Help, Naema Tahir wil mijn zonnebril afnemen...

Liggend in mijn zachte bed denk ik niet aan de uitgezonden beelden van motorclubleden die uit hun bed werden gelicht, met blote voeten en (onder)broeken, geboeid, vervoerd. Mijn lichaam wil blijven liggen maar dan kan ik niet honoreren. Ik hoor de krant zich dringen in de briefopening van de voordeur. Ik trek een T-shirt en een onderbroek aan. Met slaperige ogen open ik de krant. Zonder leesbril kan ik alleen de koppen lezen. Als ik lees dat vluchtelingen in Frankrijk onder viaduct stranden en een foto zien van kleine tenten en een versleten matras denk ik even terug aan de tijd toen ik een jaar of tien was. Ik moest zeer vroeg in de ochtend werken. Ik sliep dan even tussendoor op de grond gebruikmakend van een baksteen als een zachte kussen. Ik blader verder en kijk automatisch naar de plek van Elma die elke donderdag las en nu mis ik haar afwezigheid als columniste bij Trouw. Haar vervangster heet Naema Tahir. Zonder mijn leesbril kan ik alleen de kop van haar column lezen:'Boerkaverbod?Waarom dan niet ook zonnebrillen verbieden.' Gezien het feit dat ik laatste tijd een zonnebril heb gekocht en die graag op doe, raak ik geïnteresseerd. Mijn ogen glijden naar beneden en ik zie haar foto vriendelijk in de lens van de camera kijken. Ze is niet dik maar ook niet slank als Elma. Een zin staat vergroot naast haar hoofd:'Gevaarlijke mensen dragen doorgaans geen boerka.' Ineens beginnen mijn ingewanden te kloppen. Ik vouw de krant en doe hem onder mijn oksel, pak mijn scheermachine op, loop de trappen op, pak mijn lees bril en ga op het toilet zitten. Ik zet mijn bril op. Ik spreid de krant op mijn schoot. Naema ligt op mijn blote rechter dij. Ik scheer me met de rechterhand. Met de linkerhand hou ik de krant vast zodat ik én kan lezen én kan scheren. Ja, ook mannen kunnen soms twee dingen tegelijk doen, maar dat is terzijde. Ik had de eerste roman van Naema, jaren geleden, met moeite uitgelezen omdat Naema schrijft met haar verstand. Het enige wat van die roman bij me blijven hangen (als ik me niet vergis) dat de jonge moslimvrouw, de hoofdpersonage, die trouwt en behoort geen penissen gezien te hebben, vindt de lul van haar man te klein. De penis van haar man zou net zo groot zijn als twee duimen en dat vindt ze maar niets.
Naema vertelt dat ze ooit schreef dat boerkadraagsters de westerse maatschappij geleidelijk van een 'high trust society' naar een 'low trust society' zal veranderen. Nu komt ze teug van die mening. Ze heeft hekel aan iedereen die zich afsluit van de maatschappij. Ze heeft hekel aan mensen die zich achter hun (kop)telefoons, hun zonnebrillen en wazige blikken verbergen. Ze vraagt zich af waarom niet het dragen van zonnebrillen wordt verboden, vooral in combinatie met een pet. Als ik dat lees word ik bang, ik begin te beven. Naema trilt op mijn rechterdij. Het voelt zwaar. Ik bid en vraag de almachtige om Rutte en zijn kabinet te behoeden voor het advies van Naema, dat Rutte haar column niet leest en vooral haar advies niet volgt. Want ik draag de laatste tijd niet alleen een zonnebril maar als ik in de zo'n zit zet ik ook een pet op, in verband met migraineaanvallen. Als ik Naema moet geloven kom ik tot de conclusie dat ik een gevaar voor de maatschappij ben en dwing de Nederlandse maatschappij tot een 'low trust society'!