Aan stalkers kan je beperkingen 

opleggen

Politie inschakelen

verbod tot huis en straat 

dit is anders wanneer je 

door een onzichtbare wezen

ziekelijk word bemind 

mijn stalker is geen mens

evenmin een dier

het is geen plant 

geen insect en zelfs geen virus

Mijn stalker heet verdriet 

het verdriet zwelt binnenin me op

het rot op en maakt me steeds stiller

ik kan haar geen beperkingen opleggen

ik kan haar niet bestrijden

niet bestralen of wegsnijden

Mijn verdriet is getrouwd met de eenzaamheid

En ze leven nog lang en gelukkig…

Ik zocht naar de schaduw
ik wilde hem zien
lang uitgerekt met de zon
op de rug, juichend
Je kunt je schaduw niet zien
wanneer je in de lens van de zon kijkt
niet wegens het felle licht
het brandende en verblindende
maar simpelweg staat hij aan de andere kant
de eigenwijze schaduw
Ik wilde mijn schaduw zien
midden op de dag
de zon met zijn verticale houding
mijn schaduw verdween bijna
onder mijn voeten
Ik wilde op mijn schaduw trappen
als een rond punt die me steeds ontglipte
bij zonsondergang wilde ik de zon zien
tegelijk met zijn schaduw
ik hoorde alleen het gehoon
het gelach van mijn gedachten

De lach van mijn gedachten
viel in een trieste huilbui
toen ik aan een schaduw
dacht, een schaduw die terug moet
met handen in de lucht
wetende dat een schaduw
zich nooit laat pakken

Je hebt eigenlijk niets
aan schaduwen die niet verder komen
dan gedachten waar er geen licht bestaat
in het duisternis
zoeken naar het licht is onzin
waar geen schaduw bestaat...

Ik ben gezegend
Alles wat ik raak verandert
in goud of diamant
geroeste deuren, eeuwenoude dichte deuren
gaan wijdopen als ik dichtbij kom
in mijn nabijheid wordt de zee kalm
verandert in grond, onder mijn voeten
bij het horen van mijn naam
komen de aardbevingen tot rust

Ik breng licht, vreugde en warmte overal
En het geluk bevangt mijn omgeving

Mocht je uit nieuwsgierigheid
een vraagt willen stellen
of ik zelf gelukkig ben
doe dat maar niet
de woorden raken in paniek
ze zijn bang voor verlatenheid
wanneer ik ze UIT-spreek...

Dit is niet sarcastisch
evenmin Socratisch...

Ik ben gezegend
Alles wat ik raak verandert
in goud of diamant
geroeste deuren, eeuwenoude dichte deuren
gaan wijdopen als ik dichtbij kom
in mijn nabijheid wordt de zee kalm
verandert in grond, onder mijn voeten
bij het horen van mijn naam
de aardbevingen komen tot rust

Ik breng licht, vreugde en warmte overal
En het geluk bevangt mijn omgeving

Mocht je uit nieuwsgierigheid
een vraagt willen stellen
of ik zelf gelukkig ben
doe dat maar niet
de woorden raken in paniek
ze zijn bang voor verlatenheid
wanneer ik ze UIT-spreek...

Dit is niet sarcastisch
evenmin Socratisch...

als de zee kon spreken
of ik in hem zou veranderen
had ik hard geroepen:
kom niet dichterbij
ik ben niet te vertrouwen
ik heb mijn stemmingen
stemmingen die ik niet
in de hand heb
stemmingen die niet in mijn macht
liggen
tijdens mijn psychoses
pleeg ik schipbreuken
in mijn bodem liggen honderden wrakken
schepen, vliegtuigen en
wat mijn wateren had geschonden

met jullie kleine massa's
met jullie rubberbootjes
heb ik vaak medelijden
maar er zijn momenten
waarop ik me rot lach
ik draag jullie altijd over
aan de droogte
dood of levend
mijn dringende oproep aan jullie:
blijf waar je bent
waag het niet
ik ben zelf machteloos
het is de wind die me laat golfen
het is de aarde onder mijn voeten
die geen rust kent

Vaar niet over mijn vlakte
blijf in je land
overweeg de honger
overweeg gevangenschap
overweeg de dood
maar vlucht niet zomaar
vluchten maakt je schizofreen
je zal geen rust meer kennen
je blijft eeuwig ongewenst
je blijft eeuwig een vreemdeling

Het blijft je keuze
je bent gewaarschuwd...