotprenten maken. Je overwint de angst definitief en je spot met de dictator, je spot met de extremisten en je spot met de wereld die de vernietigingen laat voortduren. Je hebt geen keus en je wordt een cynicus. En je denkt 'spotprenten is apriori cynisch.' 
Het verhaal van de spotprenten tekenaar Read Fares gaat door merg en been. Zijn spotprenten zijn simpel, duidelijk en direct. Hij spot niet alleen met de Syrische dictator maar ook met de twee machtigste jongens die op een of andere manier Assad beschermen. Poetin zit in een roeiboot , probeert het Syrische gat met zijn hand te dichten terwijl achter zijn rug het water schiet omhoog, via het gat dat Oekraïne heet. Doeltreffender is Obama met een lange neus. Aan die neus heeft de Syrische dictator Assad zijn schommel opgehangen en zit op een raket te schommelen. 

 

26. feb, 2014

Bloedprikken

De koude wind streelt mijn natte halen. Nuchter rijd ik. Het ziekenhuis gaapt. Slaperige koppen lopen door gangen. Bij de laboratorium afdeling zitten drie mannen en een vrouw in gedachten verzonken. Als ik vraag wie de laatste is steekt een man met een rode pet langzaam zijn hand op. Hij heeft bijna geen energie om 'ik' te zegen en als hij het probeert lijkt of hij in zichzelf fluistert. Mijn jas trek ik uit en doe hem op mijn schoot. Nog twintig minuten wachten tot de deur van het lab open zal gaan. Parkeerkaart, ziekenhuis papieren en de krant raken gestrengeld in elkaar. Het lijkt of ik honderden zakken heb in mijn jassen. Halverwege het lezen van een artikel wil ik weten waar ik de parkeerkaart gestopt had. Een paniekerige zoektocht naar alle zakken van de jassen levert niets op. De paniek duurt voort als ik opsta en zoek. Mijn handeling trek aandacht en iedereen is goed wakker. Inmiddels komen meer mensen. Ik vind het kaartje en verberg het weer. De geschatte leeftijd van de bezoekers, waarschijnlijk allemaal nuchter, in de vroege ochtend is boven de zeventig en ik ben, althans voel ik me, de jongste. 

Een magere dame met ingedeukte wangen en rode ogen roept mijn naam en zegt of ik mijn jas wil ophangen en mijn linkerarm bloot wil maken. Ik gehoorzaam en ze vraagt of mijn geboortedatum klopte. Ik zeg voor de grap 'Wie weet'. Dat kan ze in de vroegochtend niet waarderen en kijkt me met een schuine oog. Ik kijk de andere kant en laat de naald in mijn ader gaan zuigen. Donkerrood bloed vloeit in het smalle glas.
Ik denk terug aan de eerste keer, in Nederland, dat ik bloed moest prikken. Bijna drieëndertig jaar geleden. Toen moest ik op een bed gaan liggen en gaf bijna dezelfde hoeveelheid zoals in deze vroege ochtend. Toen was ik drieëndertig jaar jonger maar toch voelde ik eerst misselijk worden en moest overgeven. Ik had een tocht dat maanden duurde achter de rug. Een tocht die stress leverde. En de stress moest uit. In de spiegel die in de toilet ruimte hing zag ik het gezicht van een lijk. Mijn gezicht was van een dood persoon. Het lijkt dat ik drieëndertig jaar later sterker en gezonder ben. Dat denk ik en ik durf niet naar de toiletruimte te gaan om in de spiegel te kijken. Ik loop naar buiten en denk als ik als een lijk eruit zie zullen mensen wegrennen. Ik kom niemand tegen. Achter het stuur kijk ik in de spiegel en zie slaperige ogen omringd door rimpels, levendige vitale en vrolijke rimpels. 
Ik rijd weg. Mijn maag schreeuwt. 
Honing en mascarpone smelten in elkaars armen, op het bruinbrood. Mijn gedachten gaan naar de magere verpleegster die waarschijnlijk de hele dag zegt: 'je jas op hangen, je linkerarm bloot maken, klopt je geboortedatum, arm strekken en vuist maken.'

 

NieuwerOverzichtOuder