De druppel die Jim Foley heet...

De druppel! Er is altijd een druppel, de bekende druppel, die de emmer doet overlopen. En deze keer lijkt een jonge fotograaf de druppel te worden die de Amerikaanse emmer, de emmer van het geduld van de Amerikaanse president en daarmee het geduld van de westerse wereld doet overlopen. De druppel heeft deze keer een naam en een gezicht. De naam is Jim Foley en het gezicht is angst, haat, onthoofding, bloed en dood. Alles in twee kleuren: zwart en oranje. De achtergrond is verlatenheid, eenzaamheid en vergankelijkheid. De achtergrond is een verlaten, hard en van hitte damende woestijn. Jim Foley, de dappere jonge fotograaf die met zijn fototoestel, met zijn camera en met zijn dapper hart het gevaar, oorlog en onrechtvaardigheid wilde documenteren, vast leggen speelt hier de hoofdrol, de druppel. Hij die in verschillende brandhaarden in de wereld aanwezig was is eerder gegijzeld en bijna gedood maar de liefde voor de waarheid, zijn liefde voor het documenteren van de waarheid was groter dan angst voor zijn leven, angst voor de dood die hij dagelijks zag. Hij liep slechts bewapend met een fototoestel en een videocamera en liefde voor fotografie tussen de vechtende partijen. Hij legde het leed van mensen vast. Hij wilde de ware gezichten van de oorlogen en onmenselijkheden laten zien. 

Jim viel in de handen van ISIS. Einde! Over en uit. Dat gebeurde twee jaar geleden. Twee jaar geleden was hij dood omdat hij zijn werk was en zijn werk was fotografie en zijn fotografie was dood. Hij is in ieder geval van zijn droom ontdaan toen hij in de handen van ISIS viel, toen hij gegijzeld werd. Op het moment dat hij gevangen werd genomen en zijn geliefde camera's af moest geven zou zijn leven een hel zijn geweest. Hoe heeft hij die twee jaar in een hel geleefd? Zouden zijn bewakers (het schijnt nu Britten te zijn) hem steeds geterroriseerd hebben of zouden ze hem hun geheimen hebben verteld, dat ze pure moordenaars zijn en het geloof als een masker gebruiken. Zou hij orgieën en dronk schappen gezien hebben en het jammer vond dat hij die niet kon fotograferen? Of waren zijn beulen dogmatische religieuzen die hun religieuze rituelen hebben uitgevoerd en hem gedwongen hebben zich tot islam te bekeren? Dat kunnen we niet weten. Zou hij daar, tot het laatste moment dat zijn hoofd en lichaam niet gescheiden waren gedacht hebben en hoop gekoesterd hebben dat hij niet onthoofd zou worden? Ik kan me niet indenken dat een dapper iemand die vrijwillig en voor zijn idealen het gevaar had gezocht en hij honderdprocent zou weten dat hij onthoofd zal worden dat hij toch in een oproep zijn broer en zijn regering als zijn echte moordenaars aanwijst. Zou hij de Stockholm syndroom ontwikkeld hebben en begrip heeft voor zijn gijzelnemers? Dat hij zich tot de islam heeft bekeerd? Het leven, de drang om te leven, kan wonderen verrichten en Jim is uiteindelijk ook een mens. Een mens die aan het leven gehecht is. Hij had idealen gekoestert. Hij heeft vele gevaren overwonnen en misschien dat dat hij dit zal ook overleven om weer te gaan fotograferen en daarom die knieval. Het is onterecht dat ik hier over een knieval heb maar Jim is letterlijk op zijn knieën gezet met de handen achter zijn rug gebonden. Misschien zijn ondernemen en voeten waren ook vastgebonden. Dat kunnen we in die foto en video niet zien. Misschien had hij, door de hoop op een wonder, niet in de gaten dat hij op zijn knieën niet alleen ondergeschikt aan zijn beul was maar zijn beul die verhouding heeft gecreëerd om niet veel moeite te doen bij de onthoofding (ik moet zeggen dat ik het niet gezien heb en wil het ook niet zien). Ik zie dat de beul het mes in zijn linkerhand heeft. Ik had begrepen dat volgens de islam dat een moslim zelfs bij het slachten van een schaap zijn rechterhand moet gebruiken. Is dit (met linkerhand onthoofden) bewust gedaan, als een extra vernedering? 

Zelfs de onthoofding van Yezidi's, die door ISIS als duivels gezien worden, gebeurde met de rechterhanden. Over Yezidies en ISIS gesproken heeft ISIS een film uitgezonden. In de film zie je tientallen Yezidie mannen zich tot de islam bekeren en ISIS strijders omhelzen. De nieuwe moslims zeggen voor de camera dat ze nog nooit zo gelukkig waren als onder het bewind van ISIS, dat ISIS de meest barmhartige mensen op aarde zijn. Ze roepen daarbij de andere Yezidies om van de berg af te dalen en zich tot de islam te bekeren, het geloof van de barmhartigheid. Ja, er zijn er die dat gaan geloven. Er zijn er die misschien na het zien van zo'n film terug gaan keren. Alleen ik ben bang dat ze na de bekering tot de islam van ISIS hetzelfde lot zullen treffen als dat van Jim Foley.