Sympathieke en benaderbare vriend!

In 1991 schreef ik een paginagrote artikel in de Volkskrant over de Exodus van de Koerden en mijn zoektocht naar mijn moeder tussen massa vluchtelingen die aan de Turkse grens bivakkeerden. Naar aanleiding van die artikel krijg ik een handgeschreven brief van een programmamaker van een bekende theater. Hij is ook schrijver. Hij was lyrisch over mijn artikel en nodigde me uit voor een litteraire penel discussie in zijn theater. Sindsdien hebben we contact met af en toe een onderbreking van een paar jaar maar we komen altijd bij elkaar want wij zijn met zijn woorden 'Zwervers onder elkaar'. Die tekst schreef hij als opdracht voor me in zijn boek ruim 22 jaar geleden. 

Ieder keer als ik een film, toneelstuk of boek produceer nodig ik hem uit. In ieder geval ik wil zijn mening weten. Waarom? Dat komt misschien door die brief die hij me in 1991 schreef. 

Afgelopen februari had ik een voorstelling. Ik improviseerde en las gedichten voor. Ik monteerde een korte versie en stuurde naar hem. We gingen eten op een avond dat Ajax in Kopenhagen Europees voetbal speelde. Hij was positief over de voorstelling en moedigde me aan om verder met de voorstelling op te treden. Hij opperde verschillende suggesties. En omdat ik net een documentaire film had afgerond over mijn reis van de laatste september naar zuid Koerdistan vroeg ik of hij de film ook wilde zien. Dat wilde hij graag. Nog dezelfde avond van 9 maart heb ik de film verstuurd, via wetransfer. Wetransfer heeft namelijk een houdbaarheidsdatum van een week. Ik kreeg geen bericht dat hij de film gedownload heeft. Ik stuurde hem een bericht en waarschuwde hem om de film te downloaden anders kan het niet meer. Dat deed hij. En natuurlijk wilde ik een reactie. Die kwam maar exact vijf maanden later.

• Excuses, Ibrahim, dat ik nu pas je film heb afgekeken. De eerste helft bekeek ik meteen na onze laatste afspraak. Toen waaide er opeens van alles tussendoor. Nu dan nog eens helemaal gekeken. En wat een mooie autobiodocumentaire is het geworden. Met een fraaie balans tussen emotie en vakmanschap. Zorgvuldig gedraaid, gemonteerd, van een vertelstem voorzien. En met zoveel gemengde gevoelens: de liefde voor het landschap, de vertrouwdheid met de cultuur, maar ook de horror van Shingal en het aangrijpende zoeken van je vader. Werkelijk bijzonder mooi. Ik begrijp dat het vermoeiend kan zijn om er vertoningen voor te gaan zoeken. Maar waarom stuur je hem niet naar ...... van ...... - die zou zeker interesse moeten hebben. Dank voor de film en succes!
• Dankjewel, Ik wist dat je de film ging zien: beter laat dan nooit! Dank voor de tip ik ga hem zeker benaderen. Ken je .... persoonlijk? Groetjes...
• Ja, ik ken hem vrij goed, noem vooral mijn naam, hij is sympathiek en benaderbaar.
• Fijn, ga ik doen! Ik laat het je weten. NFF Utrecht heeft m afgewezen 😬
• Maar daar stopt het natuurlijk niet...
• Ik hoop t, ben zeker van mijn werk maar niet van het oordeel van derden;)
• Ik ben ook een derde... Succes!
• Klopt na dat je tijd voor hebt genomen omdat je mij kent! Omet (een film die ik in 2006 maakte) vond je ook mooi maar de tv en festivals hebben m afgewezen netals deze en je kunt wel begrijpen dat ik voorzichtig ben geworden in mijn positief denken wanneer het om de beoordelaars gaat. Jij ook een fijne dag!

Hierna krijg ik geen reactie. Ik heb het gevoel dat hij spijt heeft van zijn schrijven en mijn antwoorden vervelend vind. (Dat zal blijken als ik hem later benader en informeer over het verloop van mijn correspondentie met de man die hij aanraadde om te benaderen, de sympathieke en benaderbare vriend van hem.)

Ik open de link die mijn vriend heeft verstuurd en ga naar de site van het filmfestival dat als brug fungeert voor films over diversiteit. Ik zie het nummer van de directeur, bel en spreek in zijn voicemail. 

Als ik de mooie woorden van mijn vriend herlees krijg ik een idee. Ik kopieer het en gebruik het als citaat in een sms bericht aan de directeur. Direct stuur ik hem een link van mijn film. Ik zie dat de link is geleverd. Het is niet alleen een link van een regel maar je krijgt erbij een foto en beschrijving. Een dag later krijg ik het volgende bericht van de directeur:

• Dat is goed Ibrahim, stuur maar een link. Ik heb hem nog niet gehad.
• Goedemorgen...., bijdeze nog een keer.

Ik stuur de link en zie hem weer geleverd met de bekende foto. Maar hij schrijft terug.

• Had je hem al gestuurd dan?
• Naar, zie je die foto niet, het is de link! Ik heb hem nu ook via Whatsapp verstuurd.
• Nee ik zie de foto inderdaad niet op SMS.
• Wat bizar! Kijk maar naar je whatsapp. Heb ook een foto van gemaakt en opgestuurd. (Even Later) ik zie dat je via whatsapp wel ontvangen hebt! Gelukkig!

Ik krijg geen antwoord. Niet van mijn vriend en ook niet van de festivaldirecteur, de sympathieke en benaderbare vriend van mijn vriend. Twee dagen later schrijf ik de directeur het volgende SMS:

• Goedemorgen...., wanneer denk je de film te kunnen zien? Groet, Ibrahim.

Inmiddels, vijf dagen later, geen antwoord. 

Je moet dit niet zien als een klacht of zwartmakerij. Dit kan elk creatief mens overkomen als hij/zij geen goede netwerk, agent of geluk heeft. Ik raad daarom iedereen aan die een film wil maken om eerst een omroep, een producer en een distributeur te vinden. Zonder die stap nooit beginnen, tenminste als je wilt dat je film op tv komt, in een zaal of festival gedraaid wordt. 

Ik zal liegen als ik beweer dat ik dat niet wil. Maar ik wacht niet op tv, festivals en distributeurs en ik stop niet met het maken want ik maak ze in de eerste instantie voor mezelf. Dat geeft voldoening.