Friesstan!

Deze twee vragen verschillen van elkaar maar weer aan elkaar verbonden zijn. Het houdt in dat je geloof in Kramer hebt en wanneer die deelneemt aan de race hij zeker de winnaar is. Maar het impliciet ook dat men, misschien onbewust, wilde niet dat Bergsma wint. Heel Nederland ging ervan uit dat Sven zal winnen. Heel Nederland was gefixeerd op Sven en Jorrit was ach, een deelnemer. Maar nu Jorrit heeft overtuigend gewonnen juicht Nederland niet zo luid als wanneer Sven had gewonnen. Heel Nederland wilde dat Kramer zijn revange had gehad voor zijn diskwalificatie van vier jaar geleden en Heel Nederland leefde met hem mee. Het lijkt of Jorrit en Sven twee verschillende landen vertegenwoordigen. Nee, beide vertegenwoordigen Nederland. Beide komen uit Friesland. Beide willen winnen. En ik geloof dat Jorrit net zo vurig (misschien nog vuriger) is zijn wens en streven om te winnen. En hij had het voordeel dat niemand rekening hield met zijn overwinning, bijna niemand. Niemand wilde behalve zijn couche, zijn ouders en zijn Amerikaanse vriendin dat hij won. Misschien Bob de Jong ook, Bob die als derde eindigde. Jorrit kon zich, na zijn overwinning, geen houding geven. Kramer feliciteerde hem. Voor dat gebaar waren alle commentatoren lyrisch, dat zo'n gebaar bij een grote sportman hoort, bij Kramer. Het is toch normaal dat elke sportman sportief zijn overwinning en zijn verlies moet zien. Beide horen bij de sport. De lichaamstaal van Bergsma was van iemand die het niet echt prettig fond dat Kramer hem feliciteerde. Dat was duidelijk te zien hoe hij De Jong omhelsde en Kramer niet echt. 

Toen ik vanmorgen las dat Jorrit vier jaar geleden een kazach's paspoort had gevraagd en gekregen begrijp ik meer van zijn verlangen en zijn kracht. Ondanks het feit dat hij niet zo mooi en charismatisch is als Sven is hij een winnaar, een planner om te winnen. Dat de concurrentie op de ijsbaan in Nederland moordend is heeft hem waarschijnlijk, ook mede door zijn niet-charisma, waarvan hij blijkbaar bewust van was er toe dreef om voor Kazachstan te treden. Misschien liggen Kazachstan en Friesland, in de ogen van Jorrit, dichterbij elkaar dan Friesland en Nederland. In ieder geval de overwinning bracht Bergsma charisma. Of het nu een Kazachse of Friese charisma is maakt niet uit. Het is het charisma van de vrijheid. Hij was bevrijd om de schaduw te zijn van een ander. Hij vindt nu zich het licht dat schaduwen werpt of mensen in die schaduw willen of niet maakt hem niets uit. En daarvoor had hij ook die wanhoopspoging gedaan om Kazach te worden, puur om te winnen en uit de schaduw te komen. 

Misschien kan hij de allochtonen cursussen geven hoe zij uit de schaduw kunnen komen van de autochtonen.