19. jun, 2014

Spotprent en mijn paspoort...

Ik geloof inderdaad dat soms een beeld meer zegt dan duizenden woorden. En deze spotprent zegt meer dan vele commentaren van duizenden woorden. As van het kwaad Iran probeert samen met de grote satan Amerika het allesvernietigende gevaar van Isis tegen te houden. Zouden die twee grote rivalen met elkaar samenwerken om de allerextreemste islamitische organisatie van dit ogenblik een halt toe te roepen. In de politiek is alles mogelijk. Het was ook ondenkbaar dat iemand als de huidige premier van Irak, de sjiiet Nuri Al-Maliki, samen kon werken met de Syrische president Assad, de Arabisch nationalistische leider van de Baa'th partij, dezelfde partij van Saddam Hussein waar hij tegen vocht. 

Hoe de burgeroorlog in Irak zal aflopen weten zelfs de Amerikanen niet. De Amerikanen zouden beter dan god weten maar beide zijn nu sprakeloos. Voor hen beide is het te ingewikkeld aan het worden. De Amerikanen die alles er aan doen om Irak bij elkaar te houden maken weer een grote fout. Het is juist dat 'bij elkaar houden' van Irak het grote probleem vormt, de bron van alle ellende die in 1916 begon toe de Britse en Franse ministers van buitenlandse zaken hadden de grenzen van het midden oosten getekend, vastgelegd. Irak, als een kunstmatig land, kan nooit een eenheid vormen. Dat is vanaf het eerste moment gebeurd en blijft voortduren. De Koerden kwamen al vrijwel aan het begin in opstand maar legden zich neer bij en verdedigden de Iraakse grenzen, de Iraakse eenheid. Ik vind het ten onrechte, de Koerden hadden nooit moeten accepteren een deel van Irak te worden. Maar de Koerden waren te zwak voor grote machten. Ze blijven vechten voor een soort autonomie. Nu ze een soort de facto staat vormen zijn ze weer bedreigd door én het Iraakse regime van Al-Maliki én de extremistische Isis die de steun van Saudi Arabië en Qatar krijgen. De Isis bestaat voor het leeuwendeel uit Saddams getrouwen.
Ik was niet van plan om een opinie stuk te schrijven. Ik was van plan over mijn nieuwe paspoort te schrijven. Mijn nieuwe paspoort met mijn vage pasfoto. De foto is niet vaag maar in het paspoort is vervaagd. Je kunt mijn leeftijd niet raden. Omdat ik mijn paspoort voor de komende tien jaar mag gebruiken past mijn pasfoto zich aan. Ja, er zijn er zelfs twee variaties van gemaakt, een hele vage en een drie dimensionale. Deze heeft vele diepten, meer diepten dan dat ik werkelijk heb. Ik ben aan de ene kant blij met die extra fluctuerende lagen maar tegelijk vind ik het overdrijven. 
Wie zou die extra lagen hebben doorgegeven aan de paspoortmakers. Heeft iedereen die lagen? Wie heeft zo veel geloof in de mens? Een dimensie die net zo vaag en onvoorstelbaar is als de politiek van het midden oosten. Mijn pasfoto in mijn paspoort kan ik vergelijken met de spotprent waar de drie strijdende krachten het kwaad vormen en tegelijk bestrijden.