Paradijsbestormers niet zonder begeleiding vertonen

Het is moeilijk je te onttrekken aan slecht nieuws. Je wordt als het ware omsingeld met het gewelddadige nieuws over het terreur dat de media aan de man brengt en daarmee bijna iedereen bezig houdt. De slimme terreurorganisatie maken dankbaar gebruik van de persvrijheid, de nieuwsgierigheid, de onwetendheid en de naïviteit die in een de democratische maatschappijen heersen, in landen als Nederland. 

Onlangs werd de documentaire Paradijsbestormers uitgezonden (zie link). Ik heb het ook gezien en ik las verschillende reacties. De reacties variëren heel sterk. Dat de documentaire indrukwekkend was staat buiten kijf maar het vertonen ervan zonder begeleiding is levensgevaarlijk. Waarom? Omdat de hoofdpersoon in welke film dan ook de sympathie van kijker krijgt en de jongeren zullen zich sterk kunnen identificeren met de hoofd persoon die zijn gruwelijk daden heel simpel en met veel empathie aan de man brengt, vooral als hij over het hiernamaals vertelt en zijn doel uiteen legt dat hij wil sterven voor het eeuwige leven. Zijn stem is warm en "geloofwaardig". En daarom is het vertonen van de film zonder begeleiding gevaarlijk. Natuurlijk horen we de stem van zijn moeder die over haar pijn vertelt, dat ze hem in haar armen weer wil nemen en dat ze door zijn vertrek kapot is. Dat hij haar niet verteld had. Maar kan een kijken, vooral een tiener of een jongeman in de twintig, aan het lijd van zijn moeder denken? Een moeder die niet in beeld te zien en die alleen in het Arabische spreekt. Kan de documentairemaker verwijten waarom ze niet aan de hoofdpersoon vroeg of hij aan de pijn van zijn moeder dacht toen hij haar zo maar verliet? Kan je haar verwijten dat ze niet verder ging vragen om voorbeelden te noemen die zijn mening bevestigen? Hij beweerde namelijk dat de Nederlandse regering wil moslims vermoorden. De documentaire maker kon toch vragen naar voorbeelden. Ze kon tal van voorbeelden noemen die het tegenovergestelde bewijzen. Je kunt inderdaad haar niet verwijten dat ze niet veel van de Koran weet. Als ze iets had geweten van de belangrijkheid van de rol van de moeder in de Koran kon ze haar hoofdpersoon confronteren met het feit dat in de Koran staat dat het betreden van het paradijs van een goede relatie met je moeder afhangt. De Koran heeft gezegd dat het paradijs ligt onder de voeten van de moeders en wie zijn moeder pijn doet moet hij naar het paradijs fluiten. Dus kan de hoofdpersoon naar het paradijs gaan als hij zijn moeder bedrogen heeft en haar in de klauwen van de regering heeft achtergelaten door naar Syrië te vluchten. Haar in de klauwen van de regering liet, die volgens hem, alle moslims wil vermoorden. Dat is toch laf of niet soms?! En wat doet hij dan daar in Syrië? Wie moet hij bevrijden van wie. Hij kent toch niemand. Hij kent zijn moeder althans wel, dat hoop je tenminste. Daar is Syrië martelt hij mensen niet zoals de Syrische soldaten doen, dat vind hij verwerpelijk. Nee, hij schiet ze kapot, dood. Welke god keurt het doden van onschuldigen goed? En welke god accepteert dat je kinderen mag doodschieten en meisjes verkopen als seksslaven? Ondanks dat in de documentaire een lijn te zien die de afkeer van de Syrische strijders ten opzichte van mensen als de hoofdpersoon toont blijft die lijn subtiel en kan niets inbrengen ingebracht tegen de sterke lijn van de hoofdpersoon die de rest domineert. Die lijn had meer zijn recht gekregen wanneer de documentaire maker de hoofdpersoon met de vraag had moeten confronteren met die informatie dat de opstandelingen van Syrië hem en zijn maten beschuldigen van het kapen en gijzelen van hun revolutie en daarmee de dictator helpen. De jonge vrouw die de documentaire maakte had zich beter met meer info, feiten en dappere vragen bewapenen dan wat we gezien hebben. Zelfs haar echte mening zit er niet in. Het vertonen van die documentaire kan inderdaad als propaganda werken en ik betwijfel het ten zeerste of dat haar bedoeling was.

http://www.nieuws.nl/algemeen/20140911/Nederlandse-jihadstrijder-aan-het-woord-op-NPO3