Mijn #MeToo was toch anders

#MeToo

Op de voorpagina van dagblad trouw staat het verhaal van Jelle Brandt Corstius afgedrukt. Een indringend en lichtelijk (cynisch) mysterieus verhaal. Althans, het komt zo op me over. Dat de hele wereld met #MeToo bezig is kan ik namelijk niet achterblijven. Iedereen zou misschien denken ‘Jij? dat kan niet?’

Jewel, alles kan. Ik was niet altijd een 60+er. Ik ben ook door alle perioden van de groei heen gekomen, van geboorte, baby, puber en volwassen. Misschien ben ik nooit volwassen geworden. Nee, niet door #MeToo maar heeft toch met dezelfde periode te maken. Als blond jongetje (ja, je gelooft het misschien niet maar ik was blond. Mocht je niet geloven kan je komen kijken naar de haren op mijn borst en armen, en als je niet overtuigt raakt kan je naar mijn okselharen kijken die nog steeds blond zijn. Als dat niet voldoende is wil ik je mijn blonde schaamharen laten zien maar dan kan ik je aanklagen of ik vereeuwig je in een #MeToo aangifte. Dus je bent gewaarschuwd. 

Nu even serieus. Laat ik maar naar mijn #MeToo gebeuren gaan. Ik was tiener, zat nog op middel-bare-school in Bagdad. In de zomer van 1971 kreeg ik een vakantiebaantje via een vriend, een gevluchte Palestijnse vriend die in Bagdad woonde. Het klusje bestond uit het verkopen van loten waarvan de inbrengsten naar het Palestijnse verzet zouden gaan. In een groepje van drie mensen (een man in de dertig en nog een tiener) ging ik naar Koerdistan en we begonnen in de stad Kirkuk. Ja, de stad die nu in het nieuws is. De oliestad die door een paar Koerdische collaborateurs aan Iran en Irak verkocht werd. Maar laat ik me maar mijn verhaal houden en niet in de actualiteit van nu verzanden want #MeToo gaat voornamelijk om het verleden. 

Dus na na een lange busreis richting Koerdistan kwamen we in Kirkuk aan en gingen we naar een hotel waar we met zijn drieën in een kamer sliepen, drie aperte eenpersoonsbed. Door de vermoeidheid en de hitte ging iedereen in zijn bed liggen, met de kleding aan. Zoals ik altijd snel in slaap val viel ik toen ook meteen in slaap. Wanneer je als tiener in slaap valt is het heel normaal dat je natte dromen krijgt. Ik droomde dat er een meisje mijn penis masseerde. Op het moment dat ik in haar handen klaarkwam werd ik wakker. Ik deed mijn ogen open en ik zag geen meisje. Mijn penis zat in de handen van mijn medereiziger, een dertiger met een bolgezicht en een dikke snor die over zijn hazenlip hing. Mijn verbazing en walging werd groter toen hij glimlachte. Zonder verder na te denken sloeg ik hem met mijn rechtervuist op zijn gezicht. Hij viel op de grond en smeekte om genade. De andere jongen werd ook wakker. De viezerik herstelde zich en werd meteen zakelijk: ‘Als jullie niets zeggen gaan we onze klusje afmaken maar als jullie van mening zijn iets anders te doen moeten jullie de bedragen van al die loten ophoesten.’ De andere jongen kalmeerde me en we gingen verder. We hebben de viezerik niet meer met ons in een kamer liet slapen. 

Of ik in Nederland een #MeToo heb meegemaakt, nee niet door mannen. Voor de vrouwen die vanuit een machtspositie dat geprobeerd hebben en die meestal oud of lelijk waren had ik een automatisch ingebouwd afweermechanisme ontwikkeld en dus het melden niet de moeite waard. 

Wat het wel het melden de moeite waar maakt is mijn kinderjaren in Bagdad. Ik moest van mijn tiende tot vijftiende allerlei klusjes doen om het gezin draaiende te houden omdat vader niet elke dag brood op planken kon leggen. 

Ik liep met mijn mand, vol kleine pizza, op mijn hoofd langs winkels, timmerbedrijven en fabrieken. Ik had altijd een goed scherp en stevig mes bij me om ermee de pizza te snijden. De verbale seksistische opmerkingen negeerde ik of maakte zelf er een grap over maar op een dag trachtte een timmerman mijn wang te knijpen. In een reflex zwaaide ik met mijn scherpe mes langs zijn midden. Hij sprong achteruit, net op tijd, anders hingen zijn ingewanden uit zijn buik. Ik kreeg applaus van de rest van de timmermannen en dwong respect af. De man werd uitgelachen en durfde daarna niet naar me te kijken.

Mijn advies voor diegene die zich seksueel ongewenst benaderd voelen wees meteen duidelijk, wees kordaat en kom in actie, wat de consequenties ook mogen zijn.  Achteraf praten heeft dan een enorme lijdensweg afgelegd!