Ephimenco, laat Tinkebell met rust en schrijf over Koerden...

Trouw is de krant waarop ik geabonneerd ben. Al jaren lees ik, trouw, Wim Boevink, Erdal Balci en Sylvain Ephimenco. Wim is inderdaad een poëet. Hij creëert, makkelijk, mooie zinnen. Door hem werden vele delen van de geschiedenis van de concentratiekampen, oorlogsmisdadigers en (joodse) slachtoffers aan het licht gebracht. Dat voegde er een diepere en menselijke dimensie toe aan onze kennis. Erdal is ook een poëet. Hij weet altijd bijzondere en vaak absurde ( wel puur uit de realiteit gegrepen) personage en situaties te scheppen. Hij boeit en maakt zijn verhalen beeldend. Door hem krijg je mooie analyses van de situaties in Turkije. Hij overstijgt de (zelf)censuur. En Sylvain Ephimenco zie ik als een ridder die soms bijna met het zwaard staat te zwaaien tegen de terroristen. Je krijgt respect voor zijn durf in de tijd waar het gevaar om elke hoek staat te wachten. Hij wordt niet moe om de islamitische terreurdaden aan kaak te stellen. Hij bestrijd islamitische terreur door hun misstanden duidelijk aan de kaak te stellen, analyseren. Daarbij bespaart hij, terecht, niemand en niets. Hij twijfelt er niet aan om collega schrijvers, ook van Trouw, aan te vallen. In zijn laatste column getiteld Reddingsoperatie neemt hij Grunberg (schrijft dagelijks minicolumn voor de Volkskrant) en de columniste van Trouw Tinkebell op de haak. Tinkebell schreef , een dag eerder, haar zoveelste column over Amiri, een Afghaanse asielzoeker die na 18 jaar verblijf in Nederland, naar Afghanistan werd teruggestuurd. Dat de 23 jarige dochter van Amiri besloot haar vader te gaan zoeken. En Tinkebell besluit de dochter te gaan redden door haar terug te halen, naar Nederland. Ephimenco schrijft het volgende over Tinkebell: 'Zolang ze over die familie schrijft hoeft ze het niet over die 21 onthoofde Koptische christenen te hebben. Of die Oekraïense burgers die dagelijks door Poetins bommen sterven. Of al die Joden die door Europese Jihadisten worden vermoord. Het j'accuse van Tinkebell is wellicht selectief maar we voeren allemaal een eigen agenda met hartstochtelijke contouren. Dat is het probleem niet. Het probleem is dat eventuele slachtoffers van vader Amiri zich zouden kunnen melden om te vertellen hoe ze ooit door hun beul zijn gemarteld. Ik hoop dat dit nooit het geval zal zijn. Maar als dit wel gebeurt, verwacht ik van Tinkebell een tiental columns over die mensen.'

Wat me opvalt is dat Ephimenco, ondanks zijn strijd tegen de moslimterroristen, met de precisie van een chirurg de Koerdische zaak en de Koerdische strijd tegen die terreur te mijden. Misschien vergis ik me (door een tijdje met vakantie niet alle columns van Ephimenco niet gelezen te hebben) maar ik kan me niet herinneren dat hij een column besteedt heeft over de strijd van Koerden tegen dezelfde terreur die Ephimenco bestrijdt. Sinds augustus vorig jaar is een ware oorlog daar in Koerdistan waar niet alleen moslims maar ook Yezidies en Christenen werden massaal vermoord, verjaagd en als slaven werden behandeld. 

Waar zou het aan liggen dat Ephimenco dat nauwkeurig mijdt? Hij noemt hierboven de Kopten, de christenen en de Joden. Dat gebeuren met de Kopten vond plaat op dezelfde tijd toen dezelfde terroristen 17 Koerdische strijders in kooien en in oranje pakken in hun straten vertoonden. Misschien nu ook verbrandt. Maar geen woord besteedt Ephimenco over de Koerden. Zolang hij columns schrijft over Tinkebell, Nuweira Youskine en andere collega schrijvers mijdt hij de strijd van de Koerden.

Ik wil op geen enkele wijze suggereren dat de Koerden slachtoffers van Ephimenco zijn maar als dit wel gebeurt (ik hoop dat dit nooit het geval zal zijn), verwacht ik van Ephimenco een tiental columns over de Koerden en hun strijd tegen ISIS.