Madiba en de wurm

Het is zondagochtend. Je kijkt uit het raam. Het is dicht bewolkt. Somber. Nat. Verlaten. Je geeft je zelf een schop onder je achterste en je duwt jezelf naar buiten. Langs het kanaal is de wind hyperactief en wringen zich onder je kleding en kietelt. Je neemt de energie van de wind over en kijkt over je linkerschouder naar de begraafplaats. Niemand geeft een kik. Iedereen ligt bewegingloos uit te rusten en luistert naar de enige voetstappen langs het kanaal, jouw voetstappen. Een kraai krijst, een meeuw schrikt en een eend zwemt. Het lijkt of je door een dunbevolkt dierenpark wandelt. Je ziet een wurm de weg oversteken, richting de begraafplaats. Hij is waarschijnlijk opzoek naar voedsel. Bij de wurmen weet je niet welke de voorkant is en welke de achterkant. Je blijft even kijken naar de wurm die haast heeft. De donkerbruine kant trekt de bleke gedeelte van zijn dunne lichaam. Als hij niet door een snavel van de weg geplukt wordt dan wordt hij beloont en verovert vers vlees. Ja, een zo juist begraven lichaam is voor een wurm vers. Elk cultuur heeft andere normen en waarden en dat moet je accepteren, ook van de wurmen in welke gedaante dan ook.
Een stukje verder op, op een smal pad dat omsingeld is door de struiken huppelen tientallen konijnen, verbaasd en bevreesd voor de vreemde vogel in mensen gedaante. In paniek steken ze het pad over en weer. Waarschijnlijk waren ze actief aan het seksen anders is niet begrijpelijk waarom de konijnen symbool zijn voor de seks industrie.
Een uur stevige wandeling vraagt naar meer zweet maar je voeten kiezen het pad naar huis. Je zet de tv aan en je bent live verbonden met Zuid-Afrika. Madiba neemt afscheid. Sinds zijn overleden heet Mandela: Madiba. Een van zijn achterkleindochters vertelt een anekdote over zijn ondeugden, over zijn ogen die twinkelden bij het zien van jonge aantrekkelijke vrouwen die hij aanspraak en gesprekken mee aanging. Zou Mandela stijf worden van de speech van zijn kleindochter en zou hij willen roepen: 'Moet dat nou, ik ben 95 en dood?' Maar zijn stem stokt. Hij is zonder stem, niemand luistert naar hem, niet meer. Jammer, hij was niet alleen een grote denker, advocaat, leider, gevangene, president, persoonlijkheid maar ook een goede minnaar, vader, opa, groot opa. Hij trouwde in ieder geval drie keer. Zijn eerste vrouw was vier jaar jonger dan hij, de tweede 18 jaar en de derde en laatste 27 jaar.
Je weet dat straks, na de begrafenis, een feest wordt gevierd en morgen beginnen de familieonderhandelingen over het verdelen van zijn rijkdom, de materiële rijkdom. Hopelijk dat het soepeltjes gaat en de haren hoeven niet uit de hoofden uitgetrokken te worden.
Je denkt aan de wurm die zich haastte naar de Nieuwe Noorder begraafplaats, eerder op de ochtend. Zou die wurm ook denken dat er voor hem wat te halen valt, uit Madiba?