Herman Brood op het dak van een hoog gebouw...

Waar denk je aan als op het dak van een twintig etage hoog gebouw staat? Waar denk je aan als je de hele stad onder je vizier ziet, klein en bijna nietig? Waar denk je aan als de hemel boven je bedrukt is en blauw van de kou zweeft en bibbert? Misschien denk je nergens aan en geniet je van het uitzicht. Misschien durf je niet naar de rand te gaan om naar beneden te kijken. Misschien heb je hoogtevrees en je wilt zo snel mogelijk terug, ademhalend in de lift. Op een hoog gebouw staan, midden in een stad als Rotterdam, is anders dan op de top van een berg staan, kijkend naar een ravijn of naar de ruïnes van de oorlog.
Ja, ik stond daar. Ik stond op het dak van een van de hoogste gebouwen van Rotterdam. Ik had tot mijn beschikking een cameraman, zeven brandweerlieden en twee liftbediendes. Na het instrueren van een gopro camera op de helm van een brandweerman, na het instrueren van de cameraman en de brandweermannen waarvan er twee moesten abseilend naar beneden zakken ging ik staan kijken. Ik heb niet gedacht aan de opnames. Het vertrouwen moet je hebben in je crew en cast en dat had ik. Ik probeerde over de rand naar beneden te kijken en ik dacht aan Herman Brood. Om precies te zijn dacht ik aan het moment dat hij op het dak van Hilton Hotel in Amsterdam stond, een paar seconden voor hij naar beneden sprong. Trouwens op dat moment waarop hij dertien jaar geleden vanaf het dak van het hotel sprong was ik ook bezig met filmopnames, ver weg. Ik was in een Bosnische stad, in een kapotgeschoten Bosnische stad die probeerde zijn wonden te genezen door de ruïnes op te ruimen en bouwstenen te verzamelen, op elkaar zetten.
Daar boven dacht ik aan de "stroom" asielzoekers. De beelden kwamen voorbij. De reacties van landgenoten gingen voorbij en sommige reacties blijven hangen. De mensen blijven verschillend. Er zijn er die zullen blijven hulp bieden en er zijn er die liever alleen maar dode asielzoekers willen zien. En de laatste groep groeit steeds, het wordt straks de absolute meerderheid.
Wat zou een asielzoeker, een huidige asielzoeker die voor de oorlog in Syrië gevlucht is, denken als hij op het dak van een hoog gebouw in Europese stad staat? Zou hij de stap nemen die Herman Brood nam, naar de afgrond of zou hij als een Bosnische bewoner de bakstenen pakken om zijn leven weer te herbouwen?