Boeiende start van vakantie

Blijkbaar moest ik een keertje meemaken, een incident in een vliegtuig. Na een halfuur vliegen gaat het hoofd van een oude man die op de eerste rechterrij, aan de gangpad, zit op zijn linkerschouder hangen. Ik zit twee rijen achter, schuin tegenover. Aan de schrik reactie van de stewardess die bezig is met eten serveren denk ik 'o, nee'. Ik denk namelijk aan een hartaanval. Met zo'n incident bestaat de kans dat het vliegtuig terugkeert of op een dichtbije vliegveld landen. Er wordt geroepen of er medisch personeel aan bord is. Ik kijk naar achteren en zie niemand van zijn plek opstaan. De helft van de passagiers slaapt. Het is nog halfacht in de ochtend. Twee stewardessen bekommeren zich om de man. Een zuurstofflesje wordt gebracht, aan zijn mond gezet. Met wrijfwerk en zacht schudden komt de man na enkele spannende momenten bij. Ik zie de linkerhelft van zijn gezicht, zonder kleur. Althans de kleur is geelachtig. Er loopt langzaam een force man, half slapend, naar de oude man. De vrouwelijke passagier die naast de man zit neemt haar tas en loopt naar achteren om in een andere plaatst te zitten. Als onze blikken elkaar treffen zucht ze en haar oude lippen trillen. Ik onderdruk een lach.  Rep en roer in het vliegtuig. De dames naast me slapen, de ene met de mond open, zonder te snurken en de andere met de kip op de borst. Een stewardess bedekt de schouders van de man met een deken en blijft naast hem zitten aan zijn lijf wreven. Ik sta op en loop naar voren. Ik vraag aan de stewardess wat er aan de hand is. Ze zegt dat het waarschijnlijk een kleine tia aanval is. Ze moeten hem in de gaten houden. Hij moet niet buiten bewust raken. Als ik vraag of hij medicijnen heeft zegt ze dat hij die wel heeft maar die zitten in zijn koffer in de bagage ruimte. Even later zie ik een vrouwelijke arts boven hem hangen. In haar oren slingeren twee slangen. Ze onderzoekt hem, test zijn hart en meet zijn bloeddruk. De blonde arts is ook een force maar iets minder dan de mannelijke arts die verdwenen was. De decolleté van de vrouwelijke arts is diep en laat de schuddende grote blonde borsten hun gang gaan. Er wordt geroepen of iemand aspirine bij zich heeft, geen paracetamol maar aspirine. Ik concentreer me op het lezen van mijn digitale krant.