Obama en Turkije worden nu wakker

Video beelden domineren mijn leven en dat van Koerden in Koerdistan en in ballingschap. Mensen zijn afhankelijk van elke rodel, elk beeld en elk geluid. Het begon zes dagen geleden toen ISIS troepen Shingal op de Koerden veroverde. In Shingal woonden tot zes dagen geleden voornamelijk Yezidies en het was onder de controle van de Koerdische troepen. Waarschijnlijk gingen de Koerdische machthebbers er vanuit dat ISIS hen met rust zou laten. De Koerdische troepen hebben waarschijnlijk geen zware wapens in de linies gezet om eventuele aanval van ISIS te verslaan. De avond voor de aanval op Shingal begon (zo hoorde ik van iemand waarvan de familie in Shingal woonde) werden de commandanten van ISIS bij de Arabische stamhoofden die in Shingal wonen voor een diner uitgenodigd. Die Arabische stammen zijn in de tijd van Saddam naar Shingal gebracht in het kader van de Arabisering van Shingal. Toen de aanval begon was de commandant van de Koerdische troepen zoek. Telefonisch was hij ook niet bereikbaar. Hij was gevlucht. Of de gevluchte commandant zelf bij het diner aanwezig was op de avond daarvoor toen de Arabische stamhoofden voor ISIS commandanten het georganiseerd hadden weet ik niet. Maar het kan. De geschiedenis van Koerden is helaas vol van verraad. De angst propaganda die ISIS met succes al eerder had verspreid maakte dat de Koerdische troepen, zonder commandant en zonder zware wapens, het risico niet wilden nemen en vertrokken met duizenden andere bewoners richting veilige plaatsen. Naar schatting rond 40.000 mensen vluchtten in paniek de berg van Shingal in. Ze wisten nog niet dat hun kinderen van honger en dorst zouden sterven. Ze wisten nog niet dat ze hun kinderen van de bergen gingen gooien omdat ze hen niet wilden zien van honger en dorst sterven. Diegene die niet uit de stad kon vluchten werden of onthoofd of verkocht (laatste geld voor jonge vrouwen) 

Op twee Koerdische satelliet tv, beide rivalen van de partij van de Koerdische president, melden met leedvermaak het verlies van de Koerdische troepen, net niet juichend. Ik krijg bijna buikkrampen. Ik schaam me. Maar ik kijk verder. Tegenwoordig hoef ik niet te schakelen want het Facebook bied alles gratis aan. En onder mijn FB-vrienden zitten van alle partijen. Ik klik op een link naar een tv zender van een machtige Koerdische partij. De presentatrice wringt zich tussen de voertuigen die uit Shingal vluchten. Ze vraagt aan een vrouw waarom ze aan het vluchten zijn. Die zegt dat de Koerdische troepen zonder gevecht hun linies hebben verlaten. De presentatrice vraagt aan de gevluchte Koerdische troepen maar de mannen kijken de andere kant op. Een paar buigen hun hoofden van schaamte. Ik krijg bijna een woede aanval. Maar de zender is positief en toont haar eigen Koerdische strijders die kwamen juichend om te vechten. We zien hen op een soort helling rennen. Een shot later zien we hen feest vieren. Ik dacht hè die hebben alles weer snel veroverd. Ik kan het niet geloven. Ik weet niet of ik huilen of lachen moest. Maar als filmmaker zie ik dat het montage was, vals. En later bleek dat Shingal en haar berg met zelfde naam nog stevig in de handen van ISIS strijders ligt. Er komen foto's uit de berg en video's. Hoe die op het internet terecht kwamen weet ik niet. Maar die foto's zijn het bewijs dat menselijkheid niets voorstelt en dat mensen zijn beesten. Anders hoe kan je honderden kinderen van dorst en honger dood laten gaan. Ik zie kinderen dood liggen en in de armen van hun ouders die hun hoofd niet kunnen omhoog tillen laat staan het lijk van hun kinderen. Ik zie oudere mensen, met Arabische traditionele kledij (heel veel Yezidies dragen de Arabische hoofddeksel), in de berg proberen zich te redden. Ik zie een gehandicapt man op zijn knieën in een stenenveld lopen. Ik zie een vrouw alleen in een verlaten plaats zitten met het hoofd op de borst hangen. Ik hoor dat mensen massaal vluchten uit de Koerdische hoofdstad, uit een andere stad die dicht bij Mosoel ligt en ik schaam me diep. Door de telefoon spreek ik een familie lid die haar angst kenbaar maakt en wil ook vluchten. Ik zeg als jullie even proberen rustig na te denken. Jullie zitten in een stad waar bijna miljoen mensen wonen. Hoeveel ISIS strijders kunnen de stad veroveren. Natuurlijk als jullie vluchten kunnen ze lachend komen plunderen. Maar waar blijft jullie zelfverdediging, waar blijft de wil om te overleven? Je kunt toch niet zo maar vluchten. Ze vertelt dat alle Arabische bewoners die hun heil in de Koerdische stad hadden gezocht hebben feest gevierd toen Shingal in de handen van ISIS viel. Ik weet niet wat ik te zeggen moet. 

Later zie ik een vrouw live op de tv, met een geweer. Ze spreekt de mensen de moed aan. Ze scheldt op de lafaards. Ik krijg een glimlach. Koerden hebben altijd gevochten, helaas alleen op hun eigen grondgebied.

En nu pas wordt Obama wakker. Zijn belangen in het gebied worden sterk bedreig. Turkije wordt wakker, de groeiende economie van afgelopen jaren was aan Koerdistan te danken. 

Kortom, ik vind het laf dat de troepen niet hebben gevochten. Ik vind het laf om leedvermaak te hebben van je rivalen en ik vind het zwijgen van de media laf. Ook mensen die beweren humaan te zijn en alleen tegen Israël protesteren vind ik ze niet meer dan hypocriete Joden- en Koerdenhaters. Ze zijn bang wanneer Koerdistan onafhankelijk wordt een tweede Israël in het gebied wordt gecreëerd. Was dat maar waar.