14. jul, 2014
Verdeel Midden-Oosten in mini-staatjes
In de vroege ochtend van 14 juli, zesenvijftig jaar geleden, pleeg een aantal officieren onder leiding van generaal Abulkarim Qasim een bloedige coup in Irak. Ze noemden het revolutie en maakten van de koninkrijk een republiek. Een geboorte, elke geboorte, begint bloederig en pijnlijk en dat gold ook voor die coup. Vele leden van de koninklijke familie werden op een brute wijze vermoord. De lijken werd in de straten van Bagdad, de hoofdstad van Irak, verminkt en aan het publiek tentoongesteld.
Sindsdien gaat het in Irak alleen maar bergaf, steeds heftiger en Irak verkeert in een constante (burger) oorlog. Na die coup gingen de generaals zelf elkaar afmaken. Sommigen waren links en de anderen rechts. Het waren eigenlijk linkse en rechtse nationalisten.
De linkse durfden het woord Arabisch nationalisme niet te gebruiken omdat er vele Koerdische officieren aan hun kant stonden, de rechtse wel en die maakten het duidelijk dat ze voor een grote Arabische natie vochten.
Irak was nooit een vreedzaam
land en zal blijkbaar ook zo blijven maar in de periode tussen 1945 en 1958 waar de coup plaats vond heerste een soort democratie onder het koninklijke gezag. Er waren parlement verkiezingen waaraan alle bevolkingsgroepen deelnamen. De Britse regering die
de koninklijke familie uitvond en steunde kon de sektarische strijd indammen. Ook bepaalde religieuze Koerdische stammen konden ze bij hun beleid betrekken. De Koerdische legendarische leider vluchtte in 1947 naar de Sovjet uni en de rest van de Koerden hield
zich koest.
De coup van 14-7-1958 werd gepleegd door zogenaamd "vrije (onafhankelijke) officieren' die goede banden hadden met de Egyptische president generaal Nasir en deze op zijn beurt had goede banden met de Sovjet uni.
De
zogenaamd imperialistische en communistische belangen kwam in Irak heftig aan board. Amerika en west Europa aan de ene kant en de Sovjet uni, oost Europa en China aan de andere kant.
Ik kan me niets van die coup herinneren. Ik was te klein. Maar
ruim een jaar na die coup herinner ik me dat mijn vader met bijna alle dorpsmannen met hun wapens vertrokken en gingen richting het zuiden, naar de stad Mosel om daar tegen de nationalistische Arabieren te vechten die hadden besloten de stad van Koerden en
communisten (deze waren voornamelijk christenen) te zuiveren.
Bizar dat nu zesenvijftig jaar later bijna identieke situaties plaats vindt. Iets heftiger en bloediger en niet alleen in Irak maar heeft zich verspreid bijna over het hele Midden-Oosten.
Zijn de mensen in het Midden-Oosten zo dom dat ze steeds tegen elkaar blijven vechten? Is dat hun lot, zijn ze verdoemd of hebben ze geen andere keus?
Voorlopig is geen uitweg. Het enige wat ik me kan bedenken is het opdelen van de regio
in mini-staatjes met grenzen en vlaggen. Zo kan in de toekomst bepaalde positieve relaties en handel ontstaan. Maar de grote machten willen dat niet. Dus, de leiders en hun volkeren blijven in een oorlog spiraal draaien, steeds dieper. Helaas!
Meest recente reacties
Zo trots op iemand zoals u, die ons bekend maakte bij nl bevolking in zeker in jaren 90. Ik ben zeer benieuwd naar uw boeken , erg veel succes
Als je niet de liefde, toewijding en aanbidding krijgt die je verdient of als je geliefde de interesse in je lijkt te verliezen, dan kan ik eerlijk zeggen dat je hulp nodig hebt om dingen goed te make
In 1960 is mijn naam.Joyce ook geweigerd bij de burgerlijke stand in Diemen. Ambtenaar kon de naam niet. En daardoor heet ik nu officieel Jolanda.
Ik wil mijn prachtige getuigenis delen over hoe ik mijn Echtgenoot van mijn leven terugkeerde, ik wil de mensen vertellen dat er een echte spell caster online is en is krachtig en oprecht, Zijn naam i